برای انس با قرآن، روزانه زمان مشخصی را به مطالعه و تفکر درباره آن اختصاص دهید و در محیطی آرام این کار را انجام دهید.
قرآن کریم به عنوان کتاب هدایت و راهنمایی مسلمانان، نیاز به ارتباط نزدیک و عمیق با آن دارد. انس با قرآن به معنای مطالعه، تفکر و به کارگیری آموزه‌های آن در زندگی روزمره است. برای آغاز این ارتباط، بهتر است که روزانه زمانی را به خواندن قرآن اختصاص دهید. آرامش و سکوت در هنگام خواندن قرآن نقش بسزایی در فهم عمیق‌تر آیات دارد. سعی کنید به مفهوم آیات فکر کنید و آنها را با زندگی خود مرتبط کنید. همچنین، تدبر در معنا و تفسیر آیات، می‌تواند در درک عمیق‌تر کمک کند. در سوره بقره آیه 121 آمده است: "الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ" که نشان‌دهنده این است که شناخت و انس با قرآن باید به حدی باشد که مانند فرزندان خود با آن آشنا باشیم. یکی دیگر از روش‌ها، گوش دادن به تلاوت قرآن است. صدای خوش قاریان و لحن آنها می‌تواند احساسات عمیقی را در انسان ایجاد کند. در سوره زمر آیه 23 خداوند می‌فرماید: "اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ" و این تعبیر خود بر اهمیت و زیبایی قرآن تاکید دارد. بنابراین، با تلاش مداوم و ایجاد محیطی مناسب، می‌توان به انس عمیق‌تری با کلام خدا دست یافت.
کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم، او را به خوبی می‌شناسند، همان‌طور که فرزندانشان را می‌شناسند.
خداوند بهترین سخن را نازل کرده است.
داستانی از سعدی: روزی فردی به باغی رفت و در آنجا کتابی زیبا را پیدا کرد که به نظرش می‌رسید رازهایی دارد. او ساعت‌ها کنار درختان نشسته و سعی کرد معانی کلمات آن را بیابد. کم‌کم متوجه شد که این کتاب اشاره به هدایت و دوستی با خدا دارد. هنگامی که از باغ خارج شد، قلبش پر از محبت و علم شد.