چرا گاهی احساس پوچی می‌کنم؟

احساس پوچی یکی از وضعیت‌هایی است که بسیاری از افراد در مراحل مختلف زندگی خود تجربه می‌کنند. این احساس ممکن است به دلایل گوناگون ناشی شود، از جمله فشارهای اجتماعی، انتظارات بالا از خود و جامعه، و نبود اهداف مشخص در زندگی. در کنار این دلایل، می‌توان به بُعد معنوی زندگی اشاره کرد، که در قرآن کریم به آن پرداخته شده است. در سوره یونس آیه 57 آمده است: "ای مردم! برای شما از سوی پروردگارتان موعظتی و درمانی برای آنچه در دل‌هاست و هدایت و رحمت برای مؤمنان آمده است." این آیه به ما یادآوری می‌کند که دل‌ها تنها با یاد خدا آرام می‌گیرد. زمانی که ارتباط ما با قضا و قدر خدا ضعیف باشد، احساس پوچی بیشتری در ما شکل می‌گیرد. شاید یکی از دلایلی که ما گاهی احساس بی‌معنایی می‌کنیم، دوری از خدا و غفلت از اهداف اصلی انسانی‌مان باشد. در این رابطه می‌توان گفت که زمانی که خداوند را فراموش کنیم، یا ارتباط‌مان را با او قطع کنیم، زندگی ما ممکن است به یک دور باطل منتهی شود که در آن حس می‌کنیم هیچ اراده‌ای بر روی زندگی‌مان نداریم، و همه چیز پوچ و بی‌معناست. در سوره بقره آیه 165 نیز به مسأله اعتماد به مخلوقات و چیزهای غیر از خدا پرداخته شده است. این آیه اشاره می‌کند که برخی از مردم به مخلوقات و چیزهای غیر از خدا سوگند یاد می‌کنند و این مسئله می‌تواند باعث کاهش احساس معنا در زندگی شود. در واقع، هنگامی که ما به جای خدا به مخلوقات دیگر وابسته می‌شویم، احساس ناامنی و پوچی به سراغ‌مان می‌آید. بنابراین، بینش صحیح ما از زندگی و یادآوری دائما خداوند می‌تواند به ما کمک کند تا از این حس رهایی یابیم. با توجه به این نکات، بهتر است به یاد خداوند باشیم و در پی تحقق هدف‌های والای خود باشیم تا از این احساس رهایی یابیم و به رضایتمندی واقعی دست یابیم. عبادات و کارهای نیک می‌توانند منجر به تقویت این ارتباط با خدا شوند. به عنوان مثال، انجام عبادات همچون نماز، روزه و دعا به ما کمک می‌کند تا از دنیا و متعلقات آن فاصله بگیریم و در خودمان حضوری معنوی بیابیم. همچنین، کارهای احسانی و خیری به دیگران نیز راهی برای نزدیک‌تر شدن به خداوند است. هنگامی که ما به دیگران کمک می‌کنیم و در راه خیر قدم برمی‌داریم، حس رضایت و آرامش بیشتری را تجربه می‌کنیم. قرآن کریم در سوره فجر نیز به اهمیت آرامش روحی اشاره کرده است. آیات 27 تا 28 این سوره می‌فرمایند: "ای نفس مطمئنه! به سوی پروردگارت برگرد، درحالی که تو از او راضی هستی و او از تو راضی است. پس در میان بندگانم وارد شو و به بهشت من داخل شو." این آیات نشان‌دهنده اهمیت آرامش روحی و دوری از احساس پوچی در مسیر زندگی است. رضایت از زندگی و درک این موضوع که ما موجوداتی با هدف و مسئولیت در این دنیا هستیم، می‌تواند ما را در مسیر معنویات و آرامش قرار دهد. به همین خاطر، برای کاهش احساس پوچی و ناامیدی، باید همواره به یاد خداوند باشیم و به اهداف واقعی زندگی‌مان توجه کنیم. از طرف دیگر، این احساس پوچی می‌تواند به یک چالش بزرگ تبدیل شود. بسیاری از افراد به دلیل این احساس، ممکن است دچار افسردگی، اضطراب و دیگر مشکلات روحی شوند. در این زمینه، ما باید به خودمان یادآوری کنیم که زندگی ما تحت تاثیر خواست خداوند است و هر مشکل و چالشی که در زندگی با آن مواجه می‌شویم، بخشی از آزمون الهی است. با این حال، مهم است که ما یاد بگیریم چگونه این احساس پوچی را مدیریت کنیم. ارتباط با خداوند تنها از طریق عبادات نیست، بلکه باید از طریق تفکر عمیق، تأمل در آفرینش و درک زندگی به طور کلی نیز باشد. طبیعی است که گاهی در زندگی دچار احساس پوچی شویم، اما مهم این است که چگونه به این احساس پاسخ دهیم. با تقویت ارتباطمان با خداوند و پایبندی به اصول انسانی و اخلاقی، می‌توانیم بهتر بر این احساس فائق آییم. در نهایت، به یاد داشته باشیم که زندگی پر از تغییرات و چالش‌هاست. احساس پوچی ممکن است گاهی بر ما غلبه کند، اما با یاد خداوند و تقویت روح معنوی، می‌توانیم به آرامش برسیم و از این احساس رهایی یابیم. در این راستا، دعا و نماز، و کارهای نیک می‌توانند ما را به سوی یک زندگی پربار و معنادار هدایت کنند. احساس رضایت واقعی زمانی در زندگی ما رخ می‌دهد که ما بفهمیم هدف وجودیمان چیست و چگونه می‌توانیم به آن نزدیک شویم.