دلهای شکسته نزد خداوند عزیز بوده و او همیشه در پی آرامش و یاری دادن به آنهاست.
در قرآن کریم، توجه به حال دل و چگونگی ارتباط با خداوند اهمیت زیادی دارد. خداوند در آیات مختلف به بندگانش یادآوری میکند که او به حال قلبها و احساسات آنان آگاه است و دلهای شکسته و حزنزده را به خوبی درک میکند. در سوره شعراء آیه 80، خداوند میفرماید: 'وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ' که نشان میدهد در زمان سختی و درد، خداوند در کنار ماست و بر ما رحمت میفرستد. همچنین، در سوره بقره آیه 286 آمده است که خداوند به هیچ کس بالاتر از توان او تکلیف نمیکند و این نشاندهنده محبت و رحمت او به بندگانش در سختیهاست. این آیات نشان میدهد که دل شکسته نزد خداوند مورد توجه و محبت قرار میگیرد و او در صدد یاری و آرامش بخشی به بندگانش است. از این رو، در اوج گرفتاری و دلشکستگی، مؤمنان باید به درگاه پروردگار پناه برند و از او یاری طلبند. در حقیقت، خداوند به دلهای پریشان و شکسته نزدیکتر است و خشم و غضبش هنگام خلوص نیت و ذلت در برابر او فروکش میکند. در نتیجه، میتوان با اطمینان گفت که دلهای شکسته عزیزند و خداوند همواره در پی ترمیم و مداوای آنهاست.
و وقتی که بیمار شوم، او مرا شفا میدهد.
خداوند به هیچکس بالاتر از توان او تکلیف نمیکند.
روزی روزگاری در دیاری دور، مردی به نام سهراب دچار غم و اندوهی بزرگ شد. او مادر خود را از دست داده بود و دلش شکسته بود. در یک شب تاریک و بیستاره، به یاد آیات قرآن افتاد و فهمید که خداوند به دلهای شکسته محبت دارد و او را در این حال درک میکند. سهراب به درگاه خداوند دعا کرد و در دلش آرامشی عمیق احساس کرد. پس از آن روز، او هر بار که حالش بد میشد، به یاد خدا میافتاد و این باعث میشد که احساس تنهایی نکند.