قرآن تاکید دارد که تفکر در آفرینش موجب شناخت قدرت خدا و جایگاه انسان میشود.
قرآن کریم در آیات مختلف به تأمل و تفکر در آفرینش توجه ویژهای دارد. یکی از دلایل اصلی این تأکید، شناخت قدرت و عظمت خداوند و همچنین درک جایگاه انسان در کیهان است. انسان بهعنوان خلیفهالله در زمین، باید بیاندیشد و مفاهیم عمیقتری از زندگی، مأموریت و ارتباطش با خالق را دریابد. در سوره آلعمران، آیه 191، خداوند میفرماید: «الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِينَا عَذَابَ النَّارِ». این آیه بهوضوح نشان میدهد که تفکر در آفرینش به انسان کمک میکند تا حقیقت وجودی خود و عظمت خالق را درک کند. تفکر در آفرینش به انسان این امکان را میدهد که نگاهی عمیقتر به موجودات پیرامون خود داشته باشد و درک کند که این جهان بههیچوجه بیهوده و تصادفی نیست. آفرینش، نظامی موزون و متناسب دارد که هر جزء آن در ارتباط با سایر اجزاء و تحت تدبیر و اراده الهی قرار دارد. این تأملات در آفرینش میتواند انسان را به تفکر عمیقتری از زندگی و نوع ارتباطش با خدا سوق دهد. آفریدگاری که در طبیعت خود پیوسته نشانههایی از قدرت و حکمتش را به نمایش میگذارد، انسان را به تأمل و تعمق در آن دعوت میکند. برای مثال، وقتی انسان به زیبایی قالبهای گلها، حرکات نظممند ستارگان و یا تغییر فصلها دقت میکند، میتواند به قدرت خدا در آفرینش پی ببرد. به عبارتی دیگر، تفکر در آفرینش نهتنها بر ذهن انسان تأثیرگذار است، بلکه دل و روح او را نیز به کمال میرساند. انسان با تفکر در آفرینش به این درک میرسد که زندگی او باید از یک معنا و هدف برخوردار باشد. چنین فردی بهطور طبیعی به بندگی و شکرگزاری از خدا روی میآورد و بهدنبال آن، از عذاب آخرت در امان میماند. از سوی دیگر، آیه شریفه فوق ما را به یادی از مقامات بلند خداوند دعوت میکند. «سبحانک» به معنی پاک و منزهی تو است و این خود نشاندهنده آن است که خداوند بالاتر از هرگونه تصور و تصوری است. درک این حقیقت موجب میشود که انسان گامهایش را در زندگی با هشیاری و آگاهی بیشتری بردارد و بهدنبال سعادت و کمال در دنیا و آخرت باشد. قرآن کریم بهخوبی به ما یادآوری میکند که تفکر در آفرینش میتواند چراغی در پیادهروی انسان به سمت حقیقت باشد. در این راستا، شناخت قدرت و عظمت خداوند و درک جایگاه انسان در کیهان اهمیت ویژهای دارد. تفکر و تأمل در آفرینش باید سببساز درک عمیقتری از زندگی باشد. به همین دلیل، قرآن کریم ما را بهتأمل در آیات الهی در طبیعت و آفرینش دعوت میکند. این تأملات موجب میشود که زندگی انسانی با معنا و درک عمیقتری شکل بگیرد. انسان در سایه این تأملات میتواند به روابط متقابل خود با دیگر موجودات و همچنین با پروردگارش توجه کند و به این نتیجه برسد که همه چیز در دست خداوند متعال است. بنابراین، باید بکوشد تا در این راستا گام بردارد و به تعالیم قرآن و آموزههای اهل بیت (علیهم السلام) پایبند باشد. در نهایت، تأمل در آفرینش نهتنها ایمان انسان را تقویت میکند، بلکه او را به سمت آگاهی و شناخت عمیقتری از خلقت سوق میدهد. انسان با نگاهی درست به آفرینش میتواند زندگی خود را در راستای موردنظر خداوند قرار دهد و با شکرگزاری و بندگی در برابر او، خود را از عذابها نجات دهد. در واقع، تفکر و تعمق در آفرینش به انسان کمک میکند تا به شناخت الهی نزدیکتر شده و زندگیاش را بر مبنای آن بنا کند.
کسانی که خدا را در ایستاده و نشسته و به پهلو دراز کشیده یاد میکنند و در آفرینش آسمانها و زمین فکر میکنند: پروردگارا، تو این را بیهوده نیافریدهای. پاکی تو را میستاییم، پس ما را از عذاب آتش حفظ فرما.
و اسبها و الاغها و آنچه را که دوست دارید، برای سوار شدن و زینت آفریده است و چیزهایی که نمیدانید نیز خلق میکند.
و در آسمان و زمین نشانههای الهی وجود دارد.
روزی جوانی به نام یوسف از عمیقترین رازهای آفرینش و قدرت خداوند اندیشید. او در دل خود آرزو داشت که خدا را در همه چیز ببیند. روزی به کوهها رفت و هنگام تماشای زیباییهای طبیعت، به این اندیشه رسید که هر سنگ و درخت نشانهای از قدرت بیکران خداوند است. این تفکر در او شوقی برانگیخت تا به عبادت و شکرگزاری روی آورد و زندگیاش را با هدایت قرآن نورانی کند.