زبان وسیلهای برای بیان افکار و احساسات است و قرآن کریم به اهمیت حفظ آن و استفاده از زبان نیکو تاکید دارد.
قرآن کریم به عنوان دینی آسمانی، علاوه بر تبیین اصول و ارزشهای الهی، به بسیاری از جوانب زندگی انسان نیز توجه کرده است. یکی از مهمترین مسائلی که در این کتاب مقدس به آن پرداخته شده، موضوع زبان و اهمیت آن در زندگی بشر است. زبان، به عنوان یک وسیله ارتباطی، نقشی کلیدی در برقراری ارتباطات انسانی ایفا میکند و به انسان این امکان را میدهد که افکار، احساسات و باورهای خود را به دیگران منتقل کند. در این مقاله، به بررسی اهمیت زبان در قرآن کریم و تأثیر آن بر فرهنگ و هویت مسلمانان خواهیم پرداخت. آیات مختلف قرآن به خصوص در سورههای الرحمن و لقمان به مسأله زبان پرداختهاند. در سوره الرحمن، خداوند با بیانی رسا میفرماید: "الرَّحْمَٰنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ" (سوره الرحمن، آیات 1 تا 4). این آیات به طور واضح نشاندهنده این است که زبان یکی از بزرگترین نعمتهای الهی است. سخن گفتن، تبادل فکر و احساس با دیگران، و درک معانی عمیق زندگی از جمله ویژگیهایی است که زبان در اختیار انسان قرار میدهد. در واقع، زبان نه تنها ابزاری برای برقراری ارتباطات روزمره است، بلکه یکی از کلیدهای اصلی در انتقال معارف دینی و اخلاقی به شمار میآید. علاوه بر این، آیات قرآنی تأکید بر گفتگوهای نیکو و محبتآمیز دارند. در سوره لقمان، خداوند به ما تعلیم میدهد که باید با ملایمت و احترام با دیگران سخن بگوییم. در آیه 19 این سوره آمده است: "وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ ۚ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ". این آیه به ما میآموزد که در گفتگو با دیگران باید با لطافت و احترام سخن بگوییم و از بلند کردن صدای خود که به نوعی بیاحترامی محسوب میشود خودداری کنیم. این آموزهها نه تنها در دنیای امروز، بلکه در همه زمانها موثر بوده و میتواند به تقویت روابط انسانی و محبت در جامعه کمک کند. زبان را میتوان به عنوان ابزاری شناختی در نظر گرفت که امکان فهم عمیقتر حقیقتها و مفهومهای زندگی را فراهم میآورد. از طریق زبان است که انسان میتواند به تفکر و تأمل در مورد زندگی، وجود و معانی آن بپردازد. هنگامی که یک فرد بتواند افکار و باورهای خود را به شکلی واضح و زیبا بیان کند، میتواند درک بهتری از واقعیات داشته باشد و احساسات خود را به خوبی منتقل کند. خداوند در قرآن کریم به اهمیت زبان در حفظ فرهنگ، هویت و سنتهای اجتماعی نیز اشاره کرده است. زبان به عنوان یک وسیله انتقال فرهنگ و تاریخ بشری، میتواند آگاهی فرد از هویت خویش را تقویت کند. انسانها از طریق زبان خود، میراث فرهنگی و مذهبی خود را انتقال میدهند و نسل به نسل این اطلاعات و ارزشها را حفظ میکنند. برای مثال، قرآن به طور مداوم بر لزوم یادگیری زبان و شناخت معانی آن تأکید دارد، به ویژه در زمینه دین و اخلاق. زبان نه تنها ابزاری برای برقراری ارتباطات فردی است، بلکه نقش بزرگی در تقویت یا تضعیف جامعه دارد. در قرآن کریم، مسلمانان به استفاده از کلام نیکو و محبتآمیز تشویق میشوند. این بدان معناست که هر گفتگویی که میان انسانها رخ میدهد، باید با محبت، احترام و آرامش همراه باشد تا وحدت و همبستگی در جامعه برقرار شود. این یکی از دلایل تأکید قرآن بر زبان است؛ چرا که زبان میتواند موجب ایجاد الفت و دوستی میان انسانها شود، یا برعکس، بر تفرقه و جدایی آنها بیفزاید. در پایان، باید گفت که اهمیت زبان در قرآن کریم به فراتر از یک وسیله ارتباطی ساده خلاصه نمیشود. این کتاب آسمانی به عنوان یک منبع الهامبخش، زبان را به عنوان ابزاری برای تعالی روح بشر معرفی میکند. در نتیجه، توجه و حفظ زبان نه تنها به معنای حفظ فرهنگ و هویت اجتماعی است، بلکه به معنای پایبندی به ارزشهای اخلاقی و انسانی اصیل نیز خواهد بود. قرآن کریم همواره ما را به استفاده صحیح و مؤثر از زبان خود دعوت میکند، زیرا زبان در واقع، کلید ورود به دنیای معانی عمیق و انسانی است.
رحمتگر، قرآن را تعلیم داد؛ انسان را آفرید و به او سخنگفتن آموخت.
و در راه رفتنت زد و آمد کن و صدایت را پایین آور؛ بهراستی بدترین صداها صدای الاغهاست.
روزی روزگاری، جوانی به نام سجاد بود که عاشق زبان فارسی بود. او هر روز ساعتها صرف خواندن شعر و ادبیات میکرد. یک روز، سجاد تصمیم گرفت به معلمش بگوید که زبان چقدر برایش اهمیت دارد. او گفت: "زبان من، چون پل است. با آن به قلبها میروم و احساساتم را به دیگران منتقل میکنم. بنابراین، این زبان را باید حفظ کنم." معلمش با لبخندی به او پاسخ داد: "دقیقاً! زبان با کلمات شیرین، محبت و صفا را منتقل میکند." از آن روز به بعد، سجاد جوان تصمیم گرفت تا هر روز با استفاده از زبان زیبا با دیگران سخن بگوید و محبت را در دلها برافروخته نگه دارد.