خداوند همیشه بر بندگانش مراقبت دارد و هر لحظه از زندگی ما را می‌بیند.
در قرآن کریم، مفهوم مراقبت و نظارت خداوند بر بندگانش به وضوح بیان شده است. از آنجا که خداوند آگاهی از تمام امور زندگی انسان‌ها دارد، این آگاهی شامل تماشای اعمال و افکار ما نیز می‌شود. در سوره هود آیه 61، خداوند در مورد نور و محبت خود به بندگانش می‌فرماید: 'هو الذي خلقكم من تراب ثم جعل منكم بشرا'. این آیه نشان می‌دهد که خداوند به انسان‌ها و تمام جزئیات زندگی آنها توجه دارد و هیچ چیز از دید او پنهان نیست. به همین ترتیب، سوره آل عمران آیه 30 به ما یادآوری می‌کند که اعمال ما در روز قیامت پیش خداوند قرار خواهد گرفت و این نه تنها نشان‌دهنده نظارت او است بلکه ترغیب به انجام اعمال نیکو نیز می‌باشد. همچنین در سوره بقره آیه 148، خداوند می‌فرماید که 'فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ'، که به ما یادآوری می‌کند که هر کجا رو کنیم خداوند آنجا است و هیچ جایی نمی‌تواند ما را از محبت و مراقبت او دور کند. در واقع، وجود خداوند در زندگی ما یک پناهگاه و آرامش برای روح است و ما می‌توانیم برای حفاظت و هدایت به او اعتماد کنیم. بنابراین یقیناً خداوند همیشه مراقب بندگانش است و هیچگاه ما را تنها نمی‌گذارد.
او کسی است که شما را از خاک آفرید و سپس از شما بشر ساخت.
در روزی که هر نفسی از خود دفاع می‌کند و به هر نفسی آنچه را که انجام داده است، داده می‌شود.
هر کجا رو کنید، آنجا وجه خداست. خداوند شنوا و داناست.
روزی مردی در کنار دریا نشسته بود و به امواج نگاه می‌کرد. او از زندگی خود راضی نبود و احساس تنهایی می‌کرد. به ناگاه، نوری در دلش درخشید و به یاد آیات قرآن افتاد. او به یاد آیه‌ای افتاد که خداوند همیشه با بندگانش است و در تمام لحظات زندگی ناظر بر آنهاست. این یادآوری او را آرامش داد و فهمید که هیچگاه تنها نیست و خدا همیشه مراقب اوست. از آن روز به بعد، او تلاش کرد تا با خداوند ارتباط برقرار کند و به یاد او باشد.