آخرت از دنیا مهمتر است و انسان باید به دنبال نیکوییهای دنیوی برای رسیدن به سعادت در آخرت باشد.
اهمیت دنیا و آخرت در قرآن کریم در قرآن کریم، موضوع اهمیت دنیا و آخرت به صراحت مطرح شده است. خداوند در آیات مختلف روشن کرده که زندگی در دنیا، در حقیقت، یک وسیله است و هدف نهایی انسانها باید رسیدن به آخرت باشد. این موضوع به طور مکرر در قرآن مورد تأکید قرار گرفته و پیامبران الهی نیز همواره به آن اشاره کردهاند. براساس آموزههای اسلامی، دنیای مادی با تمام زینتها و جذابیتهایش در مقایسه با آخرت، تنها یک متاع فانی است که باید در آن از فرصتی که در اختیار داریم بهرهبرداری کنیم تا به رستگاری نائل آئیم. آیات قرآن در این زمینه بهطور واضحی هدف زندگی انسانها را مشخص میکند. در سوره آل عمران آیه 185 آمده است: "كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۖ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ". این آیه به وضوح نشان میدهد که زندگی دنیا فقط یک مایه فریب است و هدف اصلی، آخرت و پاداش الهی است. این آیه به ما یادآوری میکند که هر انسانی نهایتاً با مرگ روبرو میشود و پس از آن در روز قیامت، تمامی اعمال او بر اساس نیت و تقوایش سنجیده خواهد شد. در اینجا متوجه میشویم که زندگی دنیا، فرصتی است برای آمادهسازی خود برای مواجهه با حقیقت بزرگتری که در انتظارمان است. از این رو، تقوای الهی و اعمال نیکو باید در صدر اولویتهای ما قرار داشته باشد. در سوره بقره آیه 200 میفرماید: "وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ ۖ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْه وَمَن تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْه لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ". این آیه نیز به شفافیت نشان میدهد که یک انسان متقی باید یاد خداوند را در همه حال فراموش نکند و همواره آماده باشد تا خود را برای جوانب مختلف زندگی آماده کند و نقاط قوت و ضعف خود را بشناسد. قرآن کریم بر این تأکید دارد که تقوای الهی و توجه به آخرت بر تمامی امور دیگر مقدم است. این بدان معناست که ما باید در مسیر زندگی خود همواره به یاد آخرت باشیم و اعمالی را انجام دهیم که ما را به رستگاری نزدیکتر کند. انسان باید با ایمان به خداوند و تلاش در راستای نیکوکاری، خود را برای زندگی پس از مرگ آماده کند. از سویی دیگر، توجه به دنیا و لذتهای مادی نباید ما را از هدف اصلی خود، که همانا آخرت و رستگاری است، منحرف کند. زینتهای دنیاست که میتواند ما را فریب دهد و از یاد خدا و تزکیه نفس دور کند. در قرآن کریم به زیبایی و زینتهای دنیا اشاره شده و با ذكر مصداقهای مختلف هشدار داده شده که اگر انسان در دام آنها بیفتد، مسیر درست را گم میکند. بنابراین، انسانهایی که به یاد خدا و آخرت هستند، باید در برابر این فریبهای دنیوی مقاومت کنند و همواره مسیر صحیح را انتخاب نمایند. با توجه به آنچه در قرآن آمده است، درمییابیم که زندگی دنیوی اگرچه باید با زینتها و شادیها همراه باشد، نباید فراموش کنیم که زندگی در حقیقت نمیتواند بدون توجه به آخرت حقیقی باشد. انسان باید روزانه به یاد مرگ باشد و به یاد اینکه این دنیا تنها یک مکان موقتی است که برای آزمون و امتحان در اینجا قرار داریم. علاوه بر این، زندگی ما باید در راستای خدمت به جامعه، یاری و کمک به دیگران، و ترویج خوبیها باشد. اگر ایمان داشته باشیم که روزی با تمام کارهایمان در پیشگاه خداوند حاضر خواهیم شد، از طریق انجام کارهای نیک و حاصلخیزی در این دنیا میتوانیم قدمی به سمت رستگاری برداریم. به عبارت دیگر، تلاش برای بهبود جامعه و خدمت به دیگران نیز نوعی عبادت و نزدیکی به خداوند محسوب میشود و فرد را به سمت آخرتی خوشبخت رهنمون میسازد. در نتیجه، تاکید قرآن بر زندگی دنیوی و آخرت نقشی بنیادی در تربیت انسانها و آگاهی آنها دارد. باید زندگی روزمره ما بر اساس قوانین الهی بنا شده و ما را به هدف واقعیمان که رضایت خداوند و نجات در آخرت است، نزدیک کند. باید تلاش کنیم تا با زندگیمان، خود را برای آن زندگی ابدی آماده کنیم و این آمادگی تنها از طریق تقوا، ایمان، و عمل صالح بدست میآید. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که جهان مادی، اگرچه دارای زینتها و جذابیتهایی است، اما آخرت و رستگاری در آن از اهمیت بیشتری برخوردار است. ما باید در زندگی دنیوی خود با توجه به آموزههای قرآن و رفتارهای نیک، خود را برای زندگی پس از مرگ آماده کنیم و در نظر داشته باشیم که اعمال ما در دنیا در آخرت تعیینکننده خواهند بود.
هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید و شما تنها در روز قیامت پاداشهای خود را تمام و کمال خواهید گرفت. پس هر کس از آتش دور شده و به بهشت وارد شود، قطعاً رستگار شده است و زندگی دنیا جز متاعی فریبنده نیست.
و خداوند را در روزهای معین یاد کنید. و هر کس زودتر در دو روز خارج شود، گناهی بر او نیست و هر کس تأخیر کند، گناهی بر او نیست برای کسی که تقوا داشته باشد. و از خداوند بترسید و بدانید که همه شما به سوی او محشور میشوید.
روزی مردی به درختی کنار جاده تکیه داده بود و به زندگیاش فکر میکرد. او به یاد آورد که در پی جاه و مقام بوده و از آخرت غافل شده است. ناگهان متوجه شد که زندگی گذرا است و باید به خدا بازگردد و از کارهای نیکو غافل نباشد. با تغییر رویهاش، آرامش در دلش نشسته و از زندگی در این دنیا بیشتر بهره برد.