بهتر است که با انسانهای نیکو دوستی کنیم تا اینکه دوستان بد داشته باشیم، چون دوستیهای بد به ضرر روحی و معنوی ما میانجامد.
دوستی و همراهی یکی از بنیادیترین نیازهای انسانی است که در طول تاریخ زندگی بشر همواره مورد توجه خاص قرار گرفته است. در دین اسلام، بهخصوص در قرآن کریم، این موضوع بهطور ویژهای مطرح شده است. دوستی و رفاقت نهتنها بهعنوان یک رابطه اجتماعی بلکه بهعنوان یک راهنما در مسیر رشد معنوی و اخلاقی انسانها مورد تأکید قرار گرفته است. در این مقاله به بررسی اهمیت دوستی و روابط انسانی از منظر قرآن کریم خواهیم پرداخت. یکی از آیات قرآن که به اهمیت دوستی اشاره میکند، آیه 27 سوره فرقان است که در آن خداوند میفرماید: "و یوم یعمد الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا". این آیه به وضوح نشان میدهد که انسانها در روز قیامت به یاد میآورند که چرا با رسولان خدا و بندگان صالح دوستی نکردهاند. این حسرت که در این آیه به تصویر کشیده شده است، گویای این است که دوستی با خداوند و بندگان خوب او تا چه اندازه در زندگی دنیوی و آخرتی اهمیت دارد. پس از گذشت روزها و سالها، در آن روز عظیم، انسانها به خاطر محبت و دوستی با آنان که بر مسیر الهی گام برداشتهاند، از انزوا و دوری از خداوند افسوس میخورند. دوستی با صالحان و نیکوکاران نهتنها انسان را در این جهان به خوبیها و روحیات مثبت هدایت میکند، بلکه در آخرت نیز انسان را از عذاب یقین نجات میدهد. وقتی انسان در کنار افرادی زندگی میکند که به خدا نزدیکاند، طبیعتا تأثیرات مثبت آنها بر روح و روان او مشهود خواهد بود. این افراد میتوانند بهعنوان یک مشوق برای اعمال خیر و بندگی نسبت به خداوند عمل کنند. دوستی با صالحان یک نوع رابطه سالم و مثبت است که در نهایت به قرب الهی منجر میشود. از سوی دیگر، قرآن در سوره مائده آیه 51 تأکید کرده است که مؤمنان نباید دوستانی از غیر مؤمنان انتخاب کنند؛ "ای کسانی که ایمان آوردهاید، یهود و نصارا را بهعنوان دوستان خود انتخاب نکنید، زیرا آنان دوستان یکدیگرند". این آیه به ما هشدار میدهد که برقراری روابط با کسانی که در مسیر حق و صداقت حرکت نمیکنند، میتواند پیامدهای منفی بر زندگی ما بگذارد. در دوران کنونی که انسانها به دنبال ارتباطات گسترده هستند، این توصیه قرآن یک یادآوری در مورد انتخاب هوشمندانه دوستان محسوب میشود. ممکن است در دنیای مدرن برقراری ارتباط با افرادی که از ایمان دور هستند، وسوسهکننده باشد، اما باید بهخاطر داشت که چنین ارتباطاتی میتواند به انحراف از راه درست و اعمال ناپسند منجر شود. به این ترتیب، میتوان نتیجه گرفت که دوستیهایی که ما انتخاب میکنیم باید بر اساس ارزشهای الهی و معنوی باشد. اگر دوستی باعث فاصله گرفتن از خدا و انجام کارهای ناپسند میشود، باید از آن دوری جست. علیالخصوص در دنیای امروز که فشارهای اجتماعی و فرهنگی بر افراد زیاد است، گاهی دوستیهای ناپسند میتواند فرد را به سمت انحراف بکشاند. بنابراین، بهترین شیوه این است که در کنار انسانهای نیکو و کسانی که در مسیر بندگی و تقوی قرار دارند، زندگی کنیم. در دنیای اسلام، دوستی با صالحان و بندگان خوب خداوند یک راه مهم برای رشد فکری و معنوی انسانهاست. ارتباط با اینگونه افراد میتواند تأثیر عمیقی در تکامل روحی و اخلاقی افراد داشته باشد. این ارتباطات میتواند به ما کمک کند تا در چرخههای مثبت از اقدامات خیر قرار بگیریم و از انزوا و ضعفهای معنوی دور شویم. از این رو، دین اسلام و مبانی قرآن کریم به ما آموزش میدهد که چگونه دوستیهای معنادار و موثر ایجاد کنیم و بر اساس باورهای خود روابطی برقرار سازیم که عمیقاً به ما در راستای تحقق اهداف معنویامان کمک کند. در اینجا باید به خواهد خویش توجه کنیم تا بتوانیم در انتخاب دوستان و همراهان خود، معیارهای اسلام را مدنظر قرار دهیم. در نهایت، دوستی و رفاقت در زندگی انسانها از اهمیت ویژهای برخوردار است. انسانها بهطور ذاتی نیاز به ارتباط و همراهی با دیگران دارند. در دینی مانند اسلام که بر مبنای اخلاق و معنویت است، دوستی و همراهی با بندگان صالح و نیکوکار نهتنها باعث رشد دینی و معنوی فرد میشود، بلکه در دنیا و آخرت نیز آثار مثبت فراوانی به همراه خواهد داشت. بنابراین برای رسیدن به این هدف، انتخاب دوستان مناسب و همراهی با نیکوکاران امری ضروری و واجب است.
و در روزی که ظلمکننده بر دستهای خود میگزد، میگوید: کاش با رسول راهی در پیش میگرفتم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، یهود و نصارا را بهعنوان دوستان خود انتخاب نکنید، زیرا آنان دوستان یکدیگرند. و هر کس از شما که آنان را بهدوستی انتخاب کند، از آنان است. بهدرستی که خداوند قوم ظالم را هدایت نمیکند.
روزی روزگاری، جوانی به نام امیر در دل تردیدهایی از دوستیهایش میسوزید. او دوستانی داشت که هرگز او را به خوبی هدایت نمیکردند و همیشه او را به کارهای اشتباه ترغیب میکردند. در یک شب بارانی، امیر تصمیم گرفت به قرآن رجوع کند و در آن آیات نورانی به این نتیجه رسید که بهتر است از دوستیهای بد فاصله بگیرد. او شروع به جستجوی دوستان جدیدی کرد که او را به خوبی هدایت کنند و به طرف خدا راهنمایی کنند. کمکم زندگیاش تغییر کرد و خوشحالی و آرامش را پیدا کرد.