چرا برخی انسان‌ها همیشه ناشکر هستند؟

شکرگزاری یکی از مهم‌ترین مفاهیم در زندگی انسان‌ها محسوب می‌شود که نه‌تنها در متن‌های دینی، بلکه در آموزه‌های اخلاقی و روانشناسی نیز به آن پرداخته شده است. در دین اسلام، قرآن کریم به‌ویژه در آیات متعدد، مفهوم شکر و ناشکری را به‌گونه‌ای روشن و گویا بیان کرده است. یکی از آیات مهم در این زمینه، آیه 7 سوره ابراهیم است که می‌فرماید: 'اگر شکر کنید، برای شما می‌افزایم و اگر کفر ورزید، به‌راستی عذابی شدید دارد.' این آیه به وضوح نشان می‌دهد که شکرگزاری، کیفیت نعمت‌ها را افزایش می‌دهد و به انسان کمک می‌کند تا از برکات بیشتری بهره‌مند شود. معنای شکر در قرآن به معنای شناخت و تصدیق فضائل الهی و نیز سپاسگزاری از خداوند متعال است. شکرگزاری، عمل آگاهانه‌ای است که انسان به‌خاطر نعمت‌هایی که در زندگی خود دارد انجام می‌دهد. خداوند به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا نعمت‌هایش را بشناسند و از آن‌ها سپاسگزاری کنند. شکرگزاری نه‌تنها یک عمل زبانی، بلکه به‌معنای درک عمیق نعمت‌ها و احساس رضایت از آن‌ها نیز می‌باشد. انسان‌های ناشکر معمولاً در زندگی‌ خود به خوبی‌ها و نعمت‌های اطراف خود توجه نمی‌کنند و بیشتر بر مشکلات و کمبودها تمرکز دارند. این نوع نگرش به انسان اجازه نمی‌دهد که از زندگی خود لذت ببرد و به شکرگزاری بپردازد. در نتیجه، احساس عدم رضایت و شکرگزاری در آن‌ها افزایش می‌یابد و زندگی آن‌ها با ناامیدی و ناراحتی همراه می‌شود. ناگفته نماند که این احساسات می‌تواند به مشکلات روانی و روحی منجر شود و کیفیت زندگی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر این، در سوره زمر آیه 49، خداوند به مسئله عدم شکرگزاری توجه می‌کند: 'و هنگامی که انسان‌ها برای خود ضرری ببینند، به پروردگار خود روی می‌آورند و وقتی که آنان را از ضرر خود نجات دهد، ناگهان به یاد او ناشکری می‌کنند.' این آیه به نداشتن شکرگزاری و یادآوری در زمان رفع مشکلات اشاره دارد. به بیان دیگر، بسیاری از مردم تنها در زمان مشکلات به یاد خداوند می‌افتند و هنگامی که مشکلات برطرف می‌شود، به سرعت فراموش می‌کنند که چه نعمت‌هایی در زندگی خود داشته‌اند. این نگرش تنها مختص به دین اسلام نیست، بلکه در بسیاری از فرهنگ‌ها و جوامع انسانی، یادآوری نعمت‌ها و شکرگزاری به‌عنوان یک اصل اخلاقی مورد تأکید قرار می‌گیرد. شکرگزاری می‌تواند به شکل‌های مختلفی در زندگی روزمره مطرح شود. به‌عنوان مثال، برخی از افراد روزی چند دقیقه را به فکر کردن درباره نعمت‌های خود اختصاص می‌دهند و برخی دیگر از طریق نوشتن یادداشت‌های شکرگزاری، احساس رضایت خود را افزایش می‌دهند. شکرگزاری به انسان کمک می‌کند تا درک بهتری از زندگی داشته باشد و نسبت به نعمت‌های اطراف خود آگاه‌تر شود. این آگاهی نه‌تنها انسان را به سمت احساس خوشحالی و رضایت می‌برد، بلکه می‌تواند به تقویت روابط اجتماعی نیز منجر گردد. افرادی که شکرگزاری را در زندگی خود به‌عنوان یک عادت تسهیل می‌کنند، به‌طور معمول روابط مثبت‌تری با دیگران دارند و احساس ارتباط بیشتری با محیط خود را تجربه می‌کنند. از نظر روانشناسی، شکرگزاری به‌عنوان یک روش کارآمد در مدیریت استرس و ایجاد خوشبختی شناخته می‌شود. تحقیقات نشان داده است که افرادی که بیشتر بر نعمت‌ها و نقاط قوت خود تمرکز می‌کنند، کمتر دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند. در واقع، شکرگزاری می‌تواند ما را به سمت افزایش عواطف مثبت و بهبود وضعیت روحی هدایت کند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که افراد به‌طور مرتب حرکات شکرگزاری در زندگی خود را تمرین کنند. به‌طور کلی، شکرگزاری یک عمل مهم و ضروری در زندگی هر انسان است. ازآنجایی‌که خداوند متعال در قرآن کریم، بارها به اهمیت شکرگزاری اشاره کرده و آن را به‌عنوان یکی از اصول اساسی ایمان معرفی کرده است، لازم است که مسلمانان و سایر انسان‌ها به این اصل توجه داشته باشند. شکرگزاری موجب افزایش نعمت‌ها، بهبود کیفیت زندگی و همچنین ایجاد یک نگرش مثبت نسبت به زندگی می‌شود. به یاد داشته باشید که با شکرگزاری از خداوند و نعمت‌هایش، نه‌تنها قلب خود را به آرامش می‌رسانید، بلکه می‌توانید دیگران را نیز به شکرگزاری دعوت کنید و یک فرهنگ مثبت در جامعه خود ایجاد کنید.