برای رسیدن به رضایت الهی، باید ایمان را تقویت کنیم و به انجام کارهای نیک و دوری از معاصی بپردازیم.
در قرآن کریم، رضایت الهی بهعنوان یکی از اهداف مهم و اساسی زندگی انسانها مطرح شده است. این موضوع نهتنها در متون دینی و قرآنی بلکه در تفکرات و آرمانهای بشری نیز مورد توجه قرار دارد. انسانها همواره در جستجوی معنای واقعی زندگی و هدف از وجود خود هستند و دستیابی به رضایت خداوند میتواند بهعنوان اصلیترین هدف در عرصه زندگی معنوی و اخلاقی مطرح شود. در این مقاله، سعی داریم به شیوههای جلب رضایت الهی و تأثیرات آن بر زندگی انسانی بپردازیم. نخستین اقدام برای دستیابی به رضایت خداوند، تقویت ایمان و توکل بر خداست. ایمان پایهگذار رفتارهای نیکو و اخلاقی است و موجب میشود که انسان خود را در مسیر درست قرار دهد. در سوره بقره آیه 177، خداوند به خوب بودن و انجام کارهای نیک مانند نماز، زکات، وفای به عهد و کمک به نیازمندان تأکید کرده است. این آیه به وضوح نشاندهنده اهمیت عمل صالح در زندگی است و بیان میکند که انسانی که در پی جلب رضایت خداوند است، باید به این اعمال پایبند باشد. نماز بهعنوان یک از واجبات دینی نهتنها باعث تقویت ارتباط با خدا میشود، بلکه به فرد امکان میدهد که مدام یادآور خوبیها و بندگیاش باشد. انجام زکات نیز بهعنوان یکی از دستورات الهی، به انسانها کمک میکند تا با کمک به نیازمندان و توزیع عادلانه ثروت، هم رضایت خداوند و هم رضایت اجتماعی را جلب کنند. این نکات نهتنها به فرد، بلکه به جامعهای که در آن زندگی میکند، نیز سودمند است. دومین نکته مهم در جلب رضایت الهی، دوری از معاصی است. در سوره آلعمران آیه 31، خداوند بیان میکند که اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست داشته باشد و گناهانتان را ببخشد. این آیه بیانگر این واقعیت است که برای جلب محبت و رضایت الهی، باید راه پیامبر (ص) را در زندگی خود پیش بگیریم و از خطاها و گناهان دوری کنیم. با عمل به دستورات الهی و تبعیت از پیامبر، انسان میتواند خود را از مشکلات و مصائب دور کرده و به نزدیکی بیشتری به خدا برسد. از طرفی، رعایت اخلاق نیک در زندگی روزمره یکی دیگر از عوامل مهم در جلب رضایت الهی است. شخصیت نیکو و رفتارهای مثبت در ارتباط با دیگران نهتنها احترام و عشق را در روابط انسانی به وجود میآورد بلکه حکایت از صداقت و مهربانی داریم که از اصول ضروری دین اسلام به شمار میآید. در سوره مریم آیه 60، بر این نکته تأکید میشود که کسانی که ایمان دارند و کارهای شایسته انجام میدهند، در بهشت خواهند بود. این آیه نشاندهنده این واقعیت است که انجام اعمال نیک و پایبندی به ایمان، ابزاری برای رسیدن به سعادت ابدی است. بدون تردید، رضایت والدین نیز بخشی از رضایت الهی محسوب میشود. در قرآن، والدین به عنوان الگوهای اولیه در زندگی انسان شناخته شدهاند و احترام و اطاعت از آنان از اهمیت بالایی برخوردار است. صدقه دادن و اعمال نیک دیگر همچون کمک به نیازمندان، بخشی از مسلمان بودن و جلب رضایت خداوند است. بهعنوان مثال، در داستانهای قرآنی، نیکی به پدر و مادر از بزرگترین عبادتها به حساب میآید و فرزندان موظفند با احسان و احترام به والدین، رضایت خداوند را بهدست آورند. افزون بر آن، دین اسلام بر اهمیت صدقه و کمک به دیگران تأکید دارد. اعمال نیک و خیرخواهانه نهتنها به فرد حس خوب و رضایت از خود را میبخشد، بلکه باعث میشود که جامعهای بهتر و مهربانتر شکل بگیرد. مشارکت در کارهای خیریه، فرستادن دعوت به نماز و کمک به مستمندان از جمله کارهای سودمندی است که انسان میتواند انجام دهد تا نزدیکتر به خدا شود و رضایت او را جلب کند. لازم به ذکر است که انسانها در زندگی دنیوی خود با چالشها و بحرانهای متعددی روبرو میشوند. در چنین شرایطی تقویت ایمان و توکل بر خدا بهعنوان یک نیروی پشتیبان، به انسان آرامش میدهد و او را قادر میسازد تا از پس این مشکلات برآید. در قرآن کریم، آیات بسیاری وجود دارد که بر توکل بر خدا تأکید میکند و به مؤمنان یادآوری میکند که با توکل به خداوند، هیچ نگرانی نداشته باشند. بهعنوان مثال، در سوره ابراهیم آیه 7 آمده است: 'وَإِذَا أَذَانَا رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ'. در نهایت، رضایت الهی برای انسانهایی که به دنبال حق و حقیقت و مناسبات انسانی میگردند، میتواند بهعنوان چراغی راهنما در زندگی باشد. بهعنوان نتیجه، شناخت و عمل به دستورات الهی و رعایت اصول اخلاق نیک نهتنها باعث جلب رضایت خداوند میشود، بلکه به انسان نقطه عطفی در زندگی معنادار و مطلوب میدهد. پس بیاییم با پایبندی به اصول و احکام اسلامی، نهتنها خود را در مسیر رضایت الهی قرار دهیم بلکه در پی ساختن جامعهای بهتر و مملو از محبت و نیکی برای نسلهای آینده باشیم.
نیکی این نیست که روهای خود را به سمت شرق و غرب بگردانید، بلکه نیکوکار کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مال خود را بر حب آن (مال) به خویشاوندان و یتیمان و مساکین و ابن السبيل و سائلان و در راه آزادی بردگان بدهد و نماز را برپا دارد و زکات را بدهد و به پیمانهای خود در زمان عهد وفا کند و در سختیها و گرفتاریها و زمان جنگ صبر میکند. اینان هستند که راستگوها هستند و آنانند که پرهیزکارند.
بگو: اگر خدا را دوست میدارید، پس از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست داشته باشد و گناهانتان را ببخشد؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است.
بیتردید، صابران پاداششان بیحساب داده میشود.
روزی جوانی به نام احمد در مسیر زندگی خود به دنبال آرامش و رضایت الهی بود. او تصمیم گرفت تا روزانه وقت بیشتری را به نماز و دعا اختصاص دهد و در کارهای خیر فعال باشد. احمد با انجام این کارها، احساس نزدیکی بیشتری به خدا پیدا کرد و متوجه شد که در زندگیاش لحظات آرامش بیشتری به وجود آمده است. او همچنین به والدین خود احترام میگذاشت و از آنان مراقبت میکرد. این رفتارها باعث شد که احمد احساس کند خداوند او را دوست دارد و زندگیاش پر از برکت و خوشبختی شده است.