قرآن به وضوح بر کمک به فقرا و یتیمان تاکید دارد و آن را از اصول ایمان میداند.
قرآن کریم به عنوان کتاب مقدس مسلمانان، همواره بر اهمیت کمک به فقرا و محرومان تاکید ویژهای داشته است. این کتاب آسمانی، بهعنوان راهنمای زندگی مؤمنان، در آیات مختلف به موضوع کمک به نیازمندان، یتیمان و قشر ضعیف جامعه پرداخته است. تلاش برای کمک به دیگران نه تنها به عنوان یک عمل نیکو، بلکه به عنوان یکی از اصول اساسی ایمان و زندگی مسلمانان به شمار میرود. در این مقاله، به بررسی آیات قرآن که بر اهمیت یاری رساندن به فقرا تأکید دارند، خواهیم پرداخت و نشان خواهیم داد که چگونه این آموزهها میتوانند در زندگی روزمره ما مؤثر باشند. یکی از آیات مهم که به این موضوع اشاره دارد، سوره بقره آیه 177 است که در آن خداوند به مؤمنان دستور میدهد که به نیازمندان و یتیمان یاری رسانند. در این آیه میخوانیم: 'فَلا تُسْتَجِيبُوا لِلْمُكَاذِبِينَ'، که بر اهمیت صداقت و حقیقت تأکید دارد و در پی آن، دعوت به احسان و صدقه به فقرا میشود. این آیه نشان میدهد که یکی از راههای تقرب به خداوند و کسب رضایت او، دستگیری از قشر ضعیف جامعه است. این مفهوم به وضوح نشان میدهد که روابط انسانی و اخلاقی در اسلام بر پایه محبت، دوستی و یاری رساندن به یکدیگر استوار است. سوره مائده نیز در آیه 55 به این موضوع پرداخته و به مؤمنان اطلاع میدهد که جامعهای که به فقرا و یتیمان کمک نکند، نمیتواند به آرامش و سعادتی که در آن انتظار میرود، دست یابد. این آیه بهنوعی تلنگری برای ما است که اهمیت همدلی و همیاری را در جامعه درک کنیم. اگر هر کس به تکالیف و مسئولیتهای خود در قبال نیازمندان عمل کند، میتوانیم با ترویج عشق و محبت، جامعهای شادابتر و تواناتر بسازیم. در سوره انعام، آیه 152 به طور خاص به این موضوع اشاره میشود که هر کس فقیران را رها کند، جزء افراد فاسق و گمراه است. این بیان به وضوح نشاندهنده این است که رها کردن نیازمندان نه تنها ناهنجاری در این برهه از زمان است، بلکه نیز به معنای انحراف از سیره دینی و انسانی میباشد. بدین ترتیب، اقدام به کمک به فقرا و نیازمندان نه تنها یک وظیفه اخلاقی است، بلکه الزامی دینی بهویژه در مؤمنان محسوب میشود. از دیگر آیات مهم در این زمینه، سوره دخان آیه 49 است که خداوند وعده داده است که از کسانی که به فقرا کمک میکنند، دست نخواهد کشید و برکات خود را به آنها ارزانی خواهد داشت. این آیه یک امید و انگیزه برای مؤمنان است که بداند کمک به فقرا نه تنها مورد پسند خداوند است، بلکه موجب جلب رحمت و برکات الهی نیز خواهد شد. انسانهایی که در زندگی خود همواره شادابتر و با نشاطتر هستند، معمولاً آنهایی هستند که در راستای کمک به دیگران تلاش میکنند و در این راستا، نعمتهای بیشتری از خداوند را دریافت میکنند. مسلمانان موظف هستند که حتی زکات فطره را به فقرا داده و آستین همت بالا بزنند تا به نیازمندان کمک کنند. پرداخت زکات بهعنوان یک فریضه دینی، منبعی است که میتواند زندگی فقرای جامعه را بهبود بخشد و از بیکاری و مشکلات مالی آنها بکاهد. در فرهنگ اسلامی، زکات به نوعی یک عمل عبادی و اجتماعی به شمار میآید که میتواند هم در این دنیا و هم در آخرت ثمربخش باشد. آیات و آموزههای قرآن کریم در خصوص کمک به فقرا نه تنها در سطح زندگی فردی، بلکه در سطح کل جامعه نیز مؤثر است. در حقیقت، یک جامعهای که بر پایه تعاون، همکاری و محبت بنا شده باشد، به راحتی میتواند با مشکلات و چالشهای مختلف روبرو شده و از پس آنها برآید. اهمیت این روش در زندگی اجتماعی ما، میتواند به بهبود روابط میان افراد، ایجاد احساس امنیت و آرامش در جامعه و همچنین ترویج فرهنگ کمک به نیازمندان منجر شود. همانطور که در آیات مختلف قرآن آمده است، کمک به فقرا نه تنها یک تکلیف دینی است، بلکه موجب رشد و تعالی روحی و اخلاقی ما نیز خواهد بود. این کمک میتواند به اشکال مختلفی صورت گیرد، از جمله صدقه، اهدای وقت، تلاش برای آموزش و ارتقاء سطح آگاهی و فرهنگ نیازمندان. نتیجهگیری این است که قرآن مجید به وضوح نشان میدهد که کمک به فقرا نه تنها یک عمل نیکو و پسندیده است، بلکه جزو اصول اساسی ایمان و زندگی مسلمانان به شمار میرود. با پیروی از این آموزههای الهی، میتوانیم قدمی مؤثر در راستای ساختن جامعهای بهتر و انسانیتر برداریم. این عمل نه تنها باعث رضای خداوند میشود، بلکه به نفع خود ما نیز خواهد بود؛ زیرا با یاری رساندن به دیگران، در حقیقت به خودمان نیز کمک میکنیم و این یک روند مثبت برای تعادل در زندگیمان خواهد بود.
نیکی آن نیست که روهای خود را به سمت شرق و غرب بگردانید، اما نیکی واقعی کسی است که به خدا و روز آخرت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان آورد و بر اساس عشق به خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و مسافران و سائلان و برای آزاد کردن بندگان، مالش را بدهد؛ و نماز اقامه کند و زکات بدهد و هنگامی که با کسی آشتی میکند، به وعدههای خود وفا کند و در سختی و رنج و در زمان جنگ صبر کند. اینها هستند که راست میگویند و اینها هستند که پرهیزگارانند.
ولی شما تنها خدا و پیامبر او و کسانی هستند که ایمان آوردهاند، همانها که نماز را برپا میدارند و در حال رکوع، زکات میدهند.
و به مال یتیم جز به نحوی نیکو نزدیک نشوید تا به سن بلوغ برسد و به عهد خود وفا کنید که به یقین، عهد سؤال میشود.
روزی روزگاری، مردی نیکوکار به نام حسن وجود داشت که در تمام عمرش به فقرا کمک میکرد. او هر هفته مبلغی را برای نیازمندان اختصاص میداد و به یتیمان، غذا و لباس میداد. مردم محله او را به خاطر لطف و مهربانیاش ستایش میکردند. وقتی از او پرسیدند که چه انگیزهای دارد، او گفت که عشق به خدا و عمل به آیات قرآن او را به این کار ترغیب میکند. حسن با کمال خرسندی به زندگیاش ادامه داد و فرزندانش را نیز با همین اخلاق بار آورد.