محبت ورزیدن به دیگران در قرآن کریم عبادت محسوب میشود و نزد خداوند اهمیت دارد.
محبت و احترام ورزیدن نسبت به دیگران در قرآن کریم بسیار مورد تأکید قرار گرفته و نوعی عبادت محسوب میشود. در واقع، محبت ورزیدن نه تنها به عنوان یک عمل اجتماعی بلکه به عنوان یک عمل عبادی به حساب می‌آید. در سوره آل‌عمران آیه 31، خداوند به رسولش می‌فرماید که اگر او به خدا محبت دارد، باید از او پیروی کند تا خدا نیز او را دوست بدارد. این نشان می‌دهد که محبت نسبت به خدا و همچنین محبت ورزیدن به بندگان خدا، هر دو اهمیت یکسانی دارند. در زندگی روزمره، محبت به خانواده، دوستان و حتی به کسانی که به ما آسیب رسانده‌اند، از رفتارهای پسندیده‌ای است که باعث میشود ما به خدا نزدیک‌تر شویم. همچنین در سوره بقره آیه 177، خداوند می‌فرماید که اعمال نیک شامل بخشش به دیگران و محبت به آنان است. این آیات نشان‌دهنده اهمیت محبت و مهربانی در دین اسلام است. در نهایت، محبت ورزیدن یک عبادت واقعی است که روح انسان را زنده کرده و او را به خدا نزدیک‌تر می‌کند.
بگو: اگر خدا را دوست دارید، پس از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد و گناهان شما را ببخشاید؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است.
نیکی این نیست که روی خود را به سمت شرق و غرب بچرخانید، بلکه نیکی آن کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان آورد و مالش را با وجود محبت به آن، به خویشاوندان و یتیمان و مسکین‌ها و در راه مانده‌ها و سائلی‌ها و برای آزاد کردن بردگان بدهد و نماز را برپا دارد و زکات دهد و به عهد خود وفا کند و در وقت سختی و بیماری و جنگ صابران باشد. آنان هستند که صداقت دارند و آنان هستند پرهیزگاران.
در یکی از روزها، حسین به نکته‌ای در ذهنش رسید که محبت ورزیدن به دیگران می‌تواند منجر به نزدیکی به خدا شود. روزی او تصمیم گرفت تا به پیرمردی که در محله‌اش زندگی می‌کرد و همیشه از تنهایی رنج می‌برد، سری بزند. حسین با او نشست و صحبت کرد و در نهایت، نه تنها دل آن پیرمرد را شاد کرد، بلکه خودش نیز احساس خوشحالی بیشتری پیدا کرد. او متوجه شد که این محبت و توجه نه تنها بر زندگی دیگران تأثیر مثبت دارد بلکه خود او را نیز در مسیر عبادت و بندگی نزدیک‌تر می‌کند.