دلشکستن بندگان خدا گناه دارد و از نظر قرآن ناپسند است.
خداوند در قرآن به اشکال مختلف بر روی رفتار انسانها نسبت به یکدیگر تأکید کرده است. یکی از موضوعات مهم در این زمینه، احترام به حقوق و احساسات دیگران است. در سوره حجرات، آیه 10، خداوند میفرماید: "إنما المؤمنون إخوة" که بیانگر برادری و اتحاد مؤمنان است. این برادری به معنای توجه به احساسات و دلشکستن یکدیگر نیز میباشد. علاوه بر این، در سوره نساء، آیه 148 آمده است: "لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ" که نشان میدهد خداوند از سخن گفتن بد درباره دیگران خوشنود نیست. بنابراین، دلشکستن و ایجاد درد و رنج برای دیگران بهویژه بندگان خداامری ناپسند و گناه به شمار میآید. از نگاه اسلامی، هر انسانی موظف است که به احساسات و دل دیگران حساس باشد و بهویژه نسبت به بندگان خدا باید از ارتکاب به رفتارهای ناپسند خودداری کند. در واقع، کارهای نیک و محبت به دیگران بخشی از ایمان افراد مؤمن است. در سوره آل عمران، آیه 134 خداوند ویژگیهای مؤمنان را ذکر کرده و میفرماید: "وَكَانُوا أَشِدَّاءَ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءَ بَيْنَهُمْ" که این عبارت به خصلت مهربانی و همدلی میان مؤمنان اشاره دارد. در نتیجه، دلشکستن بندگان خدا به عنوان یک گناه بزرگ در دیدگاه قرآن مطرح است.
مؤمنان یکدیگر برادرند.
خداوند از بیان بدی در سخن خوشنود نیست.
و آنان در برابر کافران سخت و در میان خود مهربان هستند.
روزی عابدی در حال عبور از کوچهای بود که دید جوانی در حال آزار و اذیت دیگران است. عابد به او گفت: "دوست من، دل شکستن بندگان خدا ناپسند است و خداوند از ما میخواهد که مهربان باشیم." جوان به فکر فرو رفت و از آن روز به بعد سعی کرد رفتار بهتری با دیگران داشته باشد.