خداوند در قرآن به تفکر سفارش میکند تا ما بتوانیم به شناخت بهتری از خود و خدا برسیم.
قرآن کریم به انسانها دعوت میکند که در آفرینش و نشانههای خداوند تفکر کنند. این دعوت به تفکر بخشی از رسالت الهی است که به انسانها کمک میکند تا درک عمیقتری از وجود خود، جهان و خداوند پیدا کنند. این دعوت از طریق آیات مختلف قرآن به صورت مستمر به مسلمانان و تمامی انسانها ارائه میشود. در واقع، تفکر و تعقل در آفرینش یکی از ارکان مهم ایمان به خداوند است که میتواند انسانها را به سمت رشد و تعالی سوق دهد. در سوره آل عمران آیه 190، خداوند میفرماید: "همانا در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانههایی است برای خردمندان." این آیه نشان میدهد که تفکر در نشانههای خداوند، راهی برای شناخت و تقویت ایمان به اوست. خداوند در این آیه به انسانها میگوید که باید به اطراف خود و نعمتهایی که در اختیار دارند، نگاه کنند و از آنها عبرت گرفته و به خاطر داشته باشند که آفرینش نشانهای از قدرت و عظمت اوست. تفکر تنها یک فعالیت فکری نیست، بلکه یک عمل عبادی نیز به شمار میآید. زمانی که انسان به آفرینش و دنیای اطرافش مینگرد، در واقع در حال انجام یکی از مهمترین وظایف خود به عنوان خلیفه الهی بر روی زمین است. این آگاهی و شناخت در نهایت انسان را از زندگی سطحی دور کرده و به سمت رشد معنوی و فکری سوق میدهد. در زندگی روزمره، تفکر میتواند منجر به تصمیمگیریهای بهتر و آگاهانهتر شود. مثلاً وقتی فردی در شرایطی دشوار قرار میگیرد و به تفکر در آیات قرآن و حکمتهای آن میپردازد، میتواند راهحلهایی برای مشکلات خود پیدا کند و احساس آرامش بیشتری داشته باشد. این آرامش در زندگی روزمره بسیار حائز اهمیت است و میتواند به فرد کمک کند تا با تعهد و کاردانی بیشتری به مسائل زندگی خود رسیدگی کند. در سوره مومنون آیه 14، خداوند میفرماید: "آیا بدون تفکر و تعقل در آفرینش خود و در آسمانها و زمین، شما به حقیقت ایمان نمیآورید؟" این تأکید بر تفکر، نشانی است برای تمامی انسانها که به جزئیات زندگی و طبیعت خود بیاندیشند و از این طریق به درک بهتری از مقصد و هدف زندگی برسند. این آیه به وضوح نشان میدهد که تفکر در جهان خلقت و آفرینش، یک امر ضروری برای شناختن حقیقت زندگی و نزدیکتر شدن به خداوند است. با درک درست از این مفهوم، انسان قادر است به سؤالات بنیادی خود پاسخ بدهد. انسان در زندگی خود همواره با پرسشهایی از قبیل معنای زندگی، هدف از آفرینش و نهایت خود مواجه است. تفکر در نشانههای الهی نه تنها به او پاسخ میدهد، بلکه او را به سمت کشف حقیقتها و حتی اجرای درست آرمانها و ارزشهای انسانی سوق میدهد. این پژوهشهای فکری به انسان کمک میکند تا خود را بهتر بشناسد و نقشش را در این دنیا بهتر درک کند. همچنین تفکر در آیات قرآن میتواند منجر به بازنگری در زندگی و رفتارهای روزمره انسان شود. وقتی فرد به قرآن و پیامهای آن اندیشه میکند، میتواند سبک زندگی خود را اصلاح کرده و به سمت بهبود خویشتن حرکت کند. این پروسه نه تنها به فرد بلکه به جامعه نیز کمک خواهد کرد زیرا انسانهای با ایمان و فکری روشن میتوانند به ساختن جامعهای توام با صلح و آرامش کمک کنند. در نهایت، تفکر در قرآن به ما کمک میکند تا به حقیقت زندگی نزدیکتر شویم و از آیات الهی در جهت بهبود زندگیمان بهرهبرداری کنیم. با توجه به اهمیت و نقش برجستهی تفکر در دین اسلام، لازم است تا مسلمانان و همچنین تمامی انسانها به این اصل دقت کنند و سعی کنند در زندگی روزمره خود از این روش بهرهگیرد. تفکر نه تنها باعث بالارفتن آگاهی فردی خواهد شد، بلکه میتواند به ایجاد فرهنگی غنی و عمیق در جامعه کمک کند. تفکر میتواند موتور محرکهای برای تغییرات مثبت در جامعه باشد. بنابراین، قرآن کریم با دعوت به تفکر، نه تنها دینی و عبادی، بلکه اجتماعی و انسانی را هم مورد تأکید قرار داده است و این خود درسی مهم برای ماست که باید همواره در مسیر رشد و تعالی فکری و معنوی حرکت کنیم.
البته در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانههایی است برای خردمندان.
آیا در خود و در آفرینش آسمانها و زمین تأمل نمیکنند؟ خداوند اینها را به حق نیافریده است.
روزی روزگاری، مردی متفکر به نام سهراب در کنار دریا نشسته بود و به موجهای دریا خیره شده بود. وی به خود گفت: "چرا خداوند این همه شگفتی را خلق کرده است؟" او تصمیم گرفت تا به آثار الهی در جهان بپردازد و در آنها تفکر کند. در این مسیر، او متوجه زیباییهای طبیعت و عمق وجود خود شد. سهراب احساس کرد که از طریق تفکر در آفرینشهای خداوند میتواند به نور حقیقت دست یابد و زندگیاش را پر بارتر کند.