شکرگزاری باید با عمل و رفتار همراه باشد و تنها به گفتن کلمات محدود نمی‌شود.
شکرگزاری یکی از ویژگی‌های بارز مؤمنان است که ابعاد مختلفی دارد. در قرآن کریم، شکرگزاری فقط به گفتن کلماتی مانند "شکریست" محدود نمی‌شود، بلکه باید با عمل و رفتار انسان نیز همراه باشد. در سوره ابراهیم آیه 7، خداوند فرموده است: "وَإِذْ أَذْنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ" که به وضوح نشان می‌دهد شکرگزاری باید با عمل همراه باشد و اگر شکر کنیم، خداوند نعمت‌ها را بیشتر می‌کند. بنابراین، شکرگزاری باید در تمام ابعاد زندگی انسانی نمایان باشد. مثلاً، کسی که شاکر است، باید از نعمت‌ها به بهترین شکل استفاده کند و در راه خدا و خدمت به دیگران به کار گیرد. همچنین، در سوره الزمر آیه 66، خدا به مردم بینش می‌دهد که باید شکرگزار باشند و بر انجام کارهای نیک ایستادگی کنند؛ چون این کار نشانه صداقت و ایمان واقعی است. بنابراین، شکرگزاری تنها یک عمل زبانی نیست، بلکه باید در قلب، نیت و عمل ما هم تجلی یابد.
و زمانی که پروردگارتان اعلام کرد: اگر شکر کنید، قطعاً نعمت شما را افزون می‌کنم و اگر کفر ورزید، عذاب من شدید است.
آگاه باشید که دین خالص فقط مربوط به خداست و آنها که غیر از او را ولی می‌گیرند، می‌گویند: ما آنها را نمی‌پرستیم مگر برای اینکه ما را به خدا نزدیک‌تر کنند.
روزی مردی به نام حسن در حال فکر به زندگی‌اش بود. او همیشه در ذهنش شکر خداوند را می‌کرد، اما به یکباره متوجه شد که فقط گفتن شکر کافی نیست. تصمیم گرفت تا با کمک به دیگران و استفاده از نعمت‌ها، شکرگزاری واقعی‌اش را نشان دهد. با این تغییر، زندگی‌اش سرشار از آرامش و سلامتی شد.