چگونه می‌توان از وابستگی به دنیا رها شد؟

در قرآن کریم، مسأله رهایی از وابستگی به دنیا و توجه به حیات ابدی به طور شفاف بیان شده است. زندگی دنیوی، به نوعی به عنوان یک امتحان و فرصتی برای کسب اعمال نیکو و تقویت ایمان انسان در نظر گرفته شده است. در این راستا، یادآوری مرگ و آخرت یکی از روش‌های مؤثر برای رهایی از این وابستگی‌ها محسوب می‌شود. این مفهوم در آیات مختلف قرآن به چشم می‌خورد که در آن به انسان‌ها تأکید می‌شود زندگی دنیا را تنها در چارچوب فانی بودن آن ببینند و به سمت جاودانگی و حیات ابدی حرکت کنند. یکی از آیات مشهوری که این موضوع را به زیبایی بیان می‌کند، آیه 185 سوره آل عمران است: "وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ". این آیه به وضوح به ما یادآوری می‌کند که زندگی دنیا فقط یک نعمت فانی و موقتی است و تمام زیبایی‌ها و لذایذ آن نمی‌تواند برای همیشه پایدار بماند. در واقع، این آیه به ما می‌گوید که وابستگی به دنیا و داشتن حبّ و علاقه به آن، ما را از هدف واقعی زندگی که همان توجه به آخرت است، دور می‌کند. در این راستا، اگر انسان به این آیه دقت کند و در زندگی خود به آن عمل کند، می‌تواند از وسوسه‌های دنیا دور شده و به سمت تعالی روح و تقویت ارتباط خود با خداوند حرکت کند. بدین ترتیب، یکی از روش‌هایی که می‌تواند به ما کمک کند تا وابستگی‌های خود به دنیا را کاهش دهیم، توجه به مرگ و ماندگاری حیات ابدی است. سوره کافرون، آیه 6، ما را فرا می‌خواند تا در دین خود آزاد باشیم و تعلقات دنیوی را پشت سر بگذاریم. در این آیه، خداوند به ما می‌آموزد که با ایمان و اعتماد به نفس به راه خود ادامه دهیم و از وابستگی به دنیا و مشکلات آن پرهیز کنیم. این نوع نگرش به انسان کمک می‌کند تا به جای تمرکز بر دنیای فانی، بر ارزش‌ها و اهداف معنوی خود تمرکز کند. به طور کلّی، می‌توان به دو نکته مهم اشاره کرد که در این مسیر به ما کمک می‌کنند. اول، تقویت ایمان و ارتباط با خداوند از طریق عبادات و دعا. عبادت، به عنوان یک عمل معنوی، ما را به یاد خدا و آخرت می‌اندازد و به ما قدرت می‌دهد تا از وابستگی‌های دنیوی فاصله بگیریم. همچنین، دعا به ما این امکان را می‌دهد تا به دردها و نیازهای دیگران توجه کنیم و با نیکوکاری به جامعه کمک کنیم. نکته دوم، توجه به نیازهای دیگران و فعالیت در زمینه نیکوکاری است. وقتی انسان به دیگران کمک می‌کند و در پی رفع نیازهای آنان است، احساس رضایت و آرامش درونی بیشتری خواهد داشت و این امر به او کمک می‌کند تا از وابستگی به خواسته‌های دنیوی خود بکاهد. خود را در خدمت به دیگران قرار دادن و تحقق نیازهای آنها، راهی به سوی تعالی روح و نزدیکی به خداوند است. با توکل به خدا و انجام اعمال صالح، انسان می‌تواند وابستگی‌های دنیوی خود را کاهش دهد و به جای آن به ارزش‌های اخلاقی و انسانی توجه کند. شایسته است که انسان همواره به یاد داشته باشد که دنیا جای ماندن نیست و باید زندگی خود را بر اساس ارزش‌های معنوی و دینی بنا کند. این تلاش برای رهایی از وابستگی به دنیا، در نهایت به آرامش و رضایت درونی میانجامد. نیاز به تذکر این نکته وجود دارد که زندگی ابدی، در واقع حیات پس از مرگ است که انسان را به سمت هدف نهایی خود سوق می‌دهد. در این راستا، باید نیکوکاران و خوبان را الگو قرار داد و از آموزه‌های قرآنی و دینی بهره جست تا در دنیای پرآشوب امروز، بتوانیم روح خود را به کمال برسانیم و در کنار آن به احیای افکار و معانی والای انسانی بپردازیم. در پایان، می‌توان گفت که رهایی از وابستگی به دنیا و توجه به حیات ابدی، به عنوان دو مقوله مهم، نه تنها انسان را در مسیر صحیح زندگی هدایت می‌کند، بلکه او را به سمت آرامش درونی و رضایت از زندگی نیز سوق می‌دهد. در این مسیر، انسان از طریق تقویت ایمان، انجام اعمال نیک و توجه به نیاز دیگران، می‌تواند به هدف اصلی خود که همان ارتباط نزدیک با خداوند و رسیدن به سعادت ابدی است، دست یابد.