عبادت نه تنها برای آخرت بلکه برای بهبود روح و جامعه نیز لازم است.
عبادت در اسلام هم به عنوان یک وظیفه فردی و هم به عنوان عملی اجتماعی شناخته می‌شود. به عبارتی، عبادت صرفاً برای آخرت نیست، بلکه تأثیرات آن در زندگی دنیوی نیز مشهود است. در قرآن کریم، خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که به او بپرستند و در زندگی روزمره خود بر اخلاق و رفتار خوب تأکید کنند. در سوره بقره آیه 177، خداوند می‌فرماید که نیکی تنها به رو به رو شدن با فقر و یتیم بودن نیست، بلکه باید در عبادت نیز به خیر و نیکی پرداخته شود. این نشان می‌دهد که عبادت تنها برای رسیدن به پاداش در آخرت نیست، بلکه به عنوان یک وسیله برای ایجاد تغییر در جامعه و بهبود رفتار انسانی نیز عمل می‌کند. بنابراین، عبادت شامل نماز، روزه، صدقه و دیگر اعمال نیکو می‌شود که هم به نیازهای روحی انسان پاسخ می‌دهد و هم به نیازهای اجتماعی و اقتصادی جامعه کمک می‌کند. به این ترتیب، عبادت به روح انسان آرامش می‌بخشد و او را به سمت رفتار و اخلاق نیکو هدایت می‌کند که همین چیزها بر زندگی دنیوی و آخرتی ما تأثیرگذار است.
نیکی آن نیست که روهای خود را به شرق و غرب برگردانید، بلکه نیکی واقعی کسی است که به خدا و روز قیامت و ملائکه و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مالش را به خاطر محبتش به خویشاوندان و یتیمان و مساکین و مسافر و نیازمندان و همچنین برای آزاد کردن بردگان بدهد و نماز را برپا دارد و زکات دهد و به پیمان‌های خود وفا کند و در سختی و مشکلات و زمان جنگ صبر کند. این‌ها هستند صدق کنندگان و این‌ها متقین هستند.
که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما نیکوکارتر است و اوست توانا و آمرزنده.
در یک روز زیبا، جوانی به نام علی در کنار دریا نشسته بود و به ستاره‌ها نگاه می‌کرد. او از خاصیت عبادت فکر می‌کرد و به این نتیجه رسید که عبادت نه تنها او را به خدا نزدیک‌تر می‌کند، بلکه به او آرامش و خوشحالی نیز می‌بخشد. علی تصمیم گرفت روزی چند بار به عبادت و دعا بپردازد و در کنار آن به جامعه‌اش کمک کند. به‌تدریج، او متوجه شد که چگونه عبادت و اعمال نیکو زندگی‌اش را پر از نور و امید کرده است.