فکر کردن به خدا در تنهایی میتواند عبادت محسوب شود و به آرامش و تقویت ایمان منجر شود.
فکر کردن به خدا در تنهایی به نوعی عبادت است که میتواند به تقویت ایمان و تقرب به خداوند منجر شود. در قرآن کریم، آیات متعددی وجود دارد که به اهمیت تفکر و یادآوری خدا اشاره دارند. سوره رعد، آیه 28 می‌گوید: 'الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ' به معنای این است که مؤمنان با یاد خدا آرامش می‌یابند. بنابراین، وقتی ما در تنهایی به یاد خدا می‌افتیم و از او سخن می‌گوییم یا فکر می‌کنیم، در واقع در حال عبادت او هستیم. این ارتباط مستقیم و صمیمی با خداوند به ما کمک می‌کند تا افکار ما در مسیر صحیحی قرار گیرد و بتوانیم در زندگی‌مان تصمیمات بهتری بگیریم. همچنین، تفکر در مورد خالق میتواند باعث درک عمیق‌تر ما از خودمان و هدف زندگی‌مان شود. در سوره آل‌عمران، آیه 191، بیان می‌شود: 'إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ لَآيَاتٍ لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ' که نشان‌دهنده اهمیت تفکر در آفرینش خداوند و تأمل در نشانه‌های اوست. به طور کلی، می‌توان گفت که تفکر در خدا، هرچند در تنهایی باشد، نه تنها عبادت است بلکه نیز یک راه برای بهبود روح و نفس انسان است.
کسانی که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان با یاد خدا آرامش می‌یابد؛ آگاه باشید که فقط با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد.
قطعا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز نشانه‌هایی برای اندیشمندان است.
روزی، مردی به نام اسماعیل در تنهایی خود مشغول تفکر بود و از یاد خدا غافل نمی‌شد. او در دل خود به عظمت خالق و نشانه‌های او در جهان تأمل می‌کرد. با هر فکر، آرامش بیشتری در وجودش حس می‌کرد. او دریافت که حتی در تنهایی هم میتواند با خداوند ارتباط برقرار کند و به سادگی با او سخن بگوید. پس تصمیم گرفت که هر روز زمانی را به تفکر در مورد خدا و نعمت‌های او اختصاص دهد و اینگونه آرامش و قدرت درونش را پیدا کرد.