دنیا و آخرت به هم وابستهاند؛ اعمال ما در دنیا تأثیر مستقیمی بر وضعیت ما در آخرت خواهد داشت.
قرآن کریم، کتاب هدایت و نور، در زیرساخت مفاهیم خود، ارتباطی عمیق میان دنیا و آخرت برقرار کرده است. این ارتباط نه تنها به تقویت ایمان و اعتقادات دینی انسانها کمک میکند، بلکه آنها را به تأمل در زندگی و اعمال خود نیز دعوت میکند. در حقیقت، دنیا به عنوان یک مرحله گذرا و موقتی معرفی شده است که در آن انسانها آزمایش میشوند و این آزمایشات در نهایت سرنوشت آنها را در آخرت تعیین میکند. از دیرباز در تاریخ بشری، مفهوم زندگی و مرگ مورد توجه قرار گرفته است. در قرآن کریم، خداوند در سوره ملک آیه 2 میفرماید: 'الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا'؛ یعنی او مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما عمل نیکوتر دارد. این آیه به وضوح نشان میدهد که هدف از زندگی در این دنیا، آزمودن انسانها و تعیین نیکوکاران از بدکاران است. اما این آزمون چه نوع آزمونی است؟ زندگی دنیوی پر از چالشها و آزمونهایی است که با نیت و حسن نیت انسانها ارتباط مستقیم دارد. هرگز نمیتوان از این حقیقت فرار کرد که آنچه در این دنیا انجام میدهیم، تأثیراتی حسبی بر سرنوشت آخرت ما خواهد داشت. انسانها در هر لحظه از زندگیشان میتوانند با انتخابها و اقداماتی که انجام میدهند، در راستای کسب رضای خدا یا محرومیت از آن گام بردارند. در سوره آل عمران آیه 185 آمده است: 'وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ'. این آیه بصیرت عمیقی به زندگی انسانها میدهد و به همراهی میان دنیا و آخرت اشاره دارد. در واقع، مفهوم این آیه این است که آثار و پاداشهای ما در دنیا، در روز قیامت به طور کامل به ما رسیده و حساب اعمال ما به دقت بررسی میشود. بنابراین، در زندگی دنیوی باید با شناخت و اعتقادات عمیق دینی پیش برویم. این شناخت و ایمان به خداوند باید ما را به انجام کارهای نیک و مؤمنانه تشویق کرده و در مقابل گناهان و اعمال ناپسند محافظت کند. از این رو، قرآن کریم به ما یادآوری میکند که رفتارهای ما در دنیا پیامی برای زندگی همه انسانها است و تأثیرات آنها در آخرت مشخص خواهد شد. قرآن در آیات مختلف تأکید میکند که اعمال نیک میتواند انسان را به سعادت و نجات دنیوی و اخروی برساند. این تأکید نه تنها بر رفتار انسان بلکه بر نوع تفکر و عملکرد در زندگی روزمره نیز تأثیرگذار است. انسانها باید با ایمان به وعدههای خداوند و بازگشت به او، در راستای تحقق زندگیای مبتنی بر ارزشهای اسلامی حرکت کنند. برای مثال، سوره کهف به داستانهای مختلفی اشاره میکند که در آنها افراد با انتخابهای نادرست و درک نادرست از زندگی، به عواقب ناگوار و سرنوشتهای تلخی دچار شدهاند. این داستانها به ما یاد میدهند که در زندگی دنیوی خود چگونه انتخاب کنیم و چگونه به رفتارهایمان توجه کنیم. دو بخش عمدهای که بر اساس تعالیم قرآن کریم باید درنظر گرفته شود، ایمان و عمل صالح است. هدف اصلی زندگی دنیوی ما بر اساس آیات قرآن به گونهای طراحی شده که هر لحظه از آن فرصت آزمون برای نزدیکتر شدن به خداوند و کسب نعمتهای مادی و معنوی در آخرت باشد. این مفهوم به ما میآموزد که نباید دچار غفلت شویم و بایستی در هر قدم و هر عمل خود، خداوند را در نظر داشته باشیم. قرآن توجه به آخرت را سَرمنزل مقاصد زندگی معرفی کرده و خوانندگان را به تأمل در سرنوشت و اعمال خود دعوت میکند. با توجه به این آموزهها، میتوان به این نتیجه رسید که این ارتباط در قرآن میان دنیا و آخرت، یک الگوی رفتاری صحیح را برای زندگی انسانها ترسیم میکند و آنها را به سمت سعادتمندی رهنمون میسازد. در نهایت، ما به عنوان مسلمانان موظفیم به تلاوت قرآن و فهم عمیق آن بپردازیم و در راستای آموزههای آن زندگی کنیم. توجه به سرنوشت خود و دیگران، شناخت از آزمونهای زندگی و کارهای نیک، به ما کمک میکند که در بهترین شکل ممکن از این دنیا گذر کنیم و به رضایت خداوند دست یابیم. در نتیجه، هر انسانی میتواند با ایمان به آیات قرآن و پایبندی به دستورات الهی، به سعادت دنیوی و اخروی نائل آید و زندگیای با معنا و هدفمند برای خود بسازد.
او مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما عمل نیکوتر دارد.
و شما در روز قیامت، پاداشهای خود را به طور کامل دریافت خواهید کرد.
روزی در یکی از روستاها مردی به نام حسن زندگی میکرد. حسن همیشه در فکر موفقیت و ثروت خود بود. یک روز، وقتی در حال عبور از کنار درختی بود، صدای نالهای شنید. نگاهی انداخت و متوجه شد که پرندهای به خاطر قفسش در عذاب است. او به یاد آیات قرآن افتاد و فهمید که دنیا صرفاً برای لذت نیست، بلکه به ما فرصتی برای امتحان نیز میدهد. حسن تصمیم گرفت در زندگیاش تغییراتی ایجاد کند و بیشتر بر اعمال نیک متمرکز شود. از آن روز به بعد، او به نیازمندان کمک میکرد و سعی داشت در کنار جمع کردن ثروت، به آخرت نیز اهمیت بدهد.