قرآن بهصراحتی به ارزش زمان اشاره میکند و بر اهمیت استفاده درست از آن تأکید دارد.
در قرآن کریم، زمان و اهمیت آن در زندگانی انسانها به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی و واقعیتهای بنیادینی مطرح شده است. این پیشرفت و توجه به زمان در متون اسلامی قابل مشاهد است. قرآن به عنوان کتاب هدایت و راهنمائی، به مومنان یادآوری میکند که زمان چونان پرتو نوری است که در دل شبها و روزها میتابد و باید با دقت و هوشیاری از آن بهرهبرداری کرد. در این مقاله، سعی خواهیم کرد تا به تشریح اهمیت زمان در قرآن و تأثیر آن بر زندگی بشر بپردازیم و آن را با تکیه بر آیات مختلف تبیین کنیم. آیه معروف 103 سوره عصر، به روشنی اهمیت زمان را بازگو میکند: "والعصر، إنّ الإنسان لفی خسر". این آیه به صورت جامع، حقیقت را برملا میکند که تمامی انسانها در زیان هستند، مگر آنان که ایمان آورده و کارهای نیک انجام میدهند. این فراز از آیه نه تنها به ما یادآوری میکند که زندگی موقت و گذرا است، بلکه به ما میآموزد که برای نجات از زیان، لازم است که زمان خود را به نحو احسن مدیریت کنیم. زمان به معنای فراتر از یک مفهوم مجرد در قرآن مطرح است. این سرمایهای است که خداوند به تمام انسانها عطا کرده و استفاده درست از آن از الزامات انسانیت به شمار میآید. به همین دلیل، استفاده صحیح از زمان در فعالیتهای نیک نه تنها رضایت خداوند را جلب میکند، بلکه عربی از کمال انسانی و رشد معنوی به شمار میآید. در نتیجه، اهمیت زمان به قدری است که باید در هر لحظه از آن فرصتی برای تقرب به خداوند یافته و از غفلت بپرهیزیم. در سوره مومنون، آیه 115، خداوند به مؤمنان یادآوری میکند که زندگی در این دنیا فقط یک آزمون است و هر لحظه از آن فرصتی برای تقرب به خداوند است. این آیه میتواند الهامبخش تفکری عمیق در مورد چگونگی استفاده از زمان باشد. اگر زندگی را به عنوان یک آزمون بنگریم، هر لحظهای که در این مسیر میگذرانیم، باید ارزشمندی آن را درک کنیم و به کارهای نیک پرداخته و از غفلت دوری کنیم. زمان در قرآن به عنوان یک نعمت اشاره شده است و این نعمت تنها زمانی درک میشود که از آن به درستی استفاده شود. در واقع، هر ثانیه از زندگی ما فرصتی برای انجام کارهای نیک و تعمیق ایمان به خداوند است. قرآن کریم از انسانها خواسته که هر لحظه را بهینه کنند تا از رحمت خداوند بهرهمند شوند. این امر موجب میشود که تاکید بر استفاده صحیح از زمان به عنوان یکی از اساسیترین اصول در زندگی مسلمانان مهم تلقی شود. برای مثال، در زندگی روزمره، مسلمانان باید با برنامهریزی و دقت، زمان خود را به کارهای مفید اختصاص دهند. از جمله این کارها میتوان به نماز، خواندن قرآن، تصفیه قلب و تقویت روابط اجتماعی اشاره کرد. این اعمال نه تنها روح را سیراب میکند، بلکه موجب میشود تا انسان درک عمیقتری از زمان خود و ارزش آن داشته باشد. داشتن برنامهریزی درست برای استفاده از زمان میتواند از هدررفت آن جلوگیری کند. در جوامع امروزی، مشغلههای فراوان و کاستیهای روحی و معنوی مانع از این میشود که مردم به زمان خود توجه کنند. در این راستا قرآن به ما یادآوری میکند که هر انسانی باید از نعمت زندگی و زمان خود به درستی استفاده کند، زیرا زمان دیگری برنگردد. بر اساس آموزههای قرآن، یک مسلمان باید از هر لحظه با علم به اینکه زمان به هیچ وجه قابل بازگشت نیست، بهرهبرداری کند. اگر فرد در زمانهای که فرصتهای طلایی برای رشد و ترقی در اختیار دارد، به بیهودگی بپردازد و از آن غفلت کند، در حقیقت نه تنها خود را از رحمت خداوند دور کرده، بلکه به کمال واقعی دست نخواهد یافت. در این صورت، روزی خواهد آمد که انسان با حسرت به خاطرات خود نگاه میکند و کاش میتوانست زمان را به عقب برگرداند. همچنین، تأکید قرآن بر کارهای نیک و رفتارهای شایسته، ما را به این نکته جلب میکند که آنچه در این زندگی انجام میدهیم، با ارزش و با اهمیت است. این تأکید بر انجام اعمال صالح نشاندهنده نیاز انسان به رشد فردی و اجتماعی در جامعه اسلامی است. عبادت، خدمت به دیگران، مطالعه و توجه به علم و دانش همه از جمله فعالیتهایی هستند که نه تنها به ارتقاء فردی کمک میکنند، بلکه به بهبود وضعیت اجتماعی نیز میانجامند. به طور کلی، قرآن کریم به ما میآموزد که ارزش زمان را بشناسیم و آن را به متاعی گرانبها تبدیل کنیم. با بهرهوری از این یادآوریها در زندگی روزمره خود، میتوانیم به رشد و شکوفایی خود بپردازیم و در مسیر رضایت خداوند قرار بگیریم. در نهایت، توجه به ارزش و اهمیت زمان یکی از کلیدهای اساسی در زندگی مسلمانان است. قرآن به ما یادآوری میکند که زمان را نباید هدر دهیم و باید از هر لحظه به بهترین نحو استفاده کنیم تا به کمال مطلوب خود برسیم و از رحمت خداوند دور نمانیم. بنابراین، شایسته است که این آموزههای قرآنی را در زندگی خود پیادهسازی کرده و همواره به یاد داشته باشیم که زمان، دارایی بینظیری است که باید به آن اهمیت بدهیم.
به عصر قسم که انسان در زیان است.
آیا گمان کردید ما شما را بیهوده آفریدیم و شما به ما بازنمیگردید؟
روزی روزگاری مردی به نام سهراب در کوچهها به دنبال حقیقت زمان بود. او تصمیم گرفت هر روز دقایقی از عمرش را به تفکر دربارهٔ گذشته و آینده بگذراند. پس از مدتی متوجه شد که حقیقت زمان در لحظات حال نهفته است. او با مطالعه آیات قرآن به این نتیجه رسید که باید از هر لحظه زندگیش به بهترین شکل استفاده کند و در مسیر قرب به خداوند گام بردارد. سهراب پس از تصمیمش، زندگیاش تغییر کرد و به آرامش واقعی دست یافت.