برای گذران شب با یاد خدا، ذکر و دعا کنیم و آیات قرآن را تلاوت کنیم.
قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی مسلمانان، نقشی حیاتی در زندگی روزمره مومنان دارد و بسیاری از شیوههای یاد خداوند را آموزش میدهد. هر یک از آیات آن به نوعی انسان را به تفکر و یادآوری خداوند ترغیب میکند. خداوند در قرآن به فرموده خود در سورة مومنون آیه 14 تصریح میکند: "ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ" که به وضوح یادآور میشود که زندگی و خواب ما در دست خداست و اوست که حیات را میدهد و میگیرد. این آیه به ما میآموزد که هر لحظه از زندگی ما چه در بیداری و چه در خواب، تحت نظارت و اراده الهی است و این شناخت ضروری است تا ما ارتباط نزدیکتری با خداوند برقرار کنیم. یکی از بهترین زمانها برای یادآوری خداوند، زمانی است که انسان به خواب میرود یا در اوایل صبح است. این لحظات برای تهیۀ روح و روان و همچنین درک عمیقتر معنای وجود ما اهمیت ویژهای دارند. در قرآن ما توصیههایی برای یاد خداوند داریم که میتوانند به ما کمک کنند تا این زمانها را با ذکر و دعاهای الهی سپری کنیم. ذکر "سبحان الله"، "الحمد لله" و "الله اکبر" از جمله دعاهایی هستند که در سورة اسراء آیه 79 به آنها اشاره شده است: "و من الليل فتهجد به نافلة لك عسى أن يبعثك ربك مقاما محمودا". این آیه به اهمیت نماز شب تأکید دارد و نماز شب یکی از عبادتهای خاصی است که میتواند روح انسان را تقویت کرده و به او آرامش بخشد. پیش از خواب، تلاوت آیات قرآن نه تنها ذهن را آرام میکند بلکه باعث نزدیکتر شدن ما به خداوند میشود. با خواندن قرآن پیش از خواب، ما در واقع با کلمات خداوند ارتباط برقرار کرده و احساس میکنیم که در یک دیالوگ روحانی با خالق خود هستیم. به همین ترتیب، زمانی که آیات الهی را میخوانیم، قلب ما آرامش مییابد و استرسها و نگرانیهای روزمره به فراموشی سپرده میشود. حضرت علی (ع) نیز در این زمینه نکته مهمی را مطرح میسازد. ایشان فرمودهاند: "بهترین زمان برای یاد خدا، زمانی است که در تاریکی شب تنها هستیم و صحبتهای دل را با او میکنیم." شبها، زمانی است که افراد میتوانند بدون دغدغه و در سکوت به راز و نیاز با خداوند بپردازند و این لحظات صمیمانه، فرصتی برای بیان نیازها و خواستهها به بار میآورد. در این زمان، خدای متعال نزدیکتر به بندگان خود است و دعاهای خالصانه و یاد او بخصوص در دل شب، اجابت بیشتری مییابد. این امر نشان میدهد که کمال زندگی انسانی در ارتباط مداوم با خداوند نهفته است. وقتی انسان در تنهایی شب، به یاد خدا میافتد و با دل پاک به او دعا میکند، احساس میکند که دهها بار نزدیکتر از قبل به او رسیده است. در واقع، یاد خدا در زمان خواب و صبح، نه تنها منجر به آرامش روحی میشود بلکه به ما کمک میکند تا زندگی روزمره خود را با هدف و معنا پر کنیم. این یادآوری به ما یادآوری میکند که در مواجهه با چالشها و سختیهای زندگی، میتوانیم به خداوند پناه ببریم و از او یاری بخواهیم. وقتی انسان با خداوند ارتباط برقرار میکند، احساس قدرت و امیدواری میکند و میتواند با مشکلات زندگی مواجه شود و به سمت آیندهای روشنتر گام بردارد. از سوی دیگر، نیکوست که فراموش نکنیم که یاد خداوند تنها به دعا و تلاوت قرآن محدود نمیشود. بلکه اعمال نیک، خیرخواهی و کمک به دیگران نیز بخشی از یاد خدا و عبادت او محسوب میشود. در واقع، ما به عنوان مسلمانان موظف هستیم که با رفتار و کردار خود، یاد خداوند را در جامعه زنده نگه داریم و آن را در رفتارهای روزانه خود به نمایش بگذاریم. در نهایت، به یاد داشته باشیم کمال زندگی در نزدیکی با خداوند است. شبهایی که با یاد او سپری میکنیم، فرصتی هستند تا به خودمان بیاندیشیم، خطاهایمان را بسنجیم و در نهایت، در مسیر هدایت و اصلاح خود گام برداریم. این ارتباط مداوم با خداوند، نه تنها ما را در زندگی به سمت آرامش و سعادت هدایت میکند بلکه ما را به انسانهای بهتری تبدیل میسازد. به همین دلیل، بیایید در زندگی خود تلاش کنیم تا شباهایی پر از یاد و ذکر خداوند داشته باشیم و با بهرهگیری از این لحظات، روح خود را تقویت کرده و به سوی نور الهی گام برداریم.
سپس او را به صورتی دیگر آفریدیم.
و از شب، با آن نافلهای برای تو بیدار شو، امید است که پروردگارت تو را به مقام محمود برساند.
در یکی از شبها، امیر از خواب بیدار شد و تصمیم گرفت که برلی یاد خدا وقت بگذارد. او آیات قرآن را تلاوت کرد و با دل آرام و با یاد خدا خوابش برد. صبح که بیدار شد، احساس آرامش و نزدیکی بیشتری به خدا داشت.