دوستی با خدا از طریق ایمان به او، انجام واجبات و محبت به دیگران امکان‌پذیر است.
دوستی با خدا یکی از با ارزش‌ترین ارتباطاتی است که می‌توان در زندگی تجربه کرد. برای دوستی با خداوند، اولین قدم این است که باور کنیم او همیشه با ماست و او را در تمام جنبه‌های زندگی خود می‌بینیم. در قرآن کریم، خداوند بارها به انسان‌ها یادآوری می‌کند که او نزدیک‌تر از رگ گردنشان است و این یعنی هیچ‌گاه تنها نیستیم. در سوره بقره آیه 186 می‌فرماید: 'و وقتی بنده‌ام از من بپرسد، قطعاً من نزدیکم...' این آیه بیانگر این است که ما تنها باید دعا کنیم و به او روی آوریم. همچنین ایجاد محبت و دوستی با خدا به عمل صالح، دعا و توجه به دیگران بستگی دارد. در سوره مومنون آیات 1 تا 2 آمده است: 'مؤمنان واقعی کسانی هستند که در نماز خود خضوع و تواضع دارند و از بیهوده‌گویی دوری می‌کنند.' به همین ترتیب، انجام واجبات و پرهیز از گناهان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. ما باید بکوشیم تا دستورات او را در زندگی خود جاری کنیم. وقتی ما در مسیر درست قدم برداریم و به یاد او باشیم، او نیز محبت خود را به ما نشان می‌دهد. برقراری ارتباط مستمر با خدا از طریق نماز، دعا، و تلاوت قرآن نشانه‌ای از نزدیکی به اوست. سعی کنید در هر لحظه با خدا باشید و او را در نعمت‌های زندگی‌تان ببینید. در نتیجه، با محبت به دیگران و انجام کارهای نیک، می‌توانید دل خدا را به خود جلب کنید.
و هنگامی که بندگانم از من بپرسند، قطعاً من نزدیکم؛ دعای دعوت کننده را می‌شنوم هنگامی که به من دعا کند...
مؤمنان واقعی رستگار شدند.
کسانی که در نمازهای خود خاشع و متواضع هستند.
روزی مردی به دریاچه‌ای رفت و در آنجا نشسته به آسمان نگاه می‌کرد. او از خداوند درخواست کرد که دوستش باشد. ناگهان نسیمی خنک وزید و حس کرد که خداوند نزدیک اوست. آن مرد شروع کرد به دعا کردن و در دلش آرامش عجیبی پیدا کرد. روزها گذشت و او با نماز و دعاهایش نزدیک‌تر و نزدیک‌تر به خدا شد. بعد از مدت‌ها احساس کرد خدا به همه آرزوهایش پاسخ گفته و در زندگی‌اش دوستی عمیق با خدا را حس می‌کند.