اندوه در زندگی معادل ضعف ایمان نیست؛ بلکه بخشی از آزمایشهای الهی است که میتواند منجر به تقویت ایمان گردد.
در قرآن کریم، اندوه و حزن به عنوان یک احساس انسانی طبیعی شناخته‌شده است و در واقع رمزگذار رویش و پیشرفت روحی فرد است. بسیاری از آیات قرآن به صبر و تحمل هنگام مواجهه با سختی‌ها اشاره دارند. در سوره بقره، آیه 155 خداوند می‌فرماید: 'وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ؛ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ'. این آیه به وضوح بیان می‌کند که زندگی پر از آزمایشاتی است که اندوه را به همراه دارد، اما خداوند همچنین وعده می‌دهد که به صابران بشارت دهد. این بدان معناست که اندوه خود به تنهایی نشانه‌ای از ضعف ایمان نیست، بلکه بخشی از آزمایش و امتحان خداوند است. همچنین، در سوره آل‌عمران آیه 139 بیان شده است: 'و لا تحزنوا و لا تحزنوا'. در این آیه، خداوند از مؤمنان می‌خواهد که به جای تسلیم به اندوه، به امید و اعتماد به خدا متکی باشند. به این ترتیب، اندوه یک آزمایش الهی برای سنجش ایمان است و در واقع، نشان از قدرت ایمان یک فرد است، زیرا کسی که در میانه اندوه به خدا پناه می‌برد، قدرت ایمان را در درون خود تقویت می‌کند.
و شما را به چیزهایی از قبیل ترس و گرسنگی و نقصان در اموال و جان‌ها و میوه‌ها می‌آزماییم؛ و بشارت ده به صابران.
و محزون نباشید و سست نشوید.
در روزگاری، جوانی به نام سجاد از زندگی خود بسیار ناراضی بود و همواره با احساس اندوه به کارهاش نگاه می‌کرد. روزی به نزد یک عالم رفت و از او سؤال کرد که آیا اندوه نشانه‌ای از ضعف ایمان است؟ عالم گفت: 'سجاد، اندوه جزو زندگی است و هیچ‌کس از آن مستثنی نیست. آن حس را باید مدیریت کنی و در آن میان به خدا پناه ببری. آن زمان است که ایمان تو قوی‌تر می‌شود.' سجاد به این نصیحت ارزشمند گوش فرا داد و در نهایت، خوشحالی و ایمان واقعی‌اش به دست آورد.