استفاده صحیح از نعمتهای خداوند شامل شکرگزاری، درک ارزش نعمتها و کمک به دیگران است.
خداوند متعال در قرآن کریم، به عنوان کتابی آسمانی و راهنمای زندگی انسانها، از نعمتهای بیشماری که به بندگان خود عطا کرده است، یاد کرده و همواره انسانها را به شکرگزاری و قدرشناسی از این نعمتها دعوت کرده است. این دعوت را میتوان در آیات مختلف قرآن مشاهده کرد، که در آنها به اهمیت شکرگذاری و تاثیر آن در زندگی اشاره شده است. در آیات قرآن کریم، به ویژه در سوره ابراهیم آیه 7 میخوانیم: "وَإِذْ أَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَ لَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ". این آیه به وضوح بیان میکند که شکرگزاری از نعمتهای الهی نه تنها رضایت پروردگار را به همراه دارد، بلکه باعث افزایش و توسعه این نعمتها نیز میشود. در واقع، خداوند با این آیه به ما هشدار میدهد که اگر در برابر نعمتهایی که دارد میدهد، شکرگذار باشیم، به ما نعمتهای بیشتری عطا خواهد کرد. استفاده صحیح از نعمتهای خداوند مستلزم درک ارزش آنها و بهرهبرداری مطلوب از آنهاست. این به معنای آن است که ما باید بدانیم که هر نعمت و منتی که در زندگی داریم، از کجا آمده و چه وظایفی را بر دوش ما میگذارد. بهعنوانمثال، شخصی که دارای ثروت و مالی است، باید از این ثروت بهنحو صحیح و در جهت خیر دیگران بهرهبرداری کند. در سوره انعام آیه 152 آمده است: "وَلا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ" که نشان میدهد برای ما لازم است در مدیریت ثروت خود مسئولیتپذیر باشیم و از آن به گونهای استفاده کنیم که به نفع دیگران باشد. در حقیقت، شکرگزاری نه تنها در زندگی فردی، بلکه در زندگی اجتماعی نیز تاثیرات مثبت و سازندهای خواهد داشت. وقتی که انسانها به شکرگزاری و قدرشناسی نسبت به یکدیگر روی آورند، باعث رشد همکاری و همبستگی اجتماعی خواهند شد. به عبارتی دیگر، شکرگزاری میتواند به عنوان یک عامل پیونددهنده جامعه در نظر گرفته شود. ادب شکرگزاری شامل مواردی میشود که به ما در استفاده بهتر از نعمتها یاری میدهد. میتوان گفت که آداب استفاده صحیح از نعمتهای خداوند شامل شکرگزاری، درک ارزش نعمتها، مدیریت درست نعمتها و کمک به دیگران است. ما به عنوان بندگان خدا باید هر روز به خاطر نعمتهایی که داریم، شکرگزار باشیم و به بهترین شکل از آنها استفاده کنیم. برای مثال، هنگامی که ما غذایی را مصرف میکنیم، ضروری است که به اهمیت دسترسی به این غذا و ارزش غذایی آن توجه کنیم. همچنین، اگر ما دارای قدرت یا نفوذی هستیم، باید از آن در جهت امور نیکو و برای خدمت به مردم استفاده کنیم. علاوه بر این موارد، استفاده صحیح از نعمتها بستگی به نیت و هدف ما نیز دارد. اگر ما از نعمتهای الهی با نیت خیر و خدمت به دیگران استفاده کنیم، شکراً بر بیشتری از نعمتها را به همراه خواهد داشت. در این راستا، میتوان به مثالهایی از زندگی پیامبران و بزرگان دین اشاره کرد که همواره از امکانات و منابع موجود خود برای کمک به دیگران بهره میبردند و ارتباطی عمیق با خداوند داشتند. شکرگزاری نه تنها در عبادات همچون نماز و روزه خود را نشان میدهد، بلکه در رفتارهای روزمره و تعاملات اجتماعی نیز تجلی مییابد. در واقع، شکرگزاری در همه جنبههای زندگی باید نهادینه شود تا ما به عنوان فردی شایسته در چشم خداوند و جامعه باقی بمانیم. از سوی دیگر، باید توجه داشت که شکرگزاری فقط مختص زمانی نیست که ما به نعمت دست پیدا میکنیم. بلکه شکرگزاری در سختیها و مشکلات نیز اهمیت ویژهای دارد. به نوعی میتوان گفت آدمی که در روزهای دشوار هم شکور و شکرگذار است، در واقع به ارزش واقعی نعمتها واقف است و این دیدگاه مثبت به او کمک میکند تا با مشکلات به بهترین شکل ممکن کنار بیاید. در نهایت، شکرگزاری و استفاده درست از نعمتهای الهی نه تنها باید به عنوان یک وظیفه شرعی تلقی شود، بلکه میتوان آن را به عنوان یک راهکار مؤثر برای ارتقاء زندگی فردی و اجتماعی در نظر گرفت. باید همواره در یاد داشته باشیم که خداوند متعال، تنها در زمانی که شاکر باشیم، نعمتهای بیشتری به ما خواهد بخشید. لذا شکر از عجز و نبودن کمکی، یک اصل مهم در زندگی ما محسوب میشود. به طور کلی، شکرگزاری نسبت به نعمتهای خداوند و درک ارزش آنها یکی از اصول مسلم و ضروری در اسلام است. ما باید از نعمتهایی که داریم، چنانچه که خداوند محبوب دارد و برکت در زندگی ما به وجود بیاورد، به بهترین نحو استفاده کنید و همواره مد نظر داشته باشیم که رضایت خداوند و بندگان او، در شکرگزاری مستتر است.
و پروردگارتان اعلام کرده است: اگر شکرگزاری کنید، قطعاً شما را بیشتر خواهم داد و اگر کافر شوید، قطعاً عذاب من شدید است.
و به مال یتیم نزدیک نشوید جز به نیکی.
روزی حسام در باغ بزرگ خود نشسته بود و به نعمتهای خداوند فکر میکرد. او از خود میپرسید که چگونه میتواند از این نعمتها به نحو احسن استفاده کند. ناگهان به یاد آیهای از قرآن افتاد که میگفت باید شکرگزار نعمتها باشد. بنابراین او تصمیم گرفت بخشی از باغ را به کشت گیاهان دارویی اختصاص دهد و عواید آن را به نیازمندان ببخشد. حسام احساس خوشحالی میکرد زیرا میدانست که با این کار هم به خود و هم به دیگران کمک میکند.