جهنم برای کافران عذابی دائمی دارد، اما ممکن است مؤمنان با توبه از آن رهایی یابند.
در آیات قرآن کریم، مسألهی جهنم و عذاب آن بهطور چشمگیری مطرح شده است. بسیاری از مسلمانان از طریق قرآن و سنت پیامبر اسلام با مفهوم جهنم آشنا میشوند. در این مقاله به بررسی دیدگاههای مختلف در مورد جهنم، عذابهای آن و نقش توبه و رحمت خداوند خواهیم پرداخت. بهویژه میخواهیم به این دو دیدگاه مهم بپردازیم: یکی اینکه جهنم جزای دائمی برای کافران است و دیگری اینکه ممکن است برخی گناهان مؤمنان پس از تحمل عذاب، با توبه و رحمت الهی مورد عفو قرار گیرد. آیات قرآن بهویژه در مورد جهنم و عذابهای آن، بهروشنی گوشزد میکنند که این مکان بهعنوان جزای دائمی برای کسانی است که به کفر و انکار حقیقت ادامه میدهند. یکی از آیات مهم در این زمینه، آیه 81 سوره بقره است که میفرماید: "البته کسانی که کافر شدند و آیات ما را دروغ پنداشتند، آنان اهل آتشاند و در آنجا جاودانه خواهند ماند." این آیه بهوضوح نشاندهندهی این است که از دیدگاه قرآن، جهنم مکان ابدی برای کافران است، که نه تنها بارها به انکار حقایق دینی پرداختهاند، بلکه به توسعۀ گمراهی خود نیز ادامه دادهاند. در این آیه، تأکید بر ابدی بودن عذاب جهنم برای کافران بهوضوح مشهود است و پژوهشگران مذهبی بر این باورند که این یک پیام قوی برای تمامی انسانها است که ایمان به خدا و پیامهای او را مورد توجه قرار دهند. در ادامه میتوان به این نکته اشاره کرد که در سوره مومنون آیه 103، خداوند نسبت به کافرانی که در آتش جهنم خواهند بود، میفرماید: "پس با کافرانی که در آتش جهنم خواهند بود، نشانی کند و بگویید: 'من از اعمالتان مطلع هستم. به یقین در دنیا شما بارها فرصتی برای بازگشت و توبه داشتید، اما گمراه شدید.'" در این آیه نیز تأکید بر این است که انسانها در دنیا فرصتی برای توبه و بازگشت به سوی خداوند داشتهاند. اما این فرصت نادیده گرفته شده و به دنبال آن، عذاب جهنم بهدنبال کفر و گمراهی آنان قرار دارد. این آیات نشاندهنده این واقعیت است که دینی که به انسانها هدایت میکند و شخصیت انسانی را والا میدارد، در مواجهه با کسانی که به آن باور ندارند، عذر نخواهد پذیرفت. از طرفی، نظر دیگری نیز در میان برخی اهل علم وجود دارد که نشان میدهد ممکن است برخی از گناهان مؤمنان در نهایت با رحمت خداوند و توبه آنان عفو شوند. این تفکر میتواند بهنوعی دلگرمی برای مؤمنان باشد تا در مواجهه با گناهان خود، ناامید نشده و همیشه به رحمت الهی امیدوار باشند. در منابع اسلامی، تأکید گردیده است که خداوند رحمتش بسیار وسیعتر از غضب اوست و بسیاری از مؤمنان پس از تحمل عذاب در جهنم، نهایتاً از عذاب نجات خواهند یافت. برخی آیات قرآن به عفو گناهان مؤمنان اشاره دارند. به عنوان مثال در سوره زمر آیه 53، خداوند میفرماید: "ای بندگان من که بر خود زحمت کشیدهاید، از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا خداوند همهی گناهان را میبخشد." این آیه بهروشنی نشان میدهد که خداوند دربهای رحمتش را بهروی بندگان توبهکارش باز میکند و میتواند گناهان آنان را عفو نماید. در این راستا، برخی تفاسیر اسلامی بیان میکنند که مؤمنان ممکن است در برابر گناهان خود با عذاب مواجه شوند، اما این عذاب هرگز دائمی نخواهد بود و با توبه و استغفار از جانب آنها، در نهایت رحمت خداوند شامل حالشان خواهد شد. بدین ترتیب میتوان جمعبندی کرد که از نظر قرآن، جهنم برای کافران جزای دائمی و ابدی است، در حالی که برای مؤمنان وضعیت متفاوت است. آنها ممکن است پس از تحمل عذاب، با توبه و رحمت الهی نائل آیند و از عذاب نجات پیدا کنند. پذیرش این دو دیدگاه در جوامع اسلامی به باورهای مذهبی، فرهنگی و اجتماعی ابعادی وسیع میبخشد که میتواند ذهن انسانها را بهسوی تفکر در مورد مسئولیتهایشان در قبال خود، دیگران و خداوند سوق دهد. علاوه بر این، بحث در مورد جهنم و عذاب آن یکی از مباحث اساسی و مهم در تربیت اخلاقی مسلمانان بهشمار میرود. با یادآوری عذابهای جهنم، افراد به خود یادآوری میکنند که در زندگیشان باید مراقب اعمال خود باشند و همواره بهدنبال بهبود رفتارهای خود باشند. امید به رحمت الهی و ترس از عذاب نیز دو عنصر مهم در زندگی مؤمنان بهشمار میروند که میتوانند آنان را در مسیر صحیح قرار دهند. در پایان، میتوان اینگونه بیان کرد که آیات قرآن در رابطه با جهنم و عذابهای آن، نگاهی عمیق به زندگی انسانها و نحوهی مواجهه با حقیقت دارند. بیگمان آگاهی از عذابهای جهنم باید سبب افزایش دینداری و تقوای انسانها شود و آنان را به سمت توبه و اصلاح نفس ختم کند. زمینههای اجتماعی و فرهنگی پیرامونی نیز باید در راستای ارتقاء سطح آگاهیها و تقویت ایمان مردم به کار گرفته شود.
البته کسانی که کافر شدند و آیات ما را دروغ پنداشتند، آنان اهل آتشاند و در آنجا جاودانه خواهند ماند.
پس اهل آتش، جاودانه خواهند ماند.
در روزگاری قدیم، مردی بر این باور بود که زندگی بعد از مرگ وجود ندارد و کسی عذاب الهی را نمیبیند. یک روز در خواب رؤیای وحشتناکی از آتش دید و از خواب بیدار شد. در این زمان تصمیم گرفت به دنبال علم باشد و درباره عذابهای آخرت بیاموزد. او فهمید که راه توبه و رحمت خداوند وجود دارد و نیاز است تا اعمال نیکو انجام دهد. از آن روز شروع به عبادت و دعا کرد و دیگر هرگز از الرحمت خدا ناامید نشد.