دعا اثر دارد، اما باید با عمل صالح همراه باشد.
در قرآن کریم، دعا و عمل به‌طور همزمان به‌ویژه در آیات متعدد بیان شده است. در سوره مومنون آیه 60 می‌خوانیم: "وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا" که به این معناست که بندگان صالح خدا، در حال عبادت و دعا به پروردگارشان هستند. این آیه نشان می‌دهد که دعا جزء ضروری عبادت و ارتباط با خدا است. اما این دعا باید با عمل صالح همراه باشد. در واقع، دعا می‌تواند به‌عنوان یک درخواست و خواسته از خداوند مطرح شود، اما برای اینکه به نتیجه مطلوب برسد، نیاز به عمل دارد. در سوره ابراهیم آیه 34 نیز آمده است: "وَآَتَىٰكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ" که نشان‌دهنده عطای الهی به بنده‌اش، در نتیجه عمل به درخواست‌ها است. همچنین در سوره بقره آیه 186 آمده است که خداوند وعده داده است: "فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ"، اما باید توجه داشته باشیم که شرایط دعا و انجام عمل صالح باید همزمان وجود داشته باشد. بنابراین، دعا بدون عمل نمی‌تواند انتظارات ما را برآورده کند، و این نکته در آموزه‌های اسلامی به‌شدت تأکید شده است. دعا باید به‌عنوان یک انگیزه برای اقدام و عمل مثبت تلقی شود. ما باید کوشش کنیم که به سمت عمل و اخلاص در نیت برویم تا دعاهایمان به شنیده شدن نزدیک‌تر باشد.
و آنها که شب را در سجده و قیام برای پروردگارشان سپری می‌کنند.
و وقتی که بندگانم از من بپرسند، بدانید که من نزدیکم؛ و دعای دعا کننده را می‌شنوم.
روزی عابدی در حال دعا و طلب رحمت الهی بود. او با تمام وجود از خدا می‌خواست تا در زندگی‌اش به او کمک کند. بعد از چند روز به این فکر افتاد که آیا باید فقط دعا کند یا اینکه اعمال خوب هم از او سر بزند؟ او تصمیم گرفت که هر روز به نماز اول وقت بایستد و صدقه بدهد. بعد از مدتی، عمق احساساتش نسبت به خدا بیشتر شد و به وضوح دید که دعایش دلگرم‌کننده‌تر از قبل شده است.