عبادتهای طولانی باعث افزایش تقوا و نزدیکی به خداوند میشوند و میتوانند احساس آرامش بیشتری به فرد منتقل کنند.
عبادت‌ها در دین اسلام به‌عنوان یک وسیله برای نزدیک شدن به خداوند و دریافت رحمت‌های او شناخته میشوند. طولانی کردن عبادت، همچون نماز، روزه و ذکر، نوعی از تلاش و خلوص نیت است که باعث اتحاد بیشتر با خدا و افزایش تقوا می‌گردد. در قرآن، خداوند از مؤمنان می‌خواهد که در عبادتهای خود صبر و استقامت داشته باشند. به‌عنوان مثال، در سوره البقره آیه 153 می‌خوانیم که "ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از صبر و نماز یاری جویید، زیرا خدا با صابران است". به‌وسیله عبادت طولانی، فرد می‌تواند خود را از مشغلات دنیوی جدا کند و به حالت تفکر و ذکر خدا برسد. به‌علاوه، وقتی انسان وقت بیشتری را به انجام عبادت می‌گذارد، به طبع از رحمت و برکات بیشتری برخوردار خواهد شد. در سوره مومنون آیه 60، مؤمنان تشویق میشوند که به عبادت بیشتری بپردازند تا به خدا نزدیک‌تر شوند. به همین ترتیب در سوره المزمل آیه 20، بر انجام عبادت طولانی و مناجات با خدا تأکید می‌شود. این آیه می‌فرماید که "پروردگارت می‌داند که شب، کمتر از دو ثلث آن در نماز ایستاده‌ای" و توصیه می‌کند که در یک شب جزئی همیشگی به خاطر گردبندهای زندگی، خیر و برکت با عمل به عبادت بیشتر پایه‌گذاری شود. در نهایت، عبادت طولانی می‌تواند به فرد احساس آرامش و نزدیک بودن به خدا را منتقل کند و راهی برای شست‌وشوی روح و نزدیکی به مقام معنوی باشد.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
و کسانی که به پروردگارشان ایمان دارند.
پروردگارت می‌داند که تو کمتر از دو ثلث شب را نماز می‌خوانی.
در یک روز گرم تابستان، احمد به یاد توصیه‌های قرآن افتاد و تصمیم گرفت که هر روز وقت بیشتری را به نمازها و ذکر خدا اختصاص دهد. او متوجه شد که با طولانی‌تر کردن عبادت‌ها، احساس آرامش بیشتری پیدا می‌کند و دنیا برایش روشن‌تر می‌شود. این تغییرات نه تنها زندگی شخصی‌اش را تحت تأثیر قرار داد بلکه به او کمک کرد تا در تعاملاتش نیز انسانی مهربان‌تر و شادتر باشد.