آیا بخشش خودمان هم مهم است؟

بخشندگی و بخشش یکی از اصول بنیادین در زندگی بشر به شمار می‌رود که در تمام فرهنگ‌ها و مذاهب به آن تأکید شده است. در دین اسلام، قرآن کریم به عنوان کتاب مقدس مسلمانان، بر اهمیت بخشش و فراموشی خطاها نسبت به دیگران و همچنین خود تأکید ویژه‌ای دارد. آیات بسیاری در قرآن به این موضوع پرداخته‌اند و به مسلمانان می‌آموزند که چگونه با تحمل و شکیبایی و گذشت، به آرامش روحی دست یابند. از جمله آیات مهم در این زمینه، می‌توان به سوره نور آیه 22 اشاره کرد که در آن خداوند می‌فرماید: "و هر کس از فضل خدا عذر کسی را نپذیرد، خدا او را نبخشد". این آیه در واقع به ما یادآوری می‌کند که بخشی از انسانیت ما در بخشش نهفته است. انسانی که قابلیت بخشیدن به دیگران را ندارد، در حقیقت خود را از نعمت‌های الهی محروم می‌سازد. این آیه بیانگر این واقعیت است که ما باید توانایی عذرخواهی و گذشت از خطاهای دیگران را داشته باشیم. بخشندگی نه تنها به روابط بین فردی لطافت می‌بخشد، بلکه بر سلامت روانی و روحی ما نیز تأثیر می‌گذارد. هر چه بیشتر بخواهیم دیگران را ببخشیم، در واقع خود را نیز از بار سنگین کینه و خشم رها می‌سازیم. گاه ممکن است فردی به ما آسیب برساند یا مرتکب خطایی شود، اما بخشش این آسیب و فراموش کردن آن نشاندهنده بزرگی روح ماست. در زندگی روزمره، مواجهه با ناملایمات و مشکلات اجتناب‌ناپذیر است، اما چگونه به آن‌ها پاسخ می‌دهیم می‌تواند کیفیت زندگی ما را تحت تأثیر قرار دهد. در ادامه، در سوره آل عمران آیه 134 آمده است: "و کسانی که در سختی و آسایش انفاق می‌کنند و خشم خود را کنترل می‌کنند و از مردم می‌گذرانند، و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد". این آیه هم‌چنین به ما آموزش می‌دهد که بخشندگی و انفاق، یکی از نشانه‌های نیکوکاران است. انفاق تنها به بخشیدن مال و دارایی بستگی ندارد، بلکه شامل بخشش احساسات و عواطف نیز می‌شود. زمانی که ما از خشم خود می‌گذریم و به دیگران محبت و عاطفه می‌بخشیم، در واقع به خودمان نیز آرامش می‌بخشیم. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های بخشش، بخشش خود است. متأسفانه، اکثر افراد در برخورد با اشتباهات خود سخت‌گیر هستند و خود را مورد سرزنش و قضاوت قرار می‌دهند. با این حال، بخشش خود به ما این امکان را می‌دهد که از اشتباهات خود یاد بگیریم و به سمت بهبود حرکت کنیم. احساس گناه و پشیمانی یکی از موانع بزرگ بر سر راه رشد شخصی است. وقتی نتوانیم خود را ببخشیم، این احساسات منفی به زندگی ما سایه می‌زنند و مانع از آن می‌شوند که از تجربیات خود بهره‌برداری کنیم. در حقیقت، بخشش خود یک عمل مثبتی است که به ما کمک می‌کند آرامش را به زندگی‌مان بازگردانیم و با ذهنی خالی از اندیشه‌های منفی و خودخوری به آینده نگاه کنیم. از طریق بخشش خود، می‌توانیم به قبول مسئولیت‌های خود بپردازیم و از آن‌ها درس بیاموزیم. از طرفی، هزینه‌های عاطفی خود را کاهش می‌دهیم و می‌توانیم با انرژی و انگیزه بیشتری به زندگی ادامه دهیم. عامل اصلی در به دست آوردن موفقیت‌های بیشتر و استفاده موثر از توانایی‌های خود، بخشش خویش است. هنگامی که خود را می‌بخشیم، در حقیقت در حال پرورش روحیه خود هستیم و به خود اجازه می‌دهیم که به سمت رشد و پیشرفت پیش برویم. در نهایت، بخشش از ابعاد مختلفی برخوردار است، چه در قبال دیگران و چه در ارتبط با خود. برای رسیدن به یک زندگی معنا دار و رضایت‌بخش، بایستی یاد بگیریم که ببخشیم و فراموش کنیم. در قرآن کریم به عنوان راهنمای انسان‌ها، همواره بر این اصل تأکید شده است که "بخشش، فرخندگی است". این اصل نه تنها زندگی مادی ما را سبک می‌سازد، بلکه ما را به سمت مقام‌های بلندتری در عرصه انسانی دعوت می‌کند. بنابراین، بیایید با تلاش در راستای بخشش، به بهترین نسخه از خود تبدیل شویم، به روی خود و دیگران لبخند بزنیم و مهربانی را در دل‌های خود نهادینه کنیم.