پاسخ قرآن
در قرآن کریم، به وضوح ابعاد مختلف زندگی انسان بیان شده و نعمتها و ثروت‌هایی که خداوند ارزانی داشته است، به عنوان وسیله‌ای برای آزمایش و سنجش ایمان انسان محسوب میشوند. این نعمتها در زندگی انسان از جنبه‌های گوناگونی اثرگذار هستند و میتوانند موجبات رفاه و آسایش او را فراهم کنند، اما در عین حال، باید به این نکته نیز توجه داشت که این نعمتها میتوانند انسان را به غفلت از یاد خداوند وامیدارند. در آیات مختلف قرآن، به ویژه در سوره آل‌عمران، آیه 14، مفهوم غفلت از یاد خدا به دلیل عشق و وابستگی به دنیا به زیبایی ترسیم شده است. آیه می‌فرماید: 'زُينَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۚ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَئَابِ'. این آیه به ما می‌گوید که زندگی دنیوی، به خاطر زینت‌ها و جاذبه‌هایش می‌تواند انسان را غافل کند. در واقع، انسانها به محبت زنان، فرزندان و ثروت‌ها توجه پیدا می‌کنند و این توجه ممکن است آن‌ها را از یاد خدا غافل کند. بدین ترتیب، خداوند در این آیه با اشاره به این موضوع، به ما یادآوری می‌کند که حیات دنیوی هرچند زینت دارد، اما این‌ها در نهایت متاعی زودگذر و فانی هستند. در زندگی روزمره، انسانها ممکن است در تلاطم زندگی و مشغولیت‌های اجتماعی، هر روز از یاد خدا و مسؤولیت‌های دینی خود غافل شوند. چنان‌که در سوره الهمزه، آیات 1 تا 2، خداوند می‌فرماید: 'وَیلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ، الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ'. این آیه به وضوح بیان می‌کند که انسان‌هایی که تنها در پی جمع‌آوری ثروت هستند، غافل از عاقبت خود، در معرض عذاب الهی قرار می‌گیرند. این وضعیت نه تنها در زمان‌های قدیم وجود داشته، بلکه در دنیای امروز نیز به وضوح قابل مشاهده است. انسانها به سمت جمع‌آوری ثروت و در پی ارضای خواسته‌های خود به هر قیمتی حرکت می‌کنند. گاهی اوقات این تحرکات به گونه‌ای است که فرد حتی زمان دعا و یاد خدا را نیز از دست می‌دهد و به همین دلیل ممکن است در مسیر درست زندگی دینی خود دچار انحراف شود. بنابراین، در قرآن کریم، خداوند با مکتوب‌کردن این آیات به انسانها هشدار داده که دنیا فانی است و باید در همه حال به یاد خداوند باشند. دارایی‌ها، ثروت‌ها و نعمتها تنها برای آزمایش ما در این دنیا هستند و برای اندوختن حسنات در آخرت باید از این نعمتها به درستی بهره‌برداری کنیم. از این رو، مسلمانان باید با آگاهی از این موضوع تصمیم‌گیری کنند و در زندگی‌های خود به اصول دینی خود پایبند باشند و همانند آنچه در آیات قرآن آمده است، در پی جمع‌آوری ثروت و لذت‌های دنیوی نباشند. بلکه باید سعی کنند از این نعمتها در مسیری که به تقرب به خدا منتهی می‌شود، بهره‌برداری کنند. این به معنای آن است که انسان برای رسیدن به رضایت خداوند باید مسؤولیت‌های خود را به درستی انجام دهد و همچنین از غفلت در برابر نعمتها پرهیز نماید. در نهایت، الهام‌گیری از آیات قرآن باید به ما یادآوری کند که در زندگی خود همواره به یاد خدا باشیم و از غفلت‌های دنیوی دوری کنیم. زندگی که غرق در دنیای مادّی است، نه تنها انسان را از خدا دور می‌کند بلکه موجب تنهایی و سرخوردگی در زندگی خواهد شد. بنابراین، این آیات پیام واضحی برای همه ما دارند: از نعمت‌های خدا بهره ببرید، اما هرگز فراموش نکنید که این دنیا گذراست و باید به یاد خدا باشیم تا در روز قیامت، دارای حسنات لازم برای ورود به بهشت الهی باشیم. به راستی که اصول الهی در قرآن و سبک زندگی دینی می‌خواهد ما را به سمت کمال رهنمون کند و به ما می‌آموزد که چگونه از نعمت‌های دنیا برای حرکت به سمت آخرت استفاده کنیم. ما باید دائما با یکدیگر در رابطه با این موضوعات گفتگو کنیم و یادآور شویم که در این دنیا تنها مسافرانی هستیم و مقصد نهایی ما بهشت است. در واقع، هر اقدام ما باید گام‌هایی باشد در راستای تقرب به خدا و افزایش حسنات، و در عین حال دوری از غفلت و حبّ دنیا.
آیات مرتبط
زُينَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۚ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَئَابِ
زینت برای مردم، حب شهوات است از زنان و پسران و کستان پُر از طلا و نقره و اسب‌های مُسوّم و دام و کشاورزی. این کالای زندگی دنیا است و به راستی نزد خدا بهترین بازگشت است.
آل عمران : 14
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ
وای بر هر همزه و لمزه
همزه : 1
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ
که مال را جمع کرده و به شمارش آن پرداخته است.
همزه : 2
داستانی دلنشین
یکی از روزها، یاسر در حال فکر کردن به زندگی خود بود و به یاد نعمت‌هایی که خداوند به او عطا کرده بود، احساس غفلت می‌کرد. او تصمیم گرفت که وقتی به نعمت‌های خود نگاه می‌کند، یاد خدا را فراموش نکند. در این مسیر، با دوستانش به گفتگو درباره قرآن پرداخت و از آن‌ها خواست تا هرگز در زندگی خود به غفلت نیفتند. آن‌ها با هم به این نتیجه رسیدند که استفاده درست از نعمتها و یاد خدا می‌تواند آرامش و شادی را به زندگی‌شان بیفزاید.