قرآن بر صبر، نماز، ذکر خدا و توکل به او برای حفظ آرامش و سلامت روان در شرایط دشوار تأکید دارد. این تعالیم به انسان کمک میکند تا با امیدواری و تابآوری با مصائب روبرو شود و بداند که پس از هر سختی، آسانی خواهد بود.
قرآن کریم، به عنوان کتاب هدایت الهی، سرشار از تعالیمی است که نه تنها به ابعاد فیزیکی و معنوی، بلکه به سلامت روان انسان نیز توجه ویژهای دارد، بهویژه در رویارویی با شرایط دشوار و بحرانی زندگی. از منظر قرآن، سلامت روان ارتباط تنگاتنگی با ایمان، ارتباط با خداوند، و چگونگی مواجهه با مصائب دارد. این کتاب الهی راهکارهایی بنیادین و عمیق برای حفظ آرامش و تعادل درونی، حتی در اوج سختیها، ارائه میدهد که برای هر انسانی، صرفنظر از پیشینهاش، قابل تأمل و عمل است. یکی از مهمترین مفاهیم قرآنی در این زمینه، مفهوم «صبر» است. صبر در قرآن تنها به معنای تحمل منفعلانه نیست، بلکه به معنای پایداری، استقامت، و خویشتنداری فعالانه در برابر مشکلات و بلاهاست. خداوند در آیات متعددی به اهمیت صبر اشاره میکند و آن را کلید گشایشها و همراهی خود میداند. در سوره بقره، آیه 153 میفرماید: "یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ" (ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است). این آیه به وضوح نشان میدهد که صبر و نماز دو ستون اصلی برای عبور از دشواریها و حفظ سلامت روان هستند. صبر به انسان قدرت تابآوری میبخشد و نماز، ارتباط مستقیم با منبع آرامش بیکران است. همچنین، قرآن بر "یاد خدا" (ذکر الله) به عنوان منبع اصلی آرامش قلوب تأکید دارد. در سوره رعد، آیه 28 آمده است: "الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ" (کسانی که ایمان آوردهاند و دلهایشان به یاد خدا آرام میگیرد؛ آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابد). این آیه پیامی قاطع و جهانی دارد: در دنیای پرهیاهو و مملو از استرس، نقطه اتکاء واقعی برای آرامش، یاد دائمی خداوند است. این یاد میتواند از طریق تلاوت قرآن، ذکر و تسبیح، و تأمل در عظمت الهی صورت گیرد. تداوم ذکر و توجه به خداوند، به مثابه لنگری است که کشتی وجود انسان را در تلاطمهای زندگی از غرق شدن نجات میدهد. مفهوم دیگر که در سلامت روان در شرایط دشوار بسیار حیاتی است، "توکل بر خدا" است. توکل به معنای تلاش و کوشش بهینه از سوی انسان و سپس واگذاری نتایج به خداوند است. این اعتماد به قدرت و حکمت الهی، بار سنگین نگرانیها و اضطرابهای ناشی از عدم قطعیتها را از دوش انسان برمیدارد. وقتی فردی به این باور برسد که هیچ امری خارج از اراده و تدبیر الهی نیست و خداوند بهترین تدبیرکننده است، حتی در برابر شکستها و ناکامیها نیز دچار یأس و ناامیدی عمیق نمیشود. این نگرش، به انسان کمک میکند تا در هر شرایطی، نور امید را در دل خود زنده نگه دارد و بداند که پس از هر سختی، آسانی خواهد بود. "فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا" (همانا با سختی، آسانی است همانا با سختی، آسانی است) در سوره شرح، آیات 5 و 6، این وعده الهی را به صراحت بیان میکند و به انسان امیدواری میدهد که هیچ دشواری ماندگار نیست. قرآن همچنین بر عدم "ناامیدی از رحمت الهی" تأکید میکند. یأس و ناامیدی از گناهان کبیره شمرده شده است، چرا که نشاندهنده عدم شناخت صحیح از قدرت و بخشش بیحد خداوند است. در سوره یوسف، آیه 87، حضرت یعقوب به فرزندانش میفرماید: "وَلَا تَیْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ" (و از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا تنها گروه کافران از رحمت خدا ناامید میشوند). این آیه پیامی قاطع برای مبارزه با افسردگی و اضطراب عمیق است؛ همواره راه بازگشت و گشایش از سوی خداوند هست. علاوه بر این، قرآن دیدگاه انسان را نسبت به آزمایشها و سختیها تغییر میدهد. زندگی دنیا را میدان آزمایش میداند و مصائب را وسیلهای برای رشد، پالایش، و ارتقاء درجه معنوی انسان. در سوره عنکبوت، آیه 2 میفرماید: "أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَكُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ" (آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها میشوند و آزمایش نخواهند شد؟). این درک که مشکلات بخش جداییناپذیری از مسیر رشد هستند، به فرد کمک میکند تا با دیدی واقعبینانه و مقاومتر با آنها روبرو شود. در نهایت، قرآن به اهمیت "بخشش و گذشت"، "شکرگزاری"، و "خدمت به خلق" نیز اشاره دارد که همگی به طور غیرمستقیم بر سلامت روان تأثیر مثبت میگذارند. بخشش، بار سنگین کینه و عداوت را از دل برمیدارد. شکرگزاری، حتی در شرایط کمبود، دیدگاه فرد را به سمت نعمات موجود سوق میدهد و حس رضایت را افزایش میدهد. خدمت به دیگران، حس هدفمندی و ارزشمندی را تقویت کرده و انسان را از تمرکز صرف بر مشکلات خود خارج میکند. این تعالیم قرآنی، در مجموع، یک چارچوب جامع و قدرتمند برای تابآوری روانی و حفظ آرامش در مواجهه با چالشهای زندگی ارائه میدهند، و نشان میدهند که سلامت روان، در گرو ارتباطی عمیق با خالق و پذیرش هوشمندانه مشیت الهی است.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
کسانی که ایمان آوردهاند و دلهایشان به یاد خدا آرام میگیرد؛ آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابد.
پس، به یقین، با هر دشواری، آسانی است.
آری، به یقین، با هر دشواری، آسانی است.
در گلستان سعدی آمده است که یکی از درویشان بیمار شد و به حال نزار افتاد. طبیبان از او مأیوس شدند. یکی از دوستان به عیادتش آمد و دید که درویش با وجود درد و رنج فراوان، لب به شکایت نمیگشاید و آرامشی در چهرهاش نمایان است. دوستش پرسید: «در این حال چگونه تاب میآوری و این چنین آرامشی داری؟» درویش لبخندی زد و گفت: «آن روز که خداوند مرا آفرید و روزیام مقدر ساخت، دوش به دوش روزی، رنج و بیماری نیز مقدر کرد. من بنده آن خداوندی هستم که نه تنها در بخشش نعمت، بلکه در مقرر کردن بلا نیز حکیم است. چگونه از آنچه او خواسته، جز رضایت داشته باشم؟ این آرامش از تسلیم به تقدیر الهی است و دانستن اینکه او هرگز بنده خود را تنها نمیگذارد.» این داستان یادآور آن است که وقتی دل را به خدا سپردیم، حتی در سختترین شرایط، آرامش و سکینهای مییابیم که هیچ طبیبی نمیتواند آن را تجویز کند.