خداوند دوست جوامع فقیر است و محبت او به بندگانش بیپایان است. مهمتر از وضعیت مالی، ایمان و تقوای انسان است.
در قرآن کریم، یکی از مهمترین مفاهیم که به آن اشاره شده است، محبت و دوستی خداوند با بندگانش است. این مفهوم، گرچه ممکن است در ابتدا به نظر ساده بیاید، اما به طور عمیق و معنایی در بطن آیات قرآن که به زندگی انسانها و زوایای مختلف آن پرداخته شده، متجلی میشود. در ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که محبت خداوند به انسانها هیچگونه قید و شرطی ندارد و او به تمام بندگانش، بدون در نظر گرفتن وضعیت مالی یا اجتماعی آنها، توجه دارد. این محبت خداوند نه تنها به مؤمنان بلکه به همه انسانها شامل میشود. در سوره بقره آیه 286 آمده است: «لا يُكَلِّفُ اللهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا». این آیه تاکید بر این دارد که خداوند هرگز بار سنگینی بر دوش بندگانش قرار نمیدهد و اگر این بار طاقت فرسا باشد، او به یاری آنها میآید. جمله «هر کس به خداوند توکل کند، او برایش کافی است» نشان از آن دارد که خداوند همواره در کنار بندگانش است و به او اعتماد داشتن میتواند روحیهای تازه به انسانها بخشد. این مساله بهویژه برای افرادی که در شرایط سختی زندگی میکنند، اهمیت بسیاری دارد. نمیتوان انکار کرد که فقر و تنگدستی میتواند انسان را به چالشهای بزرگی بکشاند. اما در قرآن کریم، فقر به عنوان یک حالت روحی و اجتماعی بیشتر از یک وضعیت مالی تعریف شده است. خداوند در آیهای بیان میدارد که این دوره از مشکلات، میتواند به انسان نزدیکترین نقطه به خدا را فراهم کند. افرادی که از فقر مینالند باید بدانند که این شرایط ممکن است فرصتی برای نزدیکی به خداوند باشد و این بستگی به نوع نگرش آنها به این مسائل دارد. در واقع، انسانها در سختیها میتوانند به شناخت عمیقتری از خود و خالقشان دست یابند. در سوره انعام آیه 38، خداوند وعدههای ویژهای به افرادی داده است که با مشکلات زندگی میجنگند. این آیه به ما یادآوری میکند که رنج و مشقت در این دنیا همگی بخشی از امتحان الهی است و ارزش و احترام در بین بندگان خدا در گرو صبر و استقامت آنها است. اگر فردی به سختی دچار شده باشد، این به این معنا نیست که او از نظر خداوند بیارزش است. بلکه ممکن است در نزد خداوند از مقام بلندی برخوردار باشد. در سوره مریم آیه 37 نیز خداوند به صابران و شکیبایان وعدههای خاصی داده است. «إنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسابٍ» این آیه اشاره به پاداشهای بیپایانی دارد که برای صابران تدارک دیده شده است. بندگان شکیبا در برابر مشکلات و چالشها، مورد محبت خاص خداوند قرار میگیرند و این وعدههای الهی برای آن دسته از بندگانی است که در برابر سختیها میایستند و به خداوند توکل میکنند. بنابراین، هیچ دلیلی برای ناامیدی وجود ندارد. خداوند همواره در کنار بندگانش است و محبت او بیپایان است. در واقع، بندگان فقیر باید به یاد داشته باشند که ارزش آنها به داراییهای مادیشان نیست، بلکه مربوط به ایمان و تقوای آنهاست. این ایمان و تقوا میتواند به عنوان منبعی از قدرت و استقامت برای مقابله با چالشهای زندگی عمل کند. با داشتن ایمان به خدا و توکل به او، انسانها میتوانند از پس مشکلات برآیند و با ارادهای قویتر به زندگی ادامه دهند. محبت خداوند به بندگانش بینهایت است و او در هر لحظه از زندگی در کنار انسانهاست. این رابطه دوطرفه است و انسانها نیز باید در قبال این محبت الهی، با ایمان و تقوا به زندگی خود ادامه دهند. شاید زندگی در دنیای امروز با چالشهای زیادی همراه باشد، اما نباید فراموش کرد که ایمان به خداوند و نزدیکی به او میتواند به ما در مقابل این چالشها یاری برساند. زندگی باید به مثابه فرصتی برای تقویت رابطه با خداوند دیده شود و این رابطه به ما کمک میکند تا به راحتی بر مشکلات غلبه کنیم و رضایت الهی را در زندگی خود جستجو کنیم. در پایان، میتوان گفت که محبت خداوند به بندگانش نهتنها به عنوان یک مفهومی معنوی بلکه به عنوان یک نیرویی برای تحقق خیر و برکت در زندگی انسانها میتواند عمل کند. همه ما، به عنوان بندگان خدا، میتوانیم از این محبت بهرهمند شویم و با التزام به ایمان و تقوای خود، فاصلهامان با خداوند را کمتر کنیم. پس وظیفه ما این است که با شکیبایی در برابر مشکلات بایستیم و به یاد داشته باشیم که خداوند همیشه در کنار ماست، حتی در سختترین شرایط زندگی.
خداوند هیچ نفسى را جز به اندازه توانش موظف نمىسازد. آنچه به او رسیده، مربوط به خودش و آنچه به او رسیده، مربوط به اوست.
و ما پیامبرانی به امتها پیش از تو فرستادیم و آنان را به سختی و رنج مبتلا کردیم تا به درگاه ما دعا کنند.
بهدرستی که صابران پاداش خود را بدون حساب میگیرند.
در روزی بارانی، مردی فقیر به نام حسن، زیر سقفی نشسته بود و به آسمان نگاه میکرد. او آرزو میکرد که کاش او هم ثروتی داشت. اما ناگهان یک کودک کوچک به او نزدیک شد و او را در آغوش گرفت. حسن متوجه شد که عشق و محبت خداوند در قلب هر کسی وجود دارد و مهمترین چیز در زندگی دوستی و صمیمیت است.