احترام به خود شامل شناخت ارزش ذاتی و نقاط قوت و ضعف است که در قرآن نیز به آن اشاره شده است.
احترام به خود یکی از مفاهیم مهم در فرهنگ اسلامی و متون دینی است که به عنوان یک اصل اساسی در تربیت فردی و اجتماعی مورد تأکید قرار گرفته است. این مفهوم در قرآن و آموزههای اسلامی به صورت جامع و عمیق بررسی شده و نه تنها به معنای خودپرستی یا خودخواهی نیست، بلکه به عنوان یک وظیفه اخلاقی و مذهبی برای هر فرد مسلمان شناخته میشود. یکی از آیات کلیدی در این زمینه آیه 110 سوره آل عمران است که میفرماید: 'وَكُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ'. این آیه به روشنی به انسانها یادآوری میکند که آنها به عنوان بهترین امت خلق شدهاند و از این رو باید به خود احترام بگذارند. احترام به خود بدین معنا است که هر فرد باید از ارزش ذاتی خود آگاه باشد و به آن احترام بگذارد. این آگاهی باعث میشود تا انسان خود را در مسیر درست زندگی هدایت کند و رفتارهای مثبت و سازندهای از خود نشان دهد. احترام به خود شامل شناخت نقاط قوت و ضعف شخصیتی هر فرد میشود. فردی که به خود احترام میگذارد، نه تنها خود را به خوبی میشناسد، بلکه به نیازها، خواستهها و احساسات خود نیز احترام میگذارد. از این رو، فرد باید در جستجوی رشد و توسعه مستمر باشد و این احساس را در خود تقویت کند. برای رشد این احساس مهم، توجه به عبادت خداوند و ارتباط دوستی با او بسیار ضروری است. در سوره انعام آیه 162 آمده است: 'وَقُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ'. این آیه نشان میدهد که تمامی جوانب زندگی باید با نیت خدایی و احترام به ارزشهای انسانی توأم باشد. به عبارت دیگر، با برقراری ارتباط مؤثر با خداوند، فرد میتواند به درک عمیقتری از خود برسد و مقدار احترام و ارزشی که برای خود قائل میشود، افزایش یابد. علاوه بر عبادت، توجه به اعتقادات دینی، خانوادگی و اجتماعی نیز نقش مهمی در احترام به خود دارد. افراد باید در محیطهایی قرار گیرند که مثبت و سازنده هستند و بتوانند خود را در کنار افرادی که به آنها احترام میگذارند و برایشان ارزش قائل هستند، قرار دهند. این تعاملات اجتماعی میتواند به ارتقاء احساس احترام به خود کمک کند و روابط مثبت را در زندگی ایجاد نماید. از سوی دیگر، در سوره مومنون آیه 115 خداوند به انسان هشدار میدهد که چرا به خلق و خود بیاحترامی کند: 'أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ'. این هشدار موعظهای است تا هر انسان متوجه ارزش و حدود رویکرد خود به زندگی باشد. بیاحترامی به خود و زندگی میتواند به تبعات منفی در زندگی فردی و اجتماعی منجر شود. احترام به خود در واقع به منزله تصویری درست از خود و افکار مثبت و اسلامی است که میتواند به پیشرفت و آرامش روانی انسان کمک کند. به همین دلیل، ضروری است که هر فرد به تقویت احساس احترام به خود بپردازد و این احساس را در تمام جنبههای زندگی خود همواره به یاد داشته باشد. احترام به خود به عنوان یک اصل مهم میتواند بر تصمیمگیریها، رفتارها و حتی احساسات فرد تأثیر عمیق بگذارد. افرادی که به خود احترام میگذارند، معمولاً توانایی بیشتری در مدیریت چالشها و مشکلات زندگی دارند و در تعاملات اجتماعی با اعتماد به نفس بیشتری رفتار میکنند. این افراد به دیگران نیز احترام میگذارند و در این مسیر، جامعهای سالمتر و با احترام بیشتر شکل میگیرد. بنابراین، احترام به خود به عنوان یک اصل متعالی در تعلیمات اسلامی باید در زندگی هر مسلمان جایی داشته باشد. با قرائت قرآن و درک عمیق مفاهیم آن میتوانیم این احترام را در خود تقویت کنیم و به عنوان یک فرد سالم و مؤثر در جامعه ایفای نقش کنیم. در نهایت، احترام به خود نهتنها یک صفت اخلاقی بلکه یک نیاز انسانی است که در زندگی روزمره، آموزههای دینی و شخصی ما را شکل میدهد.
شما بهترین امتی هستید که برای مردم برانگیختهاید.
بگویید: قطعاً نماز و عبادت من و زندگی و مرگ من برای خداوند پروردگار جهانیان است.
آیا گمان کردید که ما شما را بیهدف خلق کردهایم و اینکه به سوی ما بازنمیگردید؟
روزی، جوانی به نام امیر در پی یافتن راهی برای احترام به خود بود. او به یاد آیات قرآن افتاد که به او یادآوری میکرد که به عنوان یک انسان ارزشمند و عزیز است. امیر تصمیم گرفت هر روز زمانی را برای دعا و عبادت خداوند صرف کند و در زندگیاش بیشتر به خودش توجه کند. به زودی، او احساس آرامش و عزت نفس بیشتری کرد و دریافته بود که احترام به خود، آغاز سفر به سوی تعالی است.