زهد به معنی رها کردن دنیا نیست، بلکه به معنای عدم وابستگی شدید به مادیات و داشتن اولویت‌های صحیح است.
زهد به معنی رها کردن دنیا نیست، بلکه به معنای داشتن اولویت‌های صحیح و عدم attachment شدید به مادیات است. در قرآن کریم، توجه به دنیا در حدی مجاز است که انسان را از یاد خدا غافل نکند. در این راستا، زهد به معنای جدایی از دنیا نیست، بلکه دعوت به سبک زندگی است که در آن انسان از خواسته‌های نفس و مادیات فراتر برود. در سوره حشر آیه 19، خداوند می‌فرماید: 'و لا تكونوا كالذين نسوا الله فأنساهم أنفسهم.' این آیه بیان می‌کند که اگر انسان از یاد خدا غافل شود، در حقیقت خود را فراموش کرده است. همچنین در سوره آل‌عمران آیه 14 آمده است: 'زین للناس حب الشهوات من النساء و البنين و القناطیر المکثّرة من الذّهب و الفضّة و الخیل المسومة و الانعام و الحرث.' در این آیه به زیبایی و جذابیت دنیا اشاره شده است، اما در ادامه خداوند می‌فرماید که اینها تنها زودگذرند. بنابراین، زهد نوعی نگرش صحیح به دنیا است که انسان را از تفکر افراطی آزاد می‌کند و او را به سوی حقایق والاتر رهنمون می‌سازد. در نتیجه، زهد در اصل به معنای رها کردن دنیا نیست، بلکه به معنای درست کردن رابطه با دنیا به گونه‌ای است که انسان بتواند در عین زندگی در دنیا به یاد خدا و آخرت باشد.
و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا آنها را به خودشان فراموشی دچار کرد.
زینت برای مردم، حب شهوات از زنان و پسران و انباشت‌های انبوه طلا و نقره و اسب‌های برجسته و دام‌ها و کشت‌زارها است. اینها متاع زندگی دنیاست و نزد خدا، نیکو بازگشتی است.
روزی عادل در زیر درختی نشسته به زندگی‌اش فکر می‌کرد. او با خود در جنگ بود که آیا باید همه چیز را رها کند یا نه. در همین حین به یاد آیات قرآن افتاد که قید دنیا به معنی ترک آن نیست بلکه یعنی داشتن نگاه صحیح به آن. عادل در این لحظه تصمیم گرفت تا زهد را به معنای درستش در زندگی خود پیاده کند و آرامش یابد. او بالاخره با محبتی به خانواده‌اش و فعالیت‌های ساده روزمره‌اش زندگی را با طراوت و آرامش بیشتری تجربه کرد.