خداوند به انسانها آزادی انتخاب داده است، بنابراین خطا بخشی از طبیعت آنهاست که باعث رشد و تجربه بیشتر میشود.
خداوند در قرآن کریم به انسانها استعداد و آزادی عمل داده است تا توانایی انتخاب بین خیر و شر، درست و نادرست را داشته باشند. این آزادی انتخاب یکی از نعمتهای بزرگ خداوند است که موجب میشود انسانها بتوانند به اراده خود عمل کنند. در واقع، این آزادی به انسانها این امکان را میدهد که از بین گزینههای مختلف بهترین انتخاب را داشته باشند. اما این انتخابها همیشه آسان نیستند و در بسیاری از موارد، انسانها باید با چالشها و آزمونهایی مواجه شوند که به آنها کمک میکند تا به رشد روحی و معنوی خود ادامه دهند. خطا و اشتباه جزء ذات انسانهاست و به همین دلیل نمیتوان انتظار داشت که انسانها همواره در انتخابهای خود درست عمل کنند. این ویژگی انسانی باعث میشود که انسانها به سوی تلاش و کسب تجربههای جدید بروند، زیرا هر اشتباه و خطایی فرصتی برای یادگیری و رشد است. در واقع، هر بار که انسانها مرتکب اشتباه میشوند، این یک فرصت برای تفکر و یادآوری درباره تصمیمات و انتخابهای خود است. در سوره توبه آیه 51، خداوند به مردم میفرماید که نمیتوانند خود را از اشتباهات معصوم بدانند. این اشاره به این نکته دارد که انسانها در پیروزیها و شکستهای خود تنها نیستند و این مورد بخشی از آزمون الهی است. خداوند انسانها را با این آزمونها میسنجد تا سطح ایمان و نیکوکاری آنها را مشخص کند. انسانها باید درکی عمیق از این نکته داشته باشند که خطاها و اشتباهات آنها به عنوان یک بخش طبیعی از زندگی و مسیر ترقی آنهاست و نباید از آنها دلسرد شوند. در سوره بقره آیه 155، خداوند انسانها را با آزمایشهایی همچون ترس، گرسنگی و از دست دادن اموال آزمایش میکند تا نیکوکاران را مشخص کند. در واقع، این آزمایشها نمایانگر قدرت خداوند و حکمت او در هدایت انسانها به سمت معنویت و نیکی هستند. با مواجهه با این چالشها، انسانها به قدرت روحی و قوای ایمان خود پی میبرند و میتوانند از این آزمونها به عنوان فرصتی برای نزدیکتر شدن به خداوند و رشد روحی استفاده کنند. از آنجایی که خداوند با علم کامل در مورد سیر و سلوک هر فرد انسان آگاه است، هر آزمایشی برای او تعیینشده و با هدفی مشخص انجام میشود. این نوع آزمایشها به انسانها کمک میکند تا به خودشان آگاهی بیشتری پیدا کنند و نقش حقیقی خود را در زندگی درک کنند. در نهایت، خداوند با آمرزش و رحمت خود به انسانها امید میدهد که با توبه و انابه به سوی او بازگردند و اصلاح شوند. این مساله نشان میدهد که حکمت خداوند در اجازه دادن به خطاها در واقع دعوت به توبه و بازگشت به مسیر صحیح است. انسانها باید در نظر داشته باشند که پس از هر خطا و اشتباهی، خداوند همیشه در عوض توبه و بازگشت آنها را میپذیرد و مسیر اصلاح را برایشان هموار میسازد. این وعده خداوند به بندگان خود به عنوان یک یادآوری برای تلاش مجدد و همواره ارتباط با خداوند به شمار میرود. به طور کلی، میتوان نتیجه گرفت که آزادی اراده و خطاهای انسانی اجزای جداییناپذیر از طراحی خداوند هستند. آنها ابزاری برای رشد و پیشرفت انسانها تلقی میشوند. و وقتی که انسانها درک کنند که خطای آنان به عنوان یک فرصت تلقی میشود، میتوانند به سمت رشد و تغییر مثبت در زندگیشان حرکت کنند. این پیام امید و رحمت است که در همه جا در قرآن کریم قابل مشاهده است و خداوند علاقهمند به بازگشت بندگانش میباشد. بنابراین، انسانها باید همواره با ایمان و توبه به سوی خداوند بازگشته و از نعمتهای او بهرهمند شوند.
بگو: هیچ مصیبتی به ما نخواهد رسید جز آنچه خداوند برای ما نوشته است. او مولا و سرپرست ماست و مؤمنان باید بر خداوند توکل کنند.
و شما را حتماً با چیزهایی از ترس و گرسنگی و کاستی از اموال و نفوس و میوهها آزمایش خواهیم کرد؛ و مژده بده به صابران.
در یکی از روزهای گرم تابستان، علی نشسته بود و به زندگیاش فکر میکرد. او به یاد آیات قرآن افتاد و متوجه شد که انسانها دچار خطا میشوند نه به خاطر ضعفشان، بلکه به خاطر آنکه در این دنیا آزمایش میشوند. روزی یک دوست به او گفت: "علی، هر بار که اشتباه میکنی، با توبه و برگشتن به خدا میتوانی به سمت بهتر شدن پیش بروی." این موضوع به علی انگیزه داد تا بر خطاهایش غلبه کند و تلاش کند با خداوند نزدیکتر شود. او احساس کرد که این اشتباهات نه تنها ضعف، بلکه فرصتی برای رشد و یادگیری هستند.