اعمال نیک را از طریق انفاق، نیت خالص و دعا برای دیگران ذخیره کنیم.
در قرآن کریم، اهمیت اعمال نیک و ذخیره آن ها برای آخرت به وضوح توضیح داده شده است. عمل نیک نه تنها در این دنیا منفعت دارد، بلکه در زندگی پس از مرگ نیز به عنوان یکی از عوامل مؤثر در رضایت خداوند و کامیابی انسان در روز قیامت اهمیت بالایی دارد. در مفاهیمی که در آیات قرآن به تفصیل بیان شده، میتوان به وضوح دید که چقدر انجام کار خیر و حفظ آن برای انسانها ضروری است. عمل خیر در بطن خود یک نوع ارتباط عمیق با خداوند متعال دارد. در حقیقت، انسان با انجام کارهای نیک و خوب در پی جلب رضایت پروردگار خویش است. یکی از شواهد زنده برای این ادعا، آیه 133 سوره آل عمران است که میفرماید: «و سراسیم در بین مردم خیر را با کمال سخاوت و زحمت پنهان و آشکار انجام دهید؛ خداوند میداند که چه کسانی را گرامی میدارد.» این آیه نشان میدهد که رمز و راز نیکوکاری فقط در خود عمل نیست، بلکه در نیت و انگیزه پشت آن نیز نهفته است. این که ما چه نیتی داریم و چگونه این اعمال را به اجرا در میآوریم، در نهایت اثر عمیقی در برکات و پاداشهای آخرت ما خواهد داشت. در آیات بعدی قرآن نیز با به چالش کشیده شدن مؤمنان درباره رفتار نیکشان، یادآوری میشود که در مسیر نیکی، انسانها باید از پروردگار خود پروا داشته باشند. در سوره زمر آیه 10 آمده است: «بگو: ای بندگان من که ایمان آوردهاید، از پروردگارتان پروا کنید. برای کسانی که در این دنیا نیکو قدم بر میدارند، در آخرت نیکی است.» این آیه نه تنها تشویق به انجام نیکوکاری میکند، بلکه تأکید دارد که درک و شناخت بیشتر از این عمل در کنار پرهیزکاری میتواند انسان را به سوی کامیابی در زندگی پس از مرگ سوق دهد. از مساجد و کمک به نیازمندان گرفته تا دعا برای دیگران، تمامی این اعمال نیکو، نمونههایی از راههایی هستند که میتوانیم به ذخیره اعمال نیک بپردازیم. در واقع، استفاده از فرصتهای مختلف برای خدمت به دیگران و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه نیز بخشی از مسئولیتهای ما به عنوان مسلمانان است. به عنوان مثال، کمک به فقرا، برپایی نماز جماعت در مساجد، و شرکت در فعالیتهای خیریه نه تنها ما را به خداوند نزدیکتر میکند، بلکه به گروههای نیازمند نیز یاری میرساند. یکی از نکات کلیدی در انجام این وابستگیهای نیک، حفظ نیت خالص و توجه به خداوند در کلیه مراحل کارهای نیک است. خداوند در قرآن فرموده است که اعمال ما در روز قیامت نمایان خواهد شد. بدین ترتیب، انگیزههای ما باید تنها برای جلب رضایت الهی باشد و نه به خاطر دیده شدن یا به دست آوردن ثوابهای دنیوی. در واقع، قرآن کریم انسانها را به انجام اعمال نیک وا میدارد و پیوسته بر این نکته تأکید دارد که «واقعاً در زندگی انسان، چه اندازه از داراییها و مواهب خدادادی خود را به دیگران میبخشند.» با توجه به آیات قرآن، حفظ اعمال نیک ضروری است و باید همواره به تلاوت قرآن، انجام واجبات و دعا برای دیگران توجه کنیم. این توجه باعث میشود که انسان در زندگیاش نه تنها به دنبال خیر خود باشد، بلکه در پی رفع مشکلات و نیازهای دیگران نیز تلاش کند. در نهایت، میتوان گفت که اعمال نیک در زندگی هر انسانی نه تنها او را به سعادت و خوشبختی میرساند، بلکه نقش مهمی در ایجاد یک جامعه سالم و شاداب نیز ایفا میکند. خداوند در قرآن به ما یادآوری میکند که با انجام نیکوکاری نه تنها به خود یاری میرسانیم، بلکه به دیگران نیز کمک میکنیم و این چرخهای از خیر و برکت است که در نهایت به سوی رستگاری در دنیا و آخرت منتهی میشود. بنابراین، نیکوکاری نه تنها یک وظیفه دینی است، بلکه یک اصل انسانی و اجتماعی است که باید همواره مورد توجه قرار گیرد.
و برای آمرزش پروردگار خود و بهشت وسیعی که عرض آن به اندازه آسمانها و زمین است شتاب کنید. این بهشت برای پرهیزکاران آماده شده است.
بگوی ای بندگان من که ایمان آوردهاید، از پروردگارتان پروا کنید، زیرا برای کسانی که در این دنیا نیکو عمل کنند، نیکیای است و زمین خدا وسیع است. به راستی، صابران پاداش خود را بدون حساب میگیرند.
روزی مردی به نام احمد در بازار قدم میزد و به اعمال نیک خود میاندیشید. او تصمیم گرفت که با نیت خالص و انجام کارهای خوب، اعمال خود را برای آخرت ذخیره کند. احمد به طور مرتب به رفیقش کمک میکرد و در کارهای خیر مشارکت مینمود. به عنوان مثال، هر گاه خبری از کسی میشنید که به کمک نیاز دارد، بیدرنگ اقدام میکرد. مدتها گذشت و وقتی خبر آمد که یکی از دوستانش به حال خوشی رسیده، احمد با خوشحالی به یاد این اقدامهای کوچک افتاد و احساس کرد که کارهای خوب او همیشه در زندگیاش تاثیر دارد.