چرا باید بعضی چیزها را رها کرد؟

موضوع زندگی دنیوی و تأثیر آن بر روح و شخصیت انسانی یکی از محورهای اصلی تفکر دینی و مذهبی است. در قرآن کریم، تاکید فراوانی بر این نکته شده است که انسان باید از امور دنیاوی که او را از یاد خدا و انجام وظایف دینی دور می‌کند، دوری گزیند. این مفهوم در حقیقت نشانه‌ای از هشدار الهی نسبت به فریفته شدن انسان‌ها به لذت‌های زودگذر دنیوی و غافل شدن از اهداف بلندمدت آفرینش است. با توجه به آیات قرآن، این ضرورت وجود دارد که انسان‌ها به دقت در این زمینه تأمل کنند و از خود بپرسند که آیا در مسیر صحیحی در زندگی خود گام برمی‌دارند یا خیر. آیات متعددی در قرآن به این موضوع پرداخته‌اند که زندگی دنیوی فانی و ناپایدار است. به‌عنوان مثال، در سوره آل عمران آیه 185 آمده است: 'وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعٌ غُرُورٌ'. این آیه به وضوح بیان می‌کند که زندگی دنیا در حقیقت چیزی جز یک متاع فریبنده نیست. در واقع، این آیه به ما یادآوری می‌کند که تمام لذت‌ها و خواسته‌های دنیوی، اگرچه در اوج لذت و خوشی به نظر می‌رسند، در نهایت هیچ ارزشی نخواهند داشت و به زودی ناپایدار خواهند شد. سالیان سال انسان‌ها در تلاش برای کسب ثروت، قدرت و لذت‌های دنیوی بوده‌اند اما آیا این تلاش‌ها به معنای واقعی زندگی و آرامش را برای آن‌ها به ارمغان آورده است؟ نشانه‌های بی‌ثباتی و شکست‌ها در زندگی دنیوی به وضوح نشان می‌دهد که هیچ‌گونه تضمینی برای خوشبختی پایدار در این دنیا وجود ندارد. از دیگر آیات مهمی که در این زمینه می‌توان به آن اشاره کرد، سوره توبه آیه 24 است که می‌فرماید: 'قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَ أَبْنَاؤُكُمْ وَ إِخْوَانُكُمْ وَ أَزْوَاجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَصَبْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَ مَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ'. این آیه نسبت به محبت به خدا و رسولش و همچنین جهاد در راه خدا اهمیت بیشتری به سایر چیزها می‌دهد. بنابراین، اگر چیزی ما را از این محبت و مسوولیت‌های دینی دور کند، لازم است آن را رها کنیم. رفتار ما در زندگی باید مطابق با این دیدگاه دینی شکل بگیرد. ترک برخی امور دنیوی و مادی، ممکن است به ما کمک کند تا بتوانیم بر روی مسائل مهم‌تری تمرکز کنیم؛ همچون تقرب به خدا و انجام کارهای نیکو. این نگرش به زندگی باعث می‌شود تا افراد به صورت عمیق‌تری به مسائل معنوی و کارهایی که می‌توانند در زندگی آخرت آن‌ها تأثیرگذار باشد، توجه کنند. برای مثال، شاید با رها کردن تعلقات مادی و دنیایی، بتوانیم به فلاح و رستگاری دست یابیم. انسان‌ها می‌توانند از طریق شناخت ارزش‌ها و اهداف حقیقی خود تصمیم بگیرند که کدام امور را در زندگی خود در اولویت قرار دهند و به کدام یک باید پشت کرده و آن‌ها را رها کنند. این تصمیمات غالباً نیاز به تفکر عمیق و بررسی دقیق دارند. به‌طور معمول افرادی که از موضوعات دینی و فلسفی زندگی خود غافل می‌شوند، زمانی که در موقعیت‌های چالش‌برانگیز قرار می‌گیرند، به‌خوبی درک می‌کنند که مادیات نمی‌توانند جایگزین آرامش و امنیت معنوی شوند. پیشوایان دین نیز بر این نکته تأکید کرده‌اند که انسان باید در زندگی‌اش به دنبال یافتن معنای حقیقی برای وجود خود باشد. این جست‌وجو می‌تواند در راستای تقویت روح و روان او باشد. در واقع، با شناخت دقیق اهداف الهی و آرمان‌های خود، انسان می‌تواند مسیر صحیحی را در پیش بگیرد و از ناپایداری‌های دنیوی رهایی یابد. به‌طور خلاصه، پیام قرآن به ما این است که زندگی دنیوی فانی و ناپایدار است و نباید اجازه دهیم که ما را از یاد خدا و انجام وظایف دینی‌مان دور کند. باید دوستی و محبت به خدا و رسولش را در اولویت قرار دهیم و در این راستا، از خواسته‌های دنیوی و لذت‌های فریبنده فاصله بگیریم. در نهایت، رحمت‌های الهی و آرامش واقعی در زندگی نهفته است که از طریق تقرب به خدا و اعمال نیکو حاصل می‌شود.