خشوع در نماز با حضور قلب و توجه به خداوند ایجاد میشود. خواندن قرآن و تفکر در معانی آن به کسب خشوع کمک میکند.
خشوع در نماز، به معنای حضور قلب و توجه کامل به خداوند در حین اقامه نماز است. در قرآن، به اهمیت نماز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عبادات اشاره شده و وعده می‌دهد که نمازگزاران با خشوع، از رحمت خدا بهره‌مند خواهند شد. در سوره مومنون آیه 1 تا 2 آمده است: "قد افلح المؤمنون، الذين هم في صلاتهم خاشعون"، که به وضوح به ارتباط مستقیم بین ایمان و خشوع در نماز اشاره میکند. در این راستا، برای کسب خشوع در نماز، در درجه اول، باید به معنای نماز توجه کنیم و بدانیم که ما در حال گفت‌وگو با خدا هستیم. این تفکر می‌تواند به ما کمک کند تا حواس‌پرتی‌های دنیوی را کنار بگذاریم. همچنین، قبل از نماز، وضوء و پاکی ظاهری از اهمیت بیشتری برخوردار است تا در حین ادای نماز، احساس راحتی بیشتری کنیم. یکی دیگر از راه‌های تقویت خشوع، تلاوت قرآن و تفکر در آیات آن در زمان نماز است، به ویژه آیات دعا و طلب رحمت. در سوره بقره آیه 45 نیز به ما توصیه شده است که با صبر و نماز یاری بجوییم. آرامش و سکون در زمان نماز بر روی تمرکز و خشوع تاثیر زیادی دارد، پس توصیه میشود برای نماز وقت بگذارید، از سریع خواندن و اتمام نماز خودداری کنید و بتوانید با آرامش و خشوع پیش خداوند بایستید.
البته مؤمنان رستگار گردیدند.
و از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
آنان که در نمازهاى خود خاشعند.
روزی روزگاری، مردی در جستجوی نور و آرامش بود. او به افرادی که نماز می‌خواندند نگاه می‌کرد و احساس می‌کرد چیزی در زندگی‌اش کم است. پس تصمیم گرفت با تمام وجود به نماز بپردازد. او آیات قرآن را در ذهنش مرور می‌کرد و به وضو اهمیت می‌داد. بعد از مدتی، او متوجه شد که در هنگام نماز، قلبش آرامش بیشتری دارد و این آرامش باعث خضوع او در برابر پروردگار شد.