علم و ایمان دو جنبه مهم زندگی انسان هستند که باید همزمان پیش بروند و همواره با یکدیگر مرتبط باشند.
ایمان و علم در دین اسلام به عنوان دو جنبه مهم زندگی انسانی شناخته می‌شوند که باید به صورت همزمان با یکدیگر پیش بروند. قرآن مجید بر اهمیت علم تاکید کرده و آیات بسیاری وجود دارد که انسان را به یادگیری و تفکر در آفرینش دعوت می‌کند. برای مثال، در سوره علق آیه 1 می‌خوانیم: "اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ" که به مؤمنان فرمان می‌دهد که به لطف خداوند آغاز به قرائت و یادگیری کنند. این آیه نشان می‌دهد که علم نه تنها یک ابزار برای بهبود زندگی است، بلکه ابزاری برای نزدیک شدن به خداوند نیز تلقی می‌شود. الگویی دیگر از پیوند علم و ایمان را می‌توان در سوره زمر، آیه 9 یافت که می‌فرماید: "هل يستوي الذين يعلمون والذين لا يعلمون؟ إنما يتذكر أولو الألباب"، یعنی آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند برابرند؟ پس روشن است که علم یک فضیلت بزرگ است و فرد دارای علم نسبت به کسی که فاقد علم است، برتری دارد. این پیوند علم و ایمان همچنین در سیره نبی مکرم اسلام وجود دارد که تأکید بر یادگیری و آموزش را مهم‌ترین وظیفه مسلمانان می‌دانستند. به صورت خلاصه، علم به ما کمک می‌کند تا ایمان خود را قوی‌تر کنیم زیرا می‌توانیم به اثبات حقایق دینی و علمی بپردازیم و این باعث ارتقای روحیه مؤمنان می‌شود و بر خلاف تفرقه‌های ناخواسته، وحدت و همدلی را در جامعه ایجاد می‌کند.
بخوان به نام پروردگارت که آفرید.
آیا کسی که بر هر نفس از آنچه کسب کرده، قیام می‌کند.
روزی در زمان قدیم، یک دانشمند جوان به نام حسین در جستجوی حقیقت بود. او در میان کتاب‌ها و متون مذهبی، تصوری از ایمان و علم را درید. حسین متوجه شد که علم او را به درک خدا نزدیک‌تر می‌کند، بنابراین تصمیم گرفت بیشتر در مورد علم و دین مطالعه کند. وقتی او علاوه بر علم به ایمان خود نیز پرداخت، زندگی‌اش پر از معنا و روشنایی شد. او با دیگران نیز این ارتباط را به اشتراک گذاشت و به ترویج آن پرداخت.