خداوند از افراد نفاق، کسانی که به آیاتش کافر میشوند و طمع مستولی بر دلشان است ناراضی است.
در قرآن کریم، خداوند از گروههای مختلفی ناراضی است و در آیات متعدد به این موضوع اشاره شده است. یکی از گروههایی که خداوند از آنها ناراضی است، دوگانگی و نفاق در ایمان است. در سوره بقره آیه 8 تا 9 آمده است: 'و از میان مردم کسانی هستند که میگویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان داریم، در حالی که مؤمن نیستند. آنها در دلهایشان نفاق دارند و خداوند از آنان ناراضی است.' این نشان میدهد که خداوند به هیچ وجه از تقلب در ایمان خوشش نمیآید و از این افراد فاصله میگیرد. همچنین در آیه 47 سوره مائده، خداوند بر بیتوجهی به احکام و دستوراتش تأکید کرده و از کسانی که به آیاتش کافر میشوند، ناراضی است. در این آیه آمده است: 'کسانی که خدا و رسول او را انکار میکنند و میخواهند بین خدا و رسولش تفکیک کنند، در واقع اینان کافران واقعی هستند.' در کنار این، برتریطلبی و حرص نیز عامل دیگری است که خداوند از آن ناراضی است و در آیه 32 سوره آل عمران آمده است: 'بگو: اگر شما محبت خدا را میخواهید، از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد؛ و خداوند آمرزنده مهربان است.' در انتها، کسانی که به آیات قرآن عمل نمیکنند و در راه خدا جهاد نمیکنند، از دیگر گروههای مورد نارضایتی خداوند هستند. بنابراین ناراحتی خداوند از گروههای مختلفی بروز میکند که طبعاً به معنای در نظر نگرفتن آیات الهی و دستورات اوست.
و از میان مردم کسانی هستند که میگویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان داریم، در حالی که مؤمن نیستند.
کسانی که خدا و رسول او را انکار میکنند و میخواهند بین خدا و رسولش تفکیک کنند، در واقع اینان کافران واقعی هستند.
بگویید: اگر پدران و پسران و برادران و همسران و خویشاوندان شما و اموالی که جمع کردهاید و بازاری که از کساد آن میترسید و خانههایی که آنها را میپسندید، برای شما محبوبتر از خدا و رسول و جهاد در راه اوست، پس در انتظار باشید تا خداوند با امر خود بیاید و خداوند قوم فاسق را هدایت نمیکند.
روزی مردی به نام علی بودند که به تقوا و دیانت معروف بود. او به گفتگو با دوستانش نشست و متوجه شد که بعضی از آنها به امور دنیوی و لذتهای زودگذر خیلی اهمیت میدهند. او به یاد آیات قرآن افتاد و به آنها گفت: 'آی مردم! ما باید به یاد داشته باشیم که تلاش برای رضایت خدا و اطاعت از او باید در اولویت قرار گیرد.' دوستانش با دقت به او گوش دادند و از او یاد گرفتند که از دنیایی که مانع از حرکت به سوی خدا میشود، پرهیز کنند.