مقایسه خود با دیگران میتواند به حس ناکامی و حسرت منجر شود که با آموزههای قرآن سازگار نیست. معیار برتری تنها تقوا و پرهیزگاری است.
در قرآن کریم، تأکید فراوانی بر خودشناسی و تلاش در مسیر بهبود فردی وجود دارد. این تأکید بهوضوح در آیات مختلف این کتاب آسمانی قابل مشاهده است. خودشناسی یکی از اصول اساسی دین مبین اسلام است و به فرد این امکان را میدهد که بر روی ضعفها و قوتهای خود تمرکز کند و در پی بهبود و ترقی باشد. مقایسه خود با دیگران، بهویژه در دنیای امروز که مملو از موقعیتها و دستاوردهای انسانها در عرصههای مختلف است، میتواند به احساس حسرت، ناکامی و بیارزشی منجر شود. این حسها نه تنها میتوانند نشاط فرد را کاهش دهند، بلکه شاید اساساً با آموزههای قرآن سازگار نباشند. خداوند در سوره حجرات، آیه 13 به ما فرمود: 'ای مردم! به راستی که ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را شعبههای مختلف و قبیلههای مختلف قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. به یقین، گرامیترین شما نزد خدا، پرهیزگارترین شماست.' این آیه بهوضوح تأکید میکند که معیار برتری به هیچ وجه در وضعیت اجتماعی یا مالی نیست، بلکه صرفاً تقوا و پرهیزگاری مهم هستند. در این راستا، ما باید اذعان کنیم که هر فردی در زندگی خود نیاز به یک مسیر منحصر به فرد دارد و نباید تنها به دیگران نگاه کنیم و از خود غافل شویم. مقایسه کردن خود با دیگران بهخصوص در زمینههای مالی، اجتماعی یا شغلی میتواند باعث کدورت در روابط و خشم نسبت به دیگران شود. در سوره انعام، آیه 153 خداوند تأکید میکند که: 'و اینکه شما جزئی از کار خود را در زندگیتان باید بهدست آورید.' این به ما یادآوری میکند که به جای مقایسه بر روی دستاوردهای دیگران تمرکز کنیم و بر تلاشهای خود تمرکز داشته باشیم. هر کس در زندگیاش مسیر خاص خود را باید پیش ببرد تا بتواند به رشد و پیشرفت دست یابد. بدیهی است که مقایسه خود با دیگران میتواند منجر به نارضایتی و کمبود اعتمادبهنفس شود. افراد ممکن است به احساس حقارت یا پایین بودن از دیگران دچار شوند که در نتیجه آن بیمار شده و به رفتارهایی متوسل شوند که به خود و دیگران آسیب میزند. در اینجا، قرآن به عنوان یک راهنمایی بزرگ عمل میکند و ما را به سمت خودشناسی و بهبود خود هدایت میکند. به عنوان مثال، در سوره البقره، آیه 286 آمده است: 'خداوند هیچکس را مگر به اندازه توانش تکلیف نمیکند.' این بدان معنی است که هر فرد دارای تواناییهای خاص خود است و بر اساس آن تواناییها باید خود را بشناسد و در تلاش برای بهبود آنها باشد. بدین ترتیب، ما باید به خود و توانمندیهایمان توجه کنیم. این توجه و تمرکز بر خود، تنها به بهبود فردی ما کمک نمیکند، بلکه به بهبود روابط ما با دیگران نیز کمک میکند. اگر هر فردی به دنبال بهبود خود باشد و تلاش کند تا نقاط ضعف خود را شناخته و برطرف کند، به یقین زندگی اجتماعی بهبود پیدا خواهد کرد و روابط میان افراد نیز تقویت خواهد شد. آیات قرآن همواره ما را به خودشناسی و تلاش در راستای بهبود فردی تشویق میکند. استادان اخلاق و علمای دین نیز در سخنان خود بر اهمیت خودشناسی تأکید داشتهاند. خودشناسی مستلزم پذیرش واقعیات زندگی، شناخت نقاط قوت و ضعف و توجه به نیازهای روحی و جسمی خویش است. زمانی که ما خود را بهتر بشناسیم، درک درستی از توانمندیها و استعدادهای خود پیدا میکنیم و میتوانیم بهترین تصمیمها را در راستای بهبود زندگی خود اتخاذ کنیم. همچنین، در فرهنگ اسلامی، تواضع و احترام به دیگران به عنوان ویژگیهای برجسته انسانی مطرح میشود. افرادی که بر روی خود و نقاط قوت و ضعف خود تمرکز میکنند، معمولاً با روحیهای مثبت و تواضع در مقابل دیگران ظاهر میشوند. بنابراین، در فضای اجتماعی، این طرز فکر نه تنها به رشد فرد کمک میکند، بلکه میتواند به افزایش همدلی و همبستگی در جامعه نیز کمک نماید. در نهایت، میتوان گفت که خودشناسی و تلاش در راستای بهبود فردی یکی از محورهای اصلی آموزههای قرآن است. بر اساس آیات قرآن، ما باید تلاش کنیم تا خود را بهتر بشناسیم، نقاط ضعف خود را شناسایی کنیم و در پی اصلاح خود باشیم. هر فرد باید بداند که به جای مقایسه خود با دیگران، باید بر سعی و تلاش خود تمرکز کند. در دنیای امروز که رقابتها و معضلات اجتماعی افزایش یافتهاند، طرز تفکر صحیح و متعادل در مورد خود و دیگران بسیار ضروری است. اگر ما در زندگیمان به جای مقایسه کردن خود با دیگران، بر روی بهبود شخصی خود تمرکز کنیم، نه تنها به رشد فردی خود کمک کردهایم بلکه به رشد و بهبود جامعه نیز یاری رساندهایم. در نتیجه، قرآن کریم بهعنوان راهنمایی برای بشر در هر زمان و مکان، به ما یادآوری میکند که همواره در پی بهبود شخصیت و تقوای خود باشیم و از حسرت و مقایسه با دیگران دوری کنیم.
ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را شعبهها و قبیلههایی قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. به یقین، گرامیترین شما نزد خدا، پرهیزگارترین شماست.
و اینکه این، راه مستقیم من است، پس از آن پیروی کنید و از راهها پیروی نکنید که شما را از راه او منحرف میکند. اینها توصیههایی است که به شما میشود، باشد که تقوا پیشه کنید.
یک روز، آقای ابراهیم در فکر مقایسه زندگی خود با همسایهاش بود. اما وقتی به آیات قرآن فکر کرد و فهمید که هر کس راه و مسیر خاص خود را دارد، تصمیم گرفت که فقط بر روی پیشرفت خود تمرکز کند. به این ترتیب، او احساس خوشحالی و رضایت بیشتری در زندگیاش پیدا کرد.