امید به رحمت خداوند و یادآوری آن به دیگران از راههای ایجاد امید است.
در قرآن کریم، امید و توکل به خداوند یکی از فضاهای مهمی است که بر آن تأکید شده است. خداوند در آیات متعددی به بندگان خود می‌آموزد که هیچگاه ناامید نشوند و به رحمت او امید داشته باشند. به عنوان مثال، در سوره زمر آیه 53، خداوند خطاب به بندگانش می‌فرماید: 'ای بندگان من! بر نفس‌های خودتان حسرت نخورید، زیرا خداوند رحمتش را بر تمامی بندگانش گشوده است.' این آیه، مهم‌ترین نکته در ایجاد امید در دل دیگران را بیان می‌کند؛ یعنی یادآوری این حقیقت که خداوند همواره در دسترس است و رحمتش شامل حال همه می‌شود. همچنین، در سوره آل عمران آیه 139، خداوند به مؤمنان می‌فرماید: 'و هرگز پاران پرسیدگی نباشید جلسه‌ای از آن، خدا برای شما رحمت را کافی باشد.' این آیه ما را تشویق می‌کند که نیندیشیم و امید را در دل خود و دیگران زنده نگه‌داریم. امید به رحمت خداوند و اعتقاد به آینده‌ای روشن می‌تواند پاسخی باشد بر دل‌های مایوس. بنابراین، همچنان که خود را به خدا متصل کرده‌ایم، باید به دیگران نیز بگوییم که در سختی‌های زندگی تنها نیستند و خداوند همیشه با آنان است. برای اینکه بتوانیم امید بدهیم، باید خودمان ابتدا امیدوار باشیم و این امید را با گفتار و رفتارمان منتقل کنیم. در این مسیر، دعا کردن برای دیگران و تشویق آن‌ها به توکل به خدا نیز از دیگر راهکارها است.
ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگار خود تقوی داشته باشید! برای کسانی که در این دنیا نیکی کنند، حسنه‌ای خواهد بود و زمین خدا وسیع است. به یقین، شکیبایان پاداش خود را بی‌حساب خواهند گرفت.
غمی نخورید، خدا با ماست. همانا صابران را پاداشی بی‌حساب خواهد بود.
روزی مردی دلسرد و ناامید به دریا رفت و شروع به دعا کرد: 'پروردگارا، هیچ‌کس نیس که به من امید بدهد.' ناگهان دریا از خود جواهراتی به سمت او پرتاب کرد. مرد شگفت‌زده گقت: 'خداوند، من فقط به امید تو نیاز دارم.' این داستان یادآور می‌شود که وقتی به خدا امید داریم، می‌توانیم در دل دیگران نیز امید ایجاد کنیم.