عبادت با عشق باید با دلی پاک و خالص به خداوند انجام گیرد و محبت به او در اولویت قرار گیرد.
عبادت با عشق و محبت، به ویژه در دین اسلام، موضوعی بسیار مهم است. در قرآن کریم تأکید شده که عبادت باید با دلی پاک و خالص از محبت به خداوند انجام شود. آیات قرآن به مؤمنان یادآوری می‌کند که فقط از علاقه و محبت واقعی به خداوند می‌توانند در نهایت به طاعت و عبادت او مشغول شوند. در سوره بقره آیه 165، خداوند می‌فرماید: 'و از میان مردم، برخی هستند که به خداوند شریک می‌گیرند و به آنها محبت دارند مانند محبت به خدا. اما آنها که ایمان دارند، محبتشان ویژه به خداست.' این آیه نشان می‌دهد که محبت واقعی باید به خداوند تعلق داشته باشد و هیچ چیز دیگری نباید جایگزین آن شود. عبادت با عشق به این معناست که با هر جزء از وجود خود به خدا نزدیک شویم و از فرامین او اطاعت کنیم. همچنین در آیه 29 سوره مائده می‌فرماید: 'خداوند نمی‌خواهد که چیزی از شما پنهان باشد، بلکه می‌خواهد که شما در حقیقت و صداقت عبادت کنید.' به این ترتیب، عبادت باید با صداقت و واقعیّت همراه باشد. همچنین عبادت‌های مختلف، مانند نماز و روزه، زمانی با عشق و دل گرم انجام می‌شود که انسان به فضایل و نتایج آنها آگاه باشد. در نهایت، عبادت باید با طمأنینه و آرامش روح انجام شود تا بتواند روح انسان را بالا ببرد و او را به خداوند نزدیک‌تر کند.
و از میان مردم، برخی هستند که به خداوند شریک می‌گیرند و به آنها محبت دارند مانند محبت به خدا. اما آنها که ایمان دارند، محبتشان ویژه به خداست.
خداوند نمی‌خواهد که شما را عذاب کند، بلکه می‌خواهد که شما را پاک کند و نعمتش را بر شما کامل کند.
در روزهای قدیم، مردی به نام حسن بود که به شدت به عبادت می‌پرداخت. یک روز، او پیرمردی را دید که در حال دعا کردن بود. حسن متوجه شد که این مرد با تمام وجودش دعا می‌کند و عشق به خداوند در چهره‌اش نمایان است. این صحنه تاثیری عمیق بر حسن گذاشت و او تصمیم گرفت تا عبادتش را با عشق و دلگرمی بیشتری انجام دهد. از آن روز به بعد، او همواره به یاد می‌آورد که عبادت باید با احساس و محبت انجام شود. او احساس کرد که زندگی‌اش به طرز چشمگیری تغییر کرده است.