عبادتهای طولانی باعث افزایش تقوا و نزدیکی به خداوند میشوند و میتوانند احساس آرامش بیشتری به فرد منتقل کنند.
عبادتها در دین اسلام بهعنوان یک وسیله برای نزدیک شدن به خداوند و دریافت رحمتهای او شناخته میشوند. این ویژگی مهم، عبادت را نهتنها بهعنوان یک عمل عبادی، بلکه بهعنوان یک روش مهم برای تقویت ارتباط فرد با عالم بالا و پرورش روح و روان وی تبدیل میکند. در این مقاله، به بررسی چگونگی طولانی کردن عبادتها در اسلام و تأثیرات آن بر روح و روان انسان خواهیم پرداخت. عبادتها بهعنوان یک کارکرد زندگی روزمره مسلمانان، دربرگیرنده نماز، روزه، ذکر و دعا هستند. این اعمال نهتنها موجب کاهش دغدغهها و فشارهای روحی و روانی میشوند، بلکه فرصتی برای تقویت ایمان و پاکسازی روح از آلودگیهای دنیوی فراهم میآورند. در قرآن کریم، تأکید زیادی بر اهمیت صبر و استقامت در عبادتها بهویژه در مواقع چالش و سختی وجود دارد، بهطور مثال، جایی در سوره البقره آیه 153 میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید، زیرا خدا با صابران است". این آیه نشاندهنده اهمیت صبر در کامیابی در عبادت و نزدیکی به خداوند است. طولانی کردن عبادت، همانند نمازهای طولانی و دعاهای مستمر، به فرد کمک میکند تا خود را از مشغلات و دغدغههای دنیوی فاصله گیرد و در فضایی معنوی و روحانی غوطهور شود. در این زمان، انسان فرصت پیدا میکند تا در ارتباط با خدا تأمل و تفکر کند و روح خود را تجدید کند. به عبارت دیگر، عبادت طولانی میتواند به عنوان یک کلینیک روانی و روحانی برای فرد عمل کند. بهعلاوه، زمانی که انسان وقت بیشتری را به عبادت اختصاص میدهد، بهطور طبیعی از رحمت و برکات بیشتری نیز برخوردار خواهد شد. خداوند در سوره مومنون آیه 60 به مؤمنان توصیه میکند که به عبادت بیشتری بپردازند تا به او نزدیکتر شوند: "و آنان که بر پرستش خود استقامت میورزند". این آیه تصریح میکند که پرستش و عبادت نهتنها یک عمل روحانی، بلکه یک راه برای نزدیکتر شدن به خداوند و جلب رحمتهای اوست. یکی از مهمترین نکات در طولانی کردن عبادت آن است که میتواند به فرد احساس آرامش و نزدیکی به خدا را منتقل کند. در سوره المزمل آیه 20 خداوند از بندگان خود میخواهد که در شبها به انجام عبادت و مناجات با او بپردازند، و تأکید میکند که این عمل به آرامش روحی و معنوی آنها کمک میکند: "پروردگارت میداند که شب، کمتر از دو ثلث آن در نماز ایستادهای". این آیه به خوبی نشاندهنده اهمیت نماز و عبادت در شب و تأثیر آن بر روحیه مؤمنان است. افزون بر این، تأثیر عبادتهای طولانی بر تقویت تقوا و پرورش ویژگیهای مطلوب انسانی بسیار مشهود است. در حقیقت، شناخت خداوند و درک عمیق از او تنها از طریق جستوجو در عبادت و مناجات حاصل میشود. بهعنوان مثال، نمازهای طولانی میتواند برای فرد لذتی خاص ایجاد کند و او را به احساس رضایت نسبت به زندگی نزدیکتر سازد. یکی از جنبههای مثبت عبادتهای طولانی، فرصتی است که برای مراقبه و اندیشه فراهم میآورد. در دنیای پرمشغله امروز، انسانها با چالشها و مشغولیات متعدد روبرو هستند. با اختصاص دادن زمان بیشتری به عبادت، فرد میتواند به کمرنگ شدن افکار منفی و مسائلی که ممکن است وی را آزار دهد، کمک کند. این زمان، مکان مناسبی برای تأمل در زندگی، شکرگزاری به خاطر نعمتها و طلب هدایت الهی میباشد. از نظر روانشناسی، عبادتهای طولانی و مستمر تأثیرات مثبتی بر وضعیت روحی و روانی افراد دارند. چنین افرادی معمولاً با خودآگاهی بیشتری به زندگی نگاه میکنند و ظرفیت بیشتری برای مقابله با مشکلات و چالشهای زندگی پیدا میکنند. در واقع، این نوع عبادتها به افراد کمک میکند تا از وضعیت مادی دور شوند و به بالاترین سطوح معنویت نائل گردند. در نهایت، عبادت طولانی میتواند به فرد احساس آرامش و نزدیک بودن به خدا را منتقل کند و راهی برای شستوشوی روح و نزدیکی به مقام معنوی باشد. در صورت اختصاص زمان بیشتری به این نوع عبادتها، افراد نهتنها از برکات دنیوی بلکه از فضایل معنوی نیز بهرهمند خواهند شد. به همین دلیل، انگیزه و غایت اصلی عبادت در دین اسلام، بیش از هر چیز دیگر، برنامهریزی برای نزدیکی به خداوند و دریافت رحمتهای بیپایان الهی است. بهطور خلاصه، عبادتهای طولانی در دین اسلام نهتنها ابزارهایی برای تقرب به خدا و دریافت رحمتهای او هستند، بلکه وسیلهای برای پاکسازی روح و پرورش ویژگیها و خلقوخوی مثبت در انسان میباشند. با بهرهگیری از این عبادتها، انسان میتواند به سمت آرامش واقعی و نزدیکی به حقیقت وجودی خود گام بردارد.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
و کسانی که به پروردگارشان ایمان دارند.
پروردگارت میداند که تو کمتر از دو ثلث شب را نماز میخوانی.
در یک روز گرم تابستان، احمد به یاد توصیههای قرآن افتاد و تصمیم گرفت که هر روز وقت بیشتری را به نمازها و ذکر خدا اختصاص دهد. او متوجه شد که با طولانیتر کردن عبادتها، احساس آرامش بیشتری پیدا میکند و دنیا برایش روشنتر میشود. این تغییرات نه تنها زندگی شخصیاش را تحت تأثیر قرار داد بلکه به او کمک کرد تا در تعاملاتش نیز انسانی مهربانتر و شادتر باشد.