یأس میتواند انسان را به سردرگمی و ناامیدی بکشاند. قرآن به ما یادآوری میکند که هیچگاه نباید از رحمت خدا ناامید شویم.
یأس یکی از احساسات مثبتگریزی است که میتواند انسان را دچار سردرگمی و ناامیدی کند. این احساس به واسطهای از ناکامیها و چالشهای زندگی شکل میگیرد و میتواند به تدریج روح و روان فرد را تحت تاثیر قرار دهد. به طوری که فرد احساس کند هیچ امیدی برای بهبود وضعیت خود وجود ندارد. یأس در فرهنگ و ادبیات دینی نیز از نقطهنظر منفی مورد بررسی قرار گرفته است. در قرآن کریم به وضوح به این موضوع اشاره شده است که مؤمنان نباید از رحمت و بخشش خدا ناامید شوند. در سوره زمر آیه 53، خداوند میفرماید: 'بگو ای بندگان من که به خودتان بر شما ظلم کردهاید، از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا خدا تمام گناهان را میآمرزد.' این آیه به ما یادآوری میکند که حتی اگر در موقعیتهای سخت و دشوار قرار بگیریم، باید امید به رحمت خداوند را در دل داشته باشیم و از او یاری جوییم. فرد در مواقع دچار یأس، به سختی میتواند بر نقصها و محدودیتهای خود غلبه کند. یأس میتواند به عنوان یک مانع در تلاش برای دستیابی به موفقیت و آرامش روحی تلقی شود. از دیدگاه روانشناسی، یأس با افسردگی و اضطراب ارتباط تنگاتنگی دارد؛ به طوری که گاهی اوقات فردی که در معرض یأس قرار میگیرد، ممکن است دچار بیماریهای روانی جدیتری شود. به همین دلیل، شناخت یأس و یادگیری نحوه مقابله با آن اهمیت زیادی دارد. خداوند در قرآن در سوره شوری آیه 36 به ما گوشزد شده است که دنیا متاعی است که زودگذر است و باید به آخرت و اعمال نیکو توجه کنیم. این آیه به ما یادآور میشود که زندگی مادی تنها یک بخش از وجود ما را تشکیل میدهد و نباید بگذاریم مشکلات دنیوی مانع ایمان و امید ما شوند. در واقع، انسانها باید برای رسیدن به کمال و آرامش در زندگی، در عین توجه به دنیا، به آخرت و معنویت نیز فکر کنند. بنابراین، یأس میتواند ما را از مسیر صحیح زندگی و ارتباط با خدا دور کند. این ارتباط با خداوند و توجه به نکات روحی و معنوی میتواند افراد را در مواقع آسیبپذیری، یاری کند. از مسائل مهمی که در مقابله با یأس باید به آن توجه شود، ارتباط مستمر با خداوند و تقویت ایمان است. امید به رحمت الهی و تکیه بر او میتواند منبعی از قوا و امید برای افراد باشد. در جای دیگر، سوره البقره آیه 286 به ما میگوید: 'خداوند هیچکس را جز به اندازه توانش مکلف نمیکند.' این بدان معناست که هیچگاه نباید خود را در برابر مشکلات فراموش کرده و از تلاش برای رفع آنها دست برداریم. انسان باید نسبت به تواناییهای خود و رحمت الهی اطمینان داشته باشد و در تلاش برای بهبود وضعیت خود همواره انگیزه داشته باشد. در واقع، این آیه به ما میآموزد که خداوند بر اساس حکمت و دوراندیشی، به هر فردی مسئولیتهای متناسب با ظرفیت او واگذار کرده است. این بدان معنی است که که هر کدام از ما با مشکلات و چالشهای خاص خود مواجه هستیم و در عین حال میتوانیم بر آنها غلبه کنیم. یأس باعث میشود که انسان تسلیم شود و این خود به تنهایی یکی از تهدیدات بزرگ برای روح و روان انسان است. بنابراین، بر ماست که این احساس منفی را در خود شناسایی کنیم و به جای پذیرش آن، تلاش کنیم به سمت امید و ارتقاء معنوی حرکت کنیم. در این راستا، روشهای مختلفی برای مقابله با یأس و ترویج امید وجود دارد. یکی از روشهای مؤثر، تقویت ارتباط با خداوند از طریق نماز و دعا است. دعا و طلب استغفار از خداوند نه تنها به ما آرامش میدهد، بلکه این فرصت را نیز فراهم میآورد که از رحمت او برخوردار شویم. به علاوه، شرکت در مجالس مذهبی و تفکر در آیات قرآن میتواند به ما در فائق آمدن بر یأس کمک کند. یکی دیگر از روشها، برقراری ارتباط با افراد مثبت و با انرژی است. افرادی که دارای نگرش مثبت هستند، میتوانند به ما انگیزه و انرژی مثبت بدهند و ما را از افکار منفی دور کنند. همچنین، توجه به فعالیتهای اجتماعی و ترک فعالیتهای انزواطلبانه میتواند نقش مؤثری در بهبود روحیه ما داشته باشد. در نهایت، یأس اگرچه یک حالت طبیعی در زندگی است، اما نباید به آن اجازه دهیم که زندگیمان را تحت تاثیر قرار دهد. در عوض، باید با آگاهی و اطلاعات بیشتر، شناخت معنوی و روحی خود را بالا ببریم و همواره در جستجوی رضایت خداوند و آرامش درونی باشیم. با این رویه، میتوانیم بر یأس غلبه کرده و به سوی زندگی پرفروغ و پر از امید حرکت کنیم.
بگو: ای بندگان من که ایمان آوردهاید، از پروردگارتان پرهیز کنید. برای کسانی که در این دنیا کار نیک انجام دهند، نیکی خواهد بود و زمین خدا وسیع است. تنها صابران پاداششان بیحساب داده میشود.
پس هر چیزی به شما داده شده، متاع زندگی دنیا است و آنچه نزد خداست بهتر و پایدارتر است. آیا عقل نمیکنید؟
خداوند هیچکس را جز به اندازه توانش مکلف نمیکند. از آنچه به دست آورده، به او پاداش داده میشود و از آنچه مرتکب شده، محاسبه خواهد شد. پروردگارا! اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن. پروردگارا! و بر ما بار سنگین همچون بار سنگینی که بر کسانی پیش از ما قرار دادی، نگذار. پروردگارا! و آنچه را که در توان ما نیست بر دوش ما مگذار. و از ما درگذرو و ما را ببخش و رحم کن. تو ولی ما هستی، پس ما را بر قوم کافر یاری کن.
روزی شخصی به نام عارف در دل خود احساس یأس و ناامیدی میکرد. او به یاد آیات قرآن افتاد و در دلش تصمیم گرفت که به رحمت و بخشش خدا امید داشته باشد. او آرامش پیدا کرد و به اطرافش نگاه کرد و فهمید که زندگی پر از فرصتها و نعمتهای الهی است. عارف در نهایت به قدرت ایمان و امید خود پی برد و بر مشکلات غلبه کرد.