رحمت به محبت و نعمت‌های خدا اشاره دارد در حالی که مغفرت به بخشش گناهان مربوط می‌شود.
رحمت و مغفرت هر دو از ویژگی‌های الهی هستند و در قرآن به شکل‌های مختلفی به آنها اشاره شده است. رحمت به معنای محبت و رحمت خداوند به بندگان است؛ یعنی خداوند از سر مهربانی و لطف خود به بندگانش، آنها را در زمان‌های سختی محافظت می‌کند و نعمت‌هایش را سرشار بر آنها نازل می‌سازد. به عنوان مثال، در آیه‌ای از سوره رحم، خداوند می‌فرماید: 'وَ رَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ' (سوره کهف، آیه 58)، که نشان‌دهنده رحمت بی‌پایان خدا بر بندگانش است. به علاوه، رحمت خداوند نه‌تنها شامل افراد مؤمن می‌شود بلکه شامل تمام مردمان می‌گردد. اما مغفرت به معنای آمرزش و بخشش گناهان است و هنگامی که خداوند گناهان بندگان را می‌بخشد و آنان را از عذاب رهایی می‌بخشد، این مفهوم از مغفرت است. در سوره زمر آیه 53، خداوند می‌فرماید: 'قُلْ يَاعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَّأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۖ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ'. در این آیه وعده بخشش و پاداش به مؤمنان داده شده است. در حقیقت، رحمت به نوعی شامل عشق و محبت و ترحم خداوند است در حالی که مغفرت نمایانگر بخشش خطاها و گناهان است. هر دو ویژگی نشان‌دهنده روابط عمیق خداوند با بندگانش و لزوم توبه و بازگشت به سوی اوست. در نهایت، می‌توان گفت که رحمت اشاره به نعمت‌ها و گستردگی محبت خداوند دارد و مغفرت به معنای بیان بخشی از انعام است که به افراد شایسته داده می‌شود.
و پروردگار تو، آمرزنده و صاحب رحمت است.
بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان بپرهیزید. برای کسانی که در این دنیا نیکو عمل کرده‌اند، پاداشی خوب است و سرزمین خدا وسیع است. قطعاً صابران، پاداش خود را بی‌حساب خواهند گرفت.
در یکی از روزها، مردی به نام احمد به یاد آیات قرآن افتاد و به عمق رحمت و مغفرت خداوند فکر کرد. او تصمیم گرفت که کوچک‌ترین خطای خود را بخواهد و از خداوند برای رحمتش شکرگزاری کند. روز بعد، وقتی صبح زود از خواب بیدار شد، احساس آرامش و خوشحالی در دلش جاری شد. احمد فهمید که رحمت خداوند همیشه در کنار اوست و او برای مغفرتش باید به سوی خدا برگردد.