دلسوزی به خود نشانهای از قوی بودن شخصیت است و در قرآن به ارزش انسان اشاره شده است.
در قرآن کریم، توجه به خود و دلسوزی به خود به عنوان موضوعی مثبت و ضروری بیان شده است. دلسوزی به خود به معنای عشق و احترام به خود است و قرآن کریم به انسانها یادآوری میکند که ارزش خود را بدانند و به خود آسیب نرسانند. در دنیای امروز، با افزایش فشارها و چالشهای زندگی، بسیاری از افراد ممکن است احساس کنند که به خود توجه کافی ندارند. این وضعیت میتواند به مشکلات روحی و روانی منجر شود که به نوبه خود کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد. لذا، توجه به خود و دلسوزی به خود به عنوان یک اصل اساسی در تربیت شخصیت فردی و اجتماعی شناخته میشود. آیات قرآن کریم به وضوح به مفهوم ارزشمندی انسان اشاره کرده و به انسانها یادآوری میکند که آنها مورد لطف و رحمت خداوند قرار دارند. به عنوان مثال، در سوره اسراء آیه 70 آمده است: "و لقد کرّمنا بنی آدم"، یعنی ما فرزندان آدم را گرامی داشتهایم. این آیه به وضوح نشان میدهد که خداوند به انسانها ارزش و احترام میگذارد و هر انسانی باید از این ارزش خود آگاه باشد. همچنین این آیه به ما یادآوری میکند که خودمان را نادیده نگیرید و بدانید که موجودی ارزشمند هستید. در قرآن کریم، دلسوزی نسبت به خود به عنوان یک مرحله ضروری برای بهبود روحی و روانی افراد در نظر گرفته شده است. افرادی که خود را دوست دارند و به نیازهای خود توجه میکنند، بهتر میتوانند با چالشها و سختیهای زندگی مواجه شوند. آنها قادرند به دیگران نیز محبت و همدلی کنند زیرا قبل از هر چیز، خود را درک کردهاند. وقتی ما خود را دوست داریم، میتوانیم به خودمان رسیدگی کرده و به نیازهای روحی و جسمانی خود توجه کنیم. این موضوع نه تنها به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک میکند، بلکه بر روابط آنها با دیگران نیز تأثیر مثبت میگذارد. خود دوست داشتن به این معنا نیست که فرد نسبت به دیگران بیتوجه باشد، بلکه بالعکس، منجر به ایجاد همدلی و محبت در روابط میشود. افرادی که خود را دوست دارند، میتوانند به دیگران نیز عشق بورزند و افکار منفی را در روابط خود کاهش دهند. از نظر قرآن، این همدلی و محبت به دیگران مهم است و زمانی که فرد به خود اجازه میدهد که احساسات مثبتی نسبت به خود داشته باشد، این احساسات به دیگران نیز منتقل میشود. برخی ممکن است دلسوزی به خود را به عنوان نشانهای از ضعف ببینند. اما این تصور کاملاً نادرست است. دلسوزی به خود نشانهای از قدرت و ثبات شخصیت است. در حقیقت، این عشق و علاقه به خود است که میتواند فرد را در برابر چالشها و مشکلات زندگی مقاوم کند. از نظر قرآن، هر انسانی باید از رحمت خداوند به خود یاد کند و به خود اجازه دهد که رفتار و احساسات مثبتی نسبت به خود داشته باشد. این نه تنها به رشد فردی کمک میکند، بلکه به موفقیت شخصی و اجتماعی نیز منجر میشود. از جمله مهمترین آیات قرآن که به مفهوم دلسوزی به خود اشاره دارد، آیهای است که میفرماید: "لا تقتلوا أنفسكم". این آیه به صراحت میگوید که به خود آسیب نرسانید. این نکته به ما یادآور میشود که ما نه تنها در مقابل دیگران بلکه باید نسبت به خود نیز مهربان و دلسوز باشیم. پس از این آیه میتوان نتیجه گرفت که تمام تلاشهای ما برای بهبود زندگی و روحیهمان باید مبتنی بر احترام به خودمان باشد. در روزگار حاضر، به دلیل سرعت زندگی و فشارهای اجتماعی، گاهی فراموش میکنیم که باید به خودمان توجه کنیم. گاهی اوقات، خود را فراموش کرده و تمام انرژی خود را صرف دیگران میکنیم. این وضعیت ممکن است به خستگی، افسردگی و دیگر مشکلات روحی منجر شود. بنابراین، یک پیشنهاد ویژه به همه انسانها این است که هرچند روز یک بار وقتی را به خود اختصاص دهند و به نیازها و خواستههای خود بپردازند. این زمان میتواند شامل مطالعه، تمرین ورزش، وقت گذرانی با دوستان و خانواده و یا حتی گذراندن زمانی برای تفکر در مورد زندگی باشد. به طور کلی، دلسوزی به خود در قرآن کریم به عنوان یکی از مهمترین موضوعات اثبات شده است که باید به آن توجه کنیم. قرآن میگوید که انسان ارزشمند است و باید خود را دوست داشته باشد. روحیه مثبت و محبت به خود میتواند منجر به ایجاد جامعهای سالم و پرمحبت شود. لذا توصیه میشود که با ایمان به این اصول، فعالیتهای روزمره زندگی را با روحیهای بهتر و مثبتتر آغاز کنیم و به خود و دیگران محبت کنیم. این عشق و محبت نه تنها زندگی را زیباتر میکند بلکه باعث میشود که دنیای اطراف ما هم به مکانی بهتر تبدیل شود.
و ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم.
روزی مردی در دل خود به دنبال شادی میگشت. او همیشه به دیگران محبت میکرد، اما هرگز به خود توجهی نمیکرد. روزی در کوچهاش با مردی سالمند مواجه شد که به او گفت: "آیا خودت را نیز دوست داری؟" این سؤال باعث شد او به افکارش فکر کند. او تصمیم گرفت کمی وقت به خود اختصاص دهد و به مراقبت از خود بپردازد. هر روز کمی برای خود وقت رضایتبخش میگذاشت و بعد از مدتی احساس شادابی و طراوت بیشتری کرد.