دوری از مردم در زمانهای خاص میتواند برای تقویت روحیه مذهبی مفید باشد.
در قرآن کریم، مسأله تعامل با مردم و نوع روابط اجتماعی یکی از جنبههای مهم جامعه اسلامی و انسانی است. در آیات متعدد، مؤمنان به برقراری ارتباط با دیگران تشویق شدهاند و نشان داده شده که جامعه سالم و متعادل میتواند تأثیرات مثبتی بر ایمان و رفتار افراد داشته باشد. قرآن کریم بر اهمیت همزیستی مسالمتآمیز و محبتآمیز تأکید میکند و به مؤمنان میآموزد که چگونه باید با یکدیگر تعامل کنند. برای مثال، در سوره مومنون آیه 4 تا 7، بیان میشود که مؤمنان در رفتار خود باید صداقت و احترام به یکدیگر را مدنظر قرار دهند و به یکدیگر کمک کنند. اما در عین حال، عمیقتر شدن در مفهوم ارتباط انسانی و تأثیرات آن بر روحانیت، نیازمند دقت و تأمل در جنبههای متفاوت این روابط است. در شرایطی خاص، فرد ممکن است احساس کند که برای تقویت ایمان و روحیه مذهبی خود، نیاز به فاصله گرفتن از شلوغی و هیاهوی جامعه دارد. این نکته به وضوح در سوره مریم آیه 48 آمده است. در این آیه، به برخی از انبیاء اشاره شده که به دلیل پیشرفت معنوی و نزدیکتر شدن به خداوند، از مردم دور شده و در خلوت به تفکر و عبادت پرداختهاند. این دوری، نه تنها فرصتی برای خودشناسی و تفکر در مورد اعمال خود است، بلکه راهی است برای تقویت رابطه با خداوند و برقراری ارتباطی عمیقتر. نکتهای که باید به آن اشاره کرد، این است که در دنیای امروز، فشارهای اجتماعی و محیطهای پرشلوغ میتواند به راحتی فرد را به سردرگمی و افسردگی سوق دهد. به همین دلیل، گاهی نیاز است که فرد برای حفظ و تقویت ایمان خود، به آرامش دست یابد و از چنین محیطهایی فاصله بگیرد. در سوره بقره آیه 153 نیز به صبر و نماز به عنوان ابزارهایی مؤثر در تقویت ایمان اشاره شده است. صبر به عنوان یک فضیلت اخلاقی در قرآن، نه تنها برای تحمل سختیها، بلکه برای ایجاد آرامش درونی و برقراری ارتباط عمیقتری با خداوند کارآمد است. دوری از جمع و شلوغی میتواند به فرد کمک کند تا به تفکر عمیقتری در مورد خود و خدای خود بپردازد. در واقع، هنگامی که فرد از فشارها و استرسهای محیط بیرونی دور میشود، میتواند به تأمل در زندگی خود بپردازد و نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کند. این خودشناسی، به او کمک میکند تا درک بهتری از معنای زندگی و روابطش با دیگران پیداکند. در زندگی روزمره، ممکن است ما در معرض تحمیلهای اجتماعی و فشارهای اطراف قرار بگیریم که به سستی ایمان ما منجر شود. در این مواقع، یادآوری آموزههای قرآنی میتواند منبع الهام و نیرویی برای فرد باشد. با دور شدن از اجتماعات و با افکار خود در خلوت به خداوند نزدیکتر میشویم و از گفتهها و اعمال خود تأمل کرده و به تحلیل آنها میپردازیم. این تجربه دوری همچنین به فرد فرصت میدهد تا در ابعاد مختلف زندگی، مطالعه و تفکر کند. ارتباط با کتابهای اسلامی، تدبر در آیات قرآن و همچنین تنهایی با خود به گسترش دامنه تفکر و عقاید فرد کمک شایانی میکند. انسان تنها در بود خودش با خداوند میتواند به شناخت عمیقتری از خود و خالق هستی برسد. در نتیجه، میتوان گفت که شرایط مناسب و فاصلهگیری از شلوغی و فشارهای اجتماعی میتواند تأثیر مثبتی بر ایمان و روحانیت فرد داشته باشد. این دوری از مردمان و تأمل در خود، او را به سمت رشد روحانی سوق میدهد و به او قدرت میدهد تا در امور دنیوی و دینی خود بهتر عمل کند. جامعهای که فرد در آن زندگی میکند، میتواند نقش بزرگی در شکلگیری افکار و اعمال آن داشته باشد، اما در نهایت تصمیمگیری و درک عمیق هر فرد از خداوند بر عهده خود اوست. بنابراین، توجه به این نکته که گاهی اوقات دوری از مردم میتواند یک نعمت باشد و فرصتی برای تفکر و خودشناسی، به شدت در فرهنگ اسلامی تأکید شده است. با فراگیری این اصول، میتوان به آرامش درونی دست یافت و در عین حال با احترام به دیگران و محیط زندگی، به رشد و کمال خود ادامه داد. به این ترتیب، تعادل میان ارتباط با دیگران و حفظ تبادل معنوی با خداوند میتواند اساس یک زندگی معنادار و پر از ایمان باشد.
و در کتاب، مریم را یاد کن زمانی که از اهلش دور شد و در مکانی شرقی قرار گرفت.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
یک روز، مریم برای مدتی از شلوغی خانه و جامعه دور شد تا به تفکر در مورد زندگی و ایمانش بپردازد. او در این زمان به یاد آیات قرآن افتاد و تصمیم گرفت که برای تقویت روحیه دینی خود، به نماز و دعا پرداخته و با خداوند بیشتر ارتباط برقرار کند. با این تصمیم و بهترین نیت، احساس آرامش و نزدیکی به خدا را پیدا کرد و در نهایت متوجه شد که این دوری نه تنها برای او مفید بوده بلکه به او کمک کرده است تا در زندگیاش نور بیشتری بیافریند.