چرا گاهی احساس دوری از خدا می‌کنیم؟

احساس دوری از خداوند یکی از تجارب عمیق و انسانی است که ممکن است در طول زندگی به دلایل مختلفی به وجود آید. این احساس ممکن است در زمان‌های ناامیدی، مشکلات و چالش‌ها، یا حتی در شرایط عادی زندگی به سراغ انسان بیاید. عدم احساس نزدیکی با خداوند می‌تواند نشانه‌ای از غفلت از یاد او باشد و در این نوشتار به بررسی ابعاد مختلف این پدیده خواهیم پرداخت. یکی از دلایل اصلی احساس دوری از خداوند، غفلت از یاد او و عدم توجه به عبادات صحیح است. در قرآن کریم، در سوره انفال آیه 28 آمده است: 'و بدانید که اموال و فرزندان شما تنها آزمایش شما هستند و اینکه خداوند نزد او پاداشی بزرگ است.' این آیه نشان‌دهنده این است که انسان‌ها می‌توانند در دام دنیا و نیازهای مادی گرفتار شوند و غفلت از یاد خدا موجب احساس دوری از او شود. در واقع، مشغولیت‌های روزمره و چالش‌های زندگی ممکن است باعث شود که ما از یاد خدا غافل شویم و در چنین شرایطی، احساس دوری از او به سراغمان بیاید. دومین بعدی که می‌تواند بر احساس دوری از خداوند تأثیرگذار باشد، مشکلات و چالش‌های زندگی است. در زمان‌های دشواری و وقوع مصیبت، ممکن است احساس کنیم که خداوند از ما دور شده است. این احساس می‌تواند ناشی از ناامیدی و عدم درک درست از موقعیت باشد. در واقع، خداوند در سوره بقره آیه 186 به انسان‌ها یادآور می‌شود: 'و اگر بندگان من از تو درباره من بپرسند، من نزدیکم؛ دعای دعا کننده را در زمان دعا می‌شنوم.' این آیه به ما می‌گوید که در واقع خداوند همیشه نزدیک است و به دعاهای بندگانش پاسخ می‌دهد. بنابر این، احساس دوری از خداوند ممکن است به دلیل عدم توجه به این واقعیت باشد. همچنین، یکی دیگر از دلایل احساس دوری از خداوند، وابستگی به دیگران یا مشغولیت‌های دنیوی است. برخی از ما ممکن است به جای تکیه بر خداوند، وابسته به انسان‌ها یا مال و دارایی‌های خود شویم. این وابستگی می‌تواند باعث شود که فراموش کنیم خداوند تنها منبع واقعی امنیت و آرامش است. در اینجا باید به یاد آورد که وابستگی به مخلوق، همیشه ما را به سمت ناامیدی و حسرت می‌برد؛ اما اگر به خداوند پناه ببریم، در هر شرایطی آرامش و امنیت خواهیم داشت. گناهان و خطاهای ما نیز می‌توانند احساس دوری از خداوند را تشدید کنند. در بسیاری از موارد، انسان‌ها به دلیل گناهان خود احساس عذاب وجدان یا گناه می‌کنند و فکر می‌کنند که خداوند از آنها دور شده است. این احساس ممکن است ما را به ترک عبادات و تقرب به خدا سوق دهد، در حالی که برعکس، باید با توبه و بازگشت به خداوند سعی کنیم رابطه خود را با او تقویت کنیم. در واقع، توبه یکی از راه‌های مهم برای نزدیک شدن به خداوند است و باید بدانیم که او همیشه آماده است تا ما را ببخشد و به ما نزدیک شود. برای مقابله با احساس دوری از خداوند، یکی از بهترین روش‌ها، ایجاد وقت‌های خاص برای نماز و دعا و ارتباط مداوم با اوست. نماز یکی از راه‌های بنیادی برای ارتباط با خداوند است و با برقراری این ارتباط می‌توانیم احساس نزدیکی و آرامش بیشتری پیدا کنیم. تأسیس عادت‌های مرتبط با عبادت، مانند خواندن قرآن در هر روز، ذکر خدا و دعاهای روزانه می‌تواند به ما کمک کند تا همیشه به یاد خداوند باشیم و از احساسی که ما را در دوری از او قرار می‌دهد، رهایی یابیم. همچنین، می‌توانیم از دوران استراحت و سکوت برای فکر کردن به معنای وجود خدا و رابطه خود با او بهره ببریم. این فرصت‌ها می‌توانند راهی برای تفکر عمیق‌تر در مورد دعاها و راه‌هایی برای نزدیک شدن به خداوند باشند. تفکر در بارۀ نعمت‌هایی که خداوند به ما داده و شکرگزاری به خاطر آنها نیز می‌تواند احساس نزدیکی را تقویت کند. در نهایت، باید به یاد داشته باشیم که احساس دوری از خداوند یک تجربه طبیعی و انسانی است که ممکن است همه ما آن را تجربه کنیم. مهم این است که با شناسایی علل و تلاش برای برقراری ارتباط مجدد با خداوند، بتوانیم این احساس را کاهش دهیم و نسبت به تمام نعماتی که او به ما عطا کرده است، شکر گزار باشیم. این ارتباط مداوم و واقعی می‌تواند به ما کمک کند تا در هر شرایطی، به یاد خداوند باشیم و احساس نزدیکی به او را در زندگی خود تجربه کنیم. به این ترتیب، با تقویت ایمان و ارتباط مداوم با خداوند می‌توانیم به سعادتی بزرگ دست یابیم.