خداوند به دلیل رحمت به کودکان، آنها را تا زمان بلوغ مورد محاسبه قرار نمیدهد.
موضوع گناهان و نیکوکاران در قرآن کریم یکی از مباحث مهم و کلیدی است که در دستور مسائل اخلاقی و اجتماعی انسانها تأثیرات عمیق و گستردهای دارد. برخورد قرآن با این موضوع نه تنها به تأکید بر اصول اخلاقی و اجتماعی پرداخته، بلکه به نوعی سرنخهایی را درباره نحوه زندگی و رفتار انسانها ارائه میدهد. در این مقاله، به بررسی نکات اصلی پیرامون گناهان و نیکوکاران پس از بلوغ میپردازیم و سعی میکنیم تا زوایای پنهان این موضوع را بشکافیم. در قرآن کریم، تأکید خاصی بر گناهان و نیکوکاران پس از سن بلوغ شده است. این سن، مرحلهای است که فرد به مسئولیتهای دینی و اجتماعی خود آگاه میشود و باید در انتخابهایش دقت کند. در سوره انفال، آیه 28، خداوند میفرماید که "اموال و فرزندان شما فقط برای آزمایش شما هستند". این جمله به وضوح نشان میدهد که خداوند با قرار دادن اموال و فرزندان در زندگی انسانها، آنها را مورد آزمایش قرار میدهد. در حقیقت، انسانها باید بدانند که این نعمتها به عنوان فرصتی برای نشان دادن نیکوکاری و حسن نیت آنها در زندگی معرفی شدهاند. در سوره نور، آیه 15، خداوند اشاره میکند که او به انسانها نظر میافکند تا ببیند پس از بلوغ، آنها از خود چه رفتارهایی نشان میدهند. این به معنای آن است که پس از رسیدن به سن بلوغ، انسان باید به مسئولیتهای خود توجه کند و در انتخابهایش آگاهانه عمل نماید. این دو آیه سوره انفال و سوره نور به وضوح به این نکته تأکید میکند که خداوند از اعمال انسانها در دوران بلوغ آگاه است و آنها را مورد ارزیابی قرار میدهد. از دیگر نکات مهم در قرآن، میتوان به آیه 50 سوره نجم اشاره کرد که میگوید: "هیچکس بار گناه دیگری را به دوش نمیکشد". این آیه به ما یادآوری میکند که هر فرد باید از اعمال خود پاسخگو باشد و نمیتواند از گناهان دیگری فرار کند. به این ترتیب، محاسبه گناهان بر عهده خود شخص است و هر کس باید به خاطر عمل خود به خداوند پاسخگو باشد. در اینجا نکته مهمی نیز وجود دارد: اگر شخصی در دوران کودکی گناهان و خطاهایی مرتکب شده باشد، خداوند به خاطر آن خطاها او را مورد محاسبه قرار نخواهد داد. طبق روایات و متون دینی، تمام کردارهایی که فرد در دوران کودکی انجام میدهد، بهعنوان نیکو یا بد محسوب نمیشود و ثبت نمیشود. در حقیقت، خداوند برای کودکان تنها آغوش محبت و رحمت را گشوده است و آنها را تا زمانی که به سن بلوغ برسند، بری از حساب و کتاب قرار داده است. این نکته میتواند به ما یادآوری کند که کودکان به عنوان موجوداتی بیگناه و ناپخته، هنوز به درک صحیح از خوبی و بدی نرسیدهاند. طبیعتاً آنها به دلیل نقص در عقل و درک، ممکن است مرتکب خطاهایی شوند که به نوعی ارتباطی با نیت بد ندارند. بنابراین، خداوند در رحمت و عدالت خود، آنها را از مسئولیت گناهان در این دوره معاف کرده است. به همین ترتیب، بهمحضی که فرد به سن بلوغ میرسد، میبایست در انتخابهای خود هوشیار شود و بر اساس آگاهی و دینمداری عمل کند. این نقطه عطف در زندگی انسان، مسئولیتهای جدیدی را به همراه دارد و فرد باید در برابر اعمال خود پاسخگو باشد. خداوند به این طریق به انسانها فرصت میدهد که خود را در مسیر نیکوکاری و تقوا قرار دهند و از گناهان دوری کنند. در نهایت، میتوان گفت که خداوند عادل و بخشنده است و کودکان از حساب و کتاب معاف هستند تا زمانی که به سن بلوغ برسند. این مفهوم به ما یادآوری میکند که در دنیای امروز، ما باید به تربیت نسل جدید توجه ویژهای داشته باشیم تا نه تنها در دوران کودکی، بلکه در سنین جوانی و بزرگسالی نیز در مسیر درست زندگی و نیکوکاری گام بردارند. تمام این نکات در سیره پیامبران و ائمه معصومین نیز به وضوح دیده میشود و این مهم میتواند به ما انگیزه دهد تا در تربیت فرزندان خویش، اصول اخلاقی و دینی را مدنظر قرار دهیم. در مجموع، گناهان و نیکوکاران پس از رسیدن به سن بلوغ موضوعاتی بسیار مهم در آموزههای دینی ما هستند که باید بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرند. با دقت در قرآن و آموزههای دینی، میتوانیم به سیر در مسیر نیکوکاری و دوری از گناهان امیدوار باشیم و به سمت یک زندگی سالم و پربار حرکت کنیم. به امید آنکه با درک بهتر از این موضوعات، جامعهای عادل و مملو از نیکوکاران بسازیم.
و بدانید که اموال و فرزندان شما تنها آزمایشی هستند و خداوند نزد او پاداش بزرگی است.
به یقین، کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مؤمنان شیوع یابد، عذابی دردناک در دنیا و آخرت خواهند داشت. و خداوند کسانی را که ایمان آوردهاند میشناسد و نیز کسانی را که نفاق میورزند.
و اینکه هیچ انسانی بار گناه دیگری را به دوش نخواهد کشید؛ و اینکه انسان بر آنچه به او تسلط یافته است نسبت به خود نهایت دقت و دقت را خواهد داشت.
روزی در یک روستای کوچک، پسری به نام حسن زندگی میکرد که همیشه خطاهای کوچک میکرد. اما او از اشتباهاتش یاد میگرفت و سعی میکرد در آینده بهتر باشد. روزی یک عالم دینی به روستا آمد و حسن از او سوال کرد که آیا خداوند او را به خاطر اشتباهاتش میسنجد. عالم با محبت گفت: «حسن جان، خداوند به خوبی میداند که تو کودک هستی و او خطاهای کودکی را نمیسنجد. اگر تو ادامه ندهی و سعی کنی بهتر شوی، خداوند تو را مغفرت میکند.» حسن از آن روز تصمیم گرفت که در انجام کارهای خوب تلاش کند و به یاد داشته باشد که خداوند بسیار بخشنده است.