عبادت بدون عشق به خدا ارزش چندانی ندارد و عشق به او میتواند عبادت را زیبا کند.
عبادت یکی از ارکان اساسی دین اسلام است که در قرآن کریم به وضوح به آن اشاره شده است. اما سوال این است که آیا عبادت بدون عشق و محبت به خداوند ارزشمند است؟ در واقع، عبادت تنها به انجام افعال ظاهری محدود نمی‌شود بلکه درون‌مایه آن عشق به خدا و ایمان به اوست. در سوره بقره آیه 165، خداوند می‌فرماید: "و از مردم کسانی هستند که غیر از خدا، شریکانی قرار می‌دهند و آنها را به عشق می‌خوانند". این آیه نشان می‌دهد که عشق و محبت به خداوند باید در دل مؤمنین وجود داشته باشد و عبادت بدون این عشق، ناقص و ناتمام است. همچنین در سوره مائده آیه 54، خداوند به طور مشخص اشاره می‌کند که کسانی که خدا و رسولش را دوست دارند، در واقع نسبت به ایمان و عمل خود متعهد هستند. بنابراین، عبادت بدون عشق نه تنها ارزش کمتری دارد بلکه میتواند به نوعی به صورت نادرستی تعبیر شود. محبت به خداوند باید کاهش‌ناپذیر باشد، زیرا در دعا و نیت‌های نیک از هر انسان مؤمنی انتظار می‌رود. در نهایت، عشق به خداوند، عبادت را زیبا می‌کند و باعث می‌شود فرد با تمام وجود در برابر پروردگارش تسلیم شود و در راه او گام بردارد.
و از مردم کسانی هستند که غیر از خدا، شریکانی قرار می‌دهند و آنها را به عشق می‌خوانند؛ و کسانی که ایمان آورده‌اند، عشق‌شان به خداوند شدیدتر است.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هر کس از شما از دینش بازگردد، خداوند قومی را خواهد آورد که آنها را دوست دارد و آنها نیز او را دوست دارند.
روزی مردی در مسجد به عبادت مشغول بود، اما از دلش بی‌عشقی نسبت به پروردگار احساس می‌کرد. روزی به زنی برخورد که در حال نذر کردن برای خداوند بود. او از او پرسید که چرا چنین عشق و احساسی دارد. زن پاسخ داد: "عبادت بدون عشق، زحمت است، اما وقتی عشق به خدا در دل بیدار می‌شود، عبادت به راحتی انجام می‌شود." این مرد به فکر فرو رفت و تصمیم گرفت عشق به خدا را در قلبش پرورش دهد.