برای دوری از غیبت، باید به خودآگاهی و انتخاب کلمات دقت کنیم و از عیوب دیگران غفلت کنیم.
غیبت یکی از گناهان کبیره در اسلام محسوب میشود و قرآن کریم به شدت بر پرهیز از آن تأکید دارد. در سوره حجرات آیه 12، خداوند مؤمنان را از بسیاری از گمانها و نقّلی که به همدیگر میکنند، نهی کرده و میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید، از بسیاری از گمانها دوری کنید؛ چون برخی از گمانها گناه است و برخی از شما دیگری را غیبت نکند." این آیه نشان میدهد که غیبت نه تنها رفتار ناشایست بلکه از نظر اخلاقی و دینی غیرقابل قبول است. برای دوری از غیبت، لازم است که انسان به خودآگاهی برسد و در انتخاب کلمات و عبارات خود دقت کند. در مواقعی که احساس میکنیم ممکن است درباره دیگران صحبت کنیم، بهتر است ساکت بمانیم و به عوض آن، به خوبیهای افراد توجه کنیم. همچنین، ترغیب دیگران به رفتارهای نیک و خوب نیز میتواند به کاهش غیبت کمک کند. در سوره آلعمران آیه 104 آمده است: "و شما باید از خودتان قوام کنید و به نیکی دعوت کنید و از زشتیها بازدارید." این آیه به ما یادآوری میکند که باید با رفتارهای خوب خود همدیگر را تشویق کنیم و از حرفهای بیفایده و غیبت دوری کنیم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از بسیاری از گمانها دوری کنید؛ چون برخی از گمانها گناه است و برخی از شما دیگری را غیبت نکند.
و شما باید از خودتان قوام کنید و به نیکی دعوت کنید و از زشتیها بازدارید.
یک روز، زهرا در حال قدم زدن به یاد آیات قرآن بود. او تصمیم گرفت تا در زندگیاش بیشتر بر روی خوبیها و ویژگیهای مثبت دیگران تأکید کند. از آن روز به بعد هر زمانی که میخواست درباره کسی صحبت کند، تمرکز خود را بر روی نکات خوب او گذاشت و از عیبجویی پرهیز کرد. او همچنین سعی میکرد دوستانش را به رفتارهای خوب و نیکو تشویق کند و احساس میکرد که این کار چقدر به دوستیها و روابطشان عمق میبخشد.